Als je man vakantie heeft...

17

Nachtkledij

In de koude wintermaanden hul ik mij graag in lange, flanellen nachthemden. Helaas komen die alleen in oma-model, dus charmant zou ik ze niet willen noemen. Het is wel eens voorgekomen dat ik een dekbedhoes meende te pakken, en het mijn nachtjapon bleek te zijn.

Maar ze zijn heerlijk warm, en werken bovendien verkoelend op verhitte echtgenoten. Bijzonder geschikt dus, voor een fijn nachtje ongestoord slapen. En als ik iets hoog in het vaandel heb, na vijf kinderen, is het wel een ongestoorde nachtrust.

Maar op een dag struikelde ik bij de Zeeman over een nachthemdje, dat ik alleen maar als 'koket' kan omschrijven. Zwart, met fragiele spaghettibandjes, en teer kant rondom de borstpartij. Normaliter negeer ik dit soort kledij, maar plotseling stond ik het af te rekenen bij de kassa.

Thuisgekomen gooide ik mijn frivole kledingstuk achter in de kast, waar het bleef liggen, tot ik het gisteren tegenkwam, op zoek naar mijn Birkenstocks. Een beetje onwennig trok ik het aan, en staarde verbluft naar de vrouw in de spiegel. In plaats van een wandelende dekbedhoes, stond daar een slanke, ja zelfs bijna sexy, vrouw. Toegegeven, mijn meisjes deden de ruim bemeten cups geen recht, maar desondanks concludeerde ik: 'Niet slecht, na vijf kinderen!'

Opgewonden rekende ik uit hoeveel geld ik wel niet kon uitsparen om de kwaliteit van mijn huwelijk te waarborgen: draadjesvlees kost al gauw 6 euro per keer, maar met dit nachtponnetje ad 6 euro was ik veel goedkoper uit.

Hechtte ik nou maar niet zo aan mijn nachtrust.

Zou je dit blog wel in boekvorm op je nachtkastje willen hebben? Help dan mee, en word voor maar 5 euro aandeelhouder van dit blog!

17

Was sich liebt, das neckt sich

'Was sich liebt, das neckt sich,' gaat het Duitse spreekwoord, en Floris en ik 'necken' heel wat af. Strijden we niet om de Wie Werkt Het Hardst eer, dan kibbelen we over van alles en nog wat.

Zo heeft Floris de onhebbelijke gewoonte om zijn bordje na consumptie simpelweg op het aanrecht te deponeren. Daar vind ik het dan ettelijke uren later terug, geheel aangekoekt met versteende voedselresten. Zo grijnsde mij gisteren een afzichtelijk oranje bord toe, waarvan Floris zijn macaroni had genuttigd.

Ik voelde de haren prikken in mijn nek bij deze nalatigheid, die ik ervaarde als een persoonlijk affront. 'Zelfs de kinderen spoelen hun bordje af, als ze klaar zijn,' foeterde ik, terwijl ik plannen smeedde om Floris' volgende maaltijd op het aangekoekte oranje bord te serveren. 'Dat zal hem leren!' dacht ik grimmig en voelde mij zeer miskend.

'Ik zal wel eerst dood moeten zijn voordat je beseft hoeveel werk ik hier verzet,' snibde ik tegen Floris die net binnen kwam.
'Huh?'
'En dan heb ik er niks meer aan natuurlijk!'
'Nee, want dan ben je dood,' constateerde Floris nuchter, en ik voelde een onweerstaanbare drang om hem te schoppen.

Maar 's avonds toen ik lekker in bed lag te genieten van mijn rust, en Floris tegen mij aan kwam schurken snibde ik met alle opgekropte frustratie die in mij woedde: 'EIGEN HELFT!'
Toen was Floris op zijn beurt beledigd, draaide zich woest om, en keek mij met de nek aan.

Zeventien huwelijksjaren, met bijbehorende beslommeringen kunnen de grootste liefde nekken.

Maar als de hoeveelheid 'necken' representatief is voor de hoeveelheid liefde, dan zitten Floris en ik gebeiteld.

15

Samen naar de film

Om de echtelijke betrekkingen aan te halen, kun je opnieuw trouwen met zelf verzonnen trouwbeloftes, maar goedkoper is het om samen naar de bioscoop te gaan.

