Want alleen in de stilte van de eenzaamheid kom ik mezelf nog eens tegen. En ik blijk nogal schichtig te zijn, want bij de minste kik van de kinderen verdwijn ik weer. Dan maak ik plaats voor de moeder die ik ook ben. Of de echtgenote, of buurvrouw. Maar als ik mezelf te lang niet ontmoet, dan raakt de moeder die ik ben van de kook, en de echtgenote zoekt ruzie.
Ik ben dol op de stilte.
Want ik kom mezelf graag tegen.
Dan zeg ik tegen mezelf: 'Dat moeten we vaker doen!' maar meestal ben ik dan alweer verdwenen.
Maar dat geeft niet.
Want waar ik ook ga, daar ben ik.
