Ik probeerde mezelf 'in the mood' te brengen voor Samen Bevallen en blauw uit te slaan in de kleur van de vereniging. Daarom zat ik weer eens te lezen in Beatrijs Smulders' boek Veilig Zwanger. Verloskundige Beatrijs Smulders is een groot voorstander van een natuurlijke bevalling, met bijbehorende pijn. Na vijf bevallingen, waarvan twee met ruggeprik, ben ik het roerend met haar eens. De bevallingen die natuurlijk, en dus met zoveel pijn gepaard gingen dat ik dacht "Schiet mij maar af", zijn paradoxaal genoeg, ook de bevallingen waar ik met het beste gevoel op terugblik. Dus zat ik instemmend te knikken terwijl ik las, tot ik bij een stuk over zwangerschapsstriemen kwam.
Plosteling valt Beatrijs Smulders van haar natuurlijke paard. Ze omschrijft zwangerschapsstriemen als 'lelijke en vervelende littekenvorming', en geeft tips hoe je ze kunt vermijden. Vervolgens prijst ze zichzelf gelukkig dat zij, als oudere moeder, minder kans op ze heeft. Voor iemand die verder zo'n voorstander is van Natuurlijk ben ik verbaasd dat ze over de natuurlijke gevolgen van een zwangerschap zo negatief is.
Afkeurend fronste ik dan ook mijn wenkbrauwen, want ik draag mijn zwangerschapsstriemen met trots. Ze zijn het bewijs van mijn moederschap, van het werk dat mijn lichaam heeft verzet. Het laat de geschiedenis zien van mijn lichaam dat vijf kinderen heeft gedragen. Waarom zou ik die willen verbergen? En ik stel mij altijd zo voor dat, als ik ooit in een misdaadserie dood wordt gevonden in de bosjes, mijn lichaam de forensische politie vertelt dat ik een Moeder ben!
Wat mij betreft horen bij een natuurlijke zwangerschap en bevalling natuurlijk ook de natuurlijke, zilveren, sporen die ze achterlaten.