Dus togen Floris en ik naar de plaatselijke bioscoop waar de film' Inception' draaide. Eerst moesten we nog even langs de C1000 voor blikjes cola en Fanta, zakken chips en M&M's, want het mocht natuurlijk niet teveel kosten. Mijn tas vol contraband, kocht ik onze entree: 21 euro, want het was een lange film.

'Rij dertien, stoel vier en vijf,' las ik voor. 'De mooiste plekken: achter in de rij én aan de rand!' juichte ik tegen Floris, want ik zit graag ergens waar ik het pand snel kan verlaten.
Nadeel van deze mooiste plekken was wel, dat we voortdurend overeind moesten komen om mensen te laten passeren, als een soort slechte 'wave'.

Toen de rij eindelijk bijna gevuld was, arriveerden twee laatkomers, die halverwege de rij stokten.
'Dit zijn ónze stoelen,' sisten ze tegen de heer die in 'hun' stoel nacho chips zat te schranzen.
'Maar zíj zitten op onze stoelen!' zei de heer, en wees naast zich.
'Wij willen op onze stoelen!' vond de laatkomer.
De heer stond zuchtend op en zei tegen de mensen naast zich: 'U zit op onze stoelen!'
Als omgekeerde dominostenen schoof toen de hele rij morrend op, en toen de rust was teruggekeerd startte eindelijk de film.

Ademloos keek ik toe, en durfde nauwelijks op mijn M&M's te kauwen om maar niets te missen, want ik had gelezen dat een korte onderbreking van de concentratie de hele film onbegrijpelijk maakte.
Toen het pauze was fluisterde Floris: 'Ik vind hem wel moeilijk. Jij dan?'
'Ik niet,' triomfeerde ik. 'Ik snap hem hartstikke goed.'
Floris keek beteuterd, want in ons huwelijk is hij 'de slimme'.

Maar in de tweede helft kraakten mijn M&M's zo hard dat ik blijkbaar een paar essentiële dialogen miste, want toen de film haar dubbelzinnige einde bereikte bleek ik toch een belangrijke clou gemist te hebben.

'Nou ja, zo lang ik de clou van ons huwelijk maar snap,' schokschouderde ik.
En toen trakteerde Floris me op een portie patat-met, en wist ik: met onze echtelijke betrekkingen zit het wel goed.

9

Stoelgang

Hoewel Floris op het gebied van zijn gevoelsleven graag de indruk wekt dat hij zo diep gaat als een lekgeprikt kinderbadje, is er één gebied waarop hij graag alles met mij deelt: zijn stoelgang.

Helaas is dat een onderwerp waarvan ik weinig gecharmeerd ben, en feitelijk elke vorm van informatie 'te veel' vindt.
Dus als Floris omstandig zijn lange broek uit doet, en in boxershorts rond paradeert, dan houd ik wijselijk mijn mond.

In naïever tijden, toen ik nog een jong onschuldig bruidje was, vroeg ik verwachtingsvol: 'Waarom doe je je broek uit?'
Dan lichtte Floris gezicht op, en antwoordde hij gretig: 'Ik ben blij dat je dat vraagt! Ik moet namelijk zo Poepen! En hij moet nog even rijpen.'

Van mijn onschuld was zo al snel weinig over, evenals van mijn dromen over prinsen op witte paarden. Want als zo'n prins begint te verhalen over het aantal keren dat hij een grote boodschap doet, dan verliest hij onherroepelijk zijn koninklijke glans.

Tegenwoordig prevel ik daarom: 'Laat deze gang maar aan mij voorbij gaan.'

19

Echtelijke betrekkingen

Toen ik mij na de geboorte van onze laatste boreling zorgen maakte over onze echtelijke betrekkingen, of het gebrek daar aan, besloot ik mij eens even te informeren op dit gebied. Want het Engelse advies: 'Just lie back, and think of England' vond ik niet van toepassing als blozende Hollandse.

Ik surfte naar bol.com en typte besmuikt in: 'echtelijke betrekkingen' en toen dat niets opleverde het iets explicietere: 'sex'.

Prompt rolden de titels over het scherm. Opgewonden las ik ze, waarbij diverse titels mijn hart sneller deden kloppen van blije herkenning: 'Blijf van me af!', 'Vanavond niet', en: 'Maar vanavond heb ik hoofdpijn.'

Deze titels bleken echter eerder symptomatisch in hun aantrekkingskracht, dan een oplossing. En de laatste bleek geen boektitel, doch een kwalijke piratenhit van Hannie. Deze nam onmiddellijk intrek in mijn hoofd, waardoor ik nog wekenlang: 'Maar vanavond heb ik hoofdpijn!' liep te zingen.

Dit bleek verrassend effectief, tot de echtelijke betrekkingen zich uiteindelijk vanzelf herstelden.

Maar ik heb nog geregeld aan Londen gedacht.

8

Plakken en nathouden

Ik vond al wel dat onze nieuwe, oude, auto traag reed. Al een paar keer had ik gecontroleerd of ik niet vergeten was de handrem er af te zetten, maar die stond braaf omlaag. Dus haalde ik mijn schouders op en concludeerde: 'Ik moet zeker nog wennen,' en zelfingenomen bedacht ik dat ik toch maar een makkelijke vrouw ben.

Maar toen kwam Floris thuis en kondigde somber aan: 'We hebben een lekke band. Na één week al!'
Toen had ik mijn mond moeten houden, maar er ging mij een lichtje op, en getroffen riep ik uit: 'Zou de auto daarom zo traag hebben gereden?'
'Wááààt, heb jij met een lekke band gereden?!'
'Ja, maar dat wíst ik toch niet! Ik dacht dat hij gewoon een beetje traag was, en dat ik moest wennen,' verdedigde ik mijn onbenul.

'Dat had je moeten zeggen, dat er iets niet lekker ging!' sprak Floris op toornige toon, en voegde er onheilspellend aan toe: 'Nu is die band waarschijnlijk naar z'n grootje, en dat is jouw schuld dus.'
'Ja, en dat vind jij ook zo fijn, als ik meteen kom zeggen dat er iets niet goed zit!' riep ik, nu ook boos. En plotseling ging het niet alleen meer over autobanden.
Dat had Floris ook door, en dus maakte hij zich snel uit de voeten.

Even later zag ik enkel nog zijn beentjes, gehuld in een spijkerbroek van Broekenbinkie, onder de auto vandaan steken. Nu doet onze auto het weer.

En onze relatie is ook weer geplakt.

15

Praggel

Floris is een liefhebbende echtgenoot, die gewillig 's avonds om tien uur nog een bak patat met, voor me gaat halen. Op zaterdag kookt hij altijd, en hij doet zijn best niet glazig te kijken als ik mijn zieleroerselen met hem deel.

Toch is Floris wat ze in de Achterhoek noemen een 'Praggel'. Iemand die liever moeilijk doet als het makkelijk kan. Zelden geeft hij een rechtstreeks antwoord; liever maakt hij allerlei omtrekkende bewegingen, waarbij hij zijn gesprekspartner door allerlei hoepels laat springen.

Gisteren vroeg Maartje hem het inschrijfformulier voor haar tien minutengesprek op school in te vullen.

'Wat is dat voor formulier?' begon Floris zijn verbale potje tafeltennis.
'Dat is van school.'
'Welke school?'
'Van mijn school natuurlijk!'
'En waar gaat dat dan over?'
'Over de tienminutengesprekken.'
'Wat voor tienminutengesprekken?'
'Over mijn rapport.'
'Welk rapport?'
'Mijn schoolrapport.'
'En waarom moet ik dat invullen?'
'Omdat ik het morgen moet inleveren.'

Nu verwaardigde Floris zich een blik op het formulier en ontdekte triomfantelijk: 'Je mag het ook woensdag pas inleveren!'
Ik kwam tussenbeide en riep: 'Vul het nou maar in, anders vergeten we het weer.'
'Ik heb geen pen!'
Vermoeid adviseerde ik Maartje een pen te pakken.
Maar Floris was nog niet verslagen: 'Ik heb niks om onder het papier te houden. Zo kan ik niet schrijven.'

Ik slingerde een boek in zijn richting in frisbee stijl, waarbij ik stiekem op zijn hoofd mikte, maar het boek bereikte hem zonder ongelukken.
'Waar moet ik tekenen?'
'Hier,' wees Maartje behulpzaam aan.
'Waarom moet ik hier tekenen, en niet daar onder?'
'Weet ik veel,' mopperde Maartje.

Eindelijk was het formulier dan toch ingevuld, en stond vast dat volgende week woensdag om half acht Floris naar het tien minuten gesprek van Maartje gaat.

'Tenzij de trein vertraging heeft natuurlijk,' opperde Floris triomfantelijk.
Onthutst keek Maartje hem aan. 'Maar hoe moet dat dan?!'
'Tsja, dat weet ik ook niet. Wat de NS doet, dáár heb ik geen invloed op,' stelde Floris, en zag er zeer vergenoegd uit.
Maartje wierp mij een wanhopige blik toe.
'Trek je er maar niks van aan Maartje,' stelde ik gerust. 'Papa is gewoon een Praggel.'

En bij Praggels is het een kwestie van de gebruiksaanwijzing leren kennen, en ze zo benaderen dat ze je niet zien aankomen. Na vijftien jaar huwelijk heb ik Floris' gebruiksaanwijzing goed leren kennen.

En zoals met alle gebruiksaanwijzingen, is het zo dat als je ze eerst helemaal leest, je van het gebruik maar liever helemaal af ziet.

Maar ja, dan loop je ook alle goede en mooie dingen mis.

23

Gratis relatie advies

Ik houd van ouderwetse hoffelijkheid. Van mannen die hun hoed even oplichten als ze een vrouw tegenkomen. Die deuren open houden, en opstaan van hun stoel als hun echtgenote de kamer verlaat.

Maar als dat te veel gevraagd is, dan wil ik toch in ieder geval een man die ze niet laat vliegen in mijn bijzijn, en die niet boert. En eentje die bij toiletgebruik de wc-bril omhoog doet, en daarna weer omlaag.

Country zanger Brad Paisly heeft het helemaal begrepen, en geeft gratis relatie advies in zijn lied 'Ode de Toilet'.

She says not to buy her flowers
Or big expensive gifts
She says she don't want jewlery
And she doesn't need another dress
If I want to show her how much I adore her
The best way that I've found
Is to make sure when I'm finished
I put that toilet seat down


We've been to counseling
To try and see the ways we could improve
This thing between us
And different ways to show each other "I love you"
Forget about those getaway vacations
To romantic coastal towns
If you want to say "I love you"
Then put that toilet seat down

'Cause in the middle of the night
It's cold and it's dark
And when I hear my name in vain
I know I haven't done my part
She just wants me to support her
And the best way that I've found
So with a gentle hand and a loving touch
I put that toilet seat down

I know it's kind of funny
You can teach a little puppy
But it's very hard to train a grown man
When I'm all about my buisiness
And the path of least resistance
She's the one that suffers in the end

In the middle of the night
It's cold and it's dark
And when I hear my name in vain
I know I haven't done my part
She just wants me to support her
And the best way that I've found
So with a gentle hand and a loving touch
I put that toilet seat down
Down, down

9

Ik geef je een pookje, m'n pookje

Overdag was de Barse Houthakker een doodgewone houthakker, maar zo gauw hij 's avonds in bed stapte veranderde hij in.... Octopussy. Plotseling leek hij wel tien paar armen met bijbehorende handen te hebben.

Overdag gaf het Dappere Thuisblijfmoedertje hem zoveel mogelijk draadjesvlees, maar het mocht niet baten. Gezellig schurkte hij 's nachts tegen haar aan en voelde ze een pookje in haar rug porren.

Dan gaf het Dappere Thuisblijfmoedertje hem dapper een pookje terug, en als ze een goede bui had zong ze op de melodie van Conny van den Bos' smartlap 'Ik geef je een roosje, mijn roosje':

'Ik geef je een pookje, mijn pookje.
Ik geef je een pook elke nacht.
En ik hou van jou, toch krijg je een snauw,
want slaap is het enige waarnaar ik nog smacht.'

13

Vrouw van Floris dromen

Na vijftien jaar huwelijk ben ik nog steeds de vrouw van Floris dromen. In zijn dromen verkoop ik menige nacht ons huis, verbouw het of schaf ik een nieuw bankstel aan zonder zijn medeweten.

Afgelopen nacht kocht ik een aanbouw voor onze keuken. Helaas moest die gedeeltelijk voor de koelkast staan, want anders paste het niet.
'Dus toen zei ik: 'Breng maar terug want de koelkast kan niet meer open,' vertelde Floris op hoge toon, maar dat wilde je niet! Je zei dat je de aanbouw dan wel elke keer even aan de kant zou schuiven.'

Ik mag die vrouw van Floris dromen wel! Ze weet van aanpakken en is lekker assertief.

Ze is ook de vrouw van mijn dromen.

4

Flippen

Ik kijk graag naar woonprogramma's, en iedere zondag kijk ik naar Amerikaanse 'flippers'. Dat zijn mensen die bouwvallige huizen kopen voor een prikkie, en met vette winst verkopen. De bouwvallen zijn standaard uitgerust met termieten, en elke week roept Floris: 'Deze aflevering met de termieten heb je toch al gezien?'

Al die afleveringen laten een mens niet onberoerd, en als Floris en ik langs een bouwval rijden kan ik niet laten met kennersstem op te merken: 'Dat is een geschikt object om te flippen!'

Floris wordt daar wat onrustig van.
Ik denk dat hij bang is dat ik hem ga flippen.

6

Conversaties met Floris

Converseren met Floris voelt soms als een potje tennis met een tegenspeler die de bal maar niet terug slaat.

6

In tijden van nood

'Ik ben bang,
Wij zijn het varken en de tang,
Mooie vaasjes en een Fries,
Jij bent het schrikdraad waarop ik pies.'

door: Herman Finkers en Brigitte Kaandorp

In tijden van nood leer je niet alleen je vrienden kennen, maar ook je partner. Het gedoe rondom Jans middelbare schoolkeuze werkt als een vergrootglas op de verschillen tussen Floris en mij.

Terwijl ik bij tegenvallers wild om mij heen grijp op zoek naar, bij voorkeur instant, oplossingen, is Floris van de Rustig Afwachten Tactiek. Overbodig te zeggen dat dit slecht samen gaat.

Terwijl ik plannen de campagne smeed, en dertig mogelijke scenario's uitwerk zit Floris rustig op de bank. En als ik mijn plannen, projecties, prognoses en verwachtingen vervolgens aan hem presenteer om ze gezellig samen te analyseren, wordt Floris blik steeds glaziger totdat hij aankondigt: 'Kom, ik ga maar eens even naar de wc,' om nimmer meer terug te keren.

Ik ben het vuur aan Floris' schenen, en hij is de 'zelden goed' achter mijn haastige spoed.

In tijden van nood leer je niet alleen je partner kennen, maar ook jezelf.

3

Gratis cabaret

We hebben ergens in huis een lekkage, en vanmorgen om acht uur zou, na vele verzoeken, een monteur aan mij verschijnen. Vol verwachting klopte mijn hart, maar om negen uur had hij zich nog steeds niet aan mij geopenbaard. Dus belde ik maar weer eens naar zijn bedrijf, waar ik ene Alie aan de telefoon kreeg.

Na enig zoeken vond Alie de afspraak die ze blijkbaar keurig op een rooster had geschreven.
'Heeft u één momentje?' vroeg Alie.
'Wihim!' hoorde ik haar roepen. 'Ik heb hier staan dat Henk naar Van Sandwijk moet, maar hij is daar niet. Weet jij daar wat van?'
'Ik weet van niks,' kwam onmiddellijk Wims antwoord.
'Ja maar, ik heb het hier toch genoteerd?! Hij kijkt toch wel op zijn rooster?'
'Ja, dat weet ik ook niet,' zei Wim.

'Dus dat rooster leg ik hier voor Toedeledokie neer?'
Alie's stem klonk nu wat snibbig. Wim deed er wijselijk het zwijgen toe.
'Ja, want ze hebben daar een lekkage, en dat ligt hier al een tijdje, dus hoe lossen we dat op?' probeerde Alie het probleem op Wims bordje te leggen.

Een hele lange stilte volgde, en ik luisterde gespannen wie het zou winnen. Het was Alie. Wim haalde als eerste bakzeil en sprak. 'Ik kan dat nou ook niet oplossen.'
Opnieuw een minutenlange stilte. Ik hoorde Wim zenuwachtig kuchen.

Toen hoorde ik Alie zeggen: 'Hallo mevrouw? Ik ga het voor u oplossen hoor. We gaan er wat aan doen.'

Ik bedankte haar voor haar behulpzaamheid, en in stilte voor het amusement.

Daar kan geen muzak tegenop.

1

Moderne heldenmoed

De moderne vrouw is onafhankelijk en geëmancipeerd. Ze heeft geen prins nodig om de draak voor haar te verslaan. Dat doet ze zelf wel even.

Toch heeft Jan gisteren, als een echte held, een vriendinnetje bevrijd uit een glibberig en stinkend moeras. Ze werd bijna opgepeuzeld door, jawel, een draak! Toen Jan hoorde over haar benarde situatie aarzelde hij geen moment en trok onmiddellijk ten strijde.

Hij versloeg de draak, redde haar uit het moeras, en vertelde haar wat ze verkeerd had gedaan. Toen liet hij haar alleen om na te denken over haar 'verbeterpunten' en 'uitdagingen'.

Want de moderne man heeft nog meer te doen dan vrouwen redden.
Doorgaan naar het volgende niveau op Runescape bijvoorbeeld.

Update

Inmiddels is Jans jonkvrouwe opnieuw gestrand, dit keer op een kerkhof.
Jan is onderweg.

1

Moederliefde

Olijfolie, groene zeep en diverse pesterige luizenshampoo's hebben mijn haar geen goed gedaan. Ik zou bijna beweren dat het veel weg heeft van stro, maar ik ben bang dat ik stro dan beledig. Ook mijn moeder is het opgevallen dat mijn ooit zo weelderige tressen ietwat droog zijn. 'Ben je hier naar toe gekomen op een bezem?' informeerde ze vriendelijk toen ik haar bezocht voor haar verjaardag. Vragend keek ik haar aan. 'Vanwege je haar,' verduidelijkte ze, 'je lijkt wel een heks!' Ik sputterde wat over luizenshampoo's en 'ik kan er niks aan doen' en zo. Ongemakkelijk frunnikte ik wat aan mijn haar, waarvan ik toch had gedacht dat het er 'nonchalant verwaaid' uitzag. Met op haar gezicht de uitdrukking van iemand die oprecht wil proberen een moeilijke puzzel op te lossen vroeg ze: 'Ga je eigenlijk wel eens naar de kapper?' 'Ja hoor!' 'Hm....' ze was even stil. 'Maar laat je er dan wel een modél in knippen?' Ook dit kon ik bevestigen, namelijk modelletje Julia Roberts in Pretty Woman. Mijn moeder wierp nog een laatste, weifelachtige blik op mijn haren en zei toen op ferme toon: 'Waarom laat je het niet gewoon àfknippen! Je haar is gewoon morsdood.' En toch is ze erg lief. Mijn moeder.

2

Bedpartners

Nu de dagen korten, en de nachten lengen slaap ik graag onder een extra deken. Zo niet Floris, die er dan ook niet voor schroomt mijn zorgvuldig gedrapeerde deken woest weg te duwen, en op die manier mijn hele bedcompositie bederft.

Zo kon het gebeuren dat in mij een verlangen wakker werd naar twee éénpersoonsdekbedden. En in gedachten zocht ik al allemaal nieuwe, leuke dekbedhoezen uit. Er was maar één probleempje: Floris.

Zonder zich ook maar een seconde te bedenken schoot hij mijn lumineuze idee neer: 'Nee, dat wil ik niet.'
'Maar waarom dan niet,' zeurde ik, en stiekem maakte ik mij op voor een liefdesverklaring dat hij met mij onder één deken wenste te verblijven.
Floris richtte zich op in zijn volle één meter zeventig en verklaarde: 'Een eenpersoonsdekbed is veel te klein voor mij! En dan zeker steeds met mijn voeten buitenboord hangen.'

Tsja, wat kun je ook eigenlijk verwachten van een man die zich enkel met strandlakens wenst af te drogen, omdat gewone handdoeken te klein zijn voor zijn machtige torso.

Uiteindelijk had Floris het laatste woord: 'Als je het 's nachts zo koud hebt, dan kom je maar tegen mij aan liggen,' en ik zag hem tersluiks in zijn handen wrijven van genoegen.

4

Het sterke geslacht

Ik kijk graag naar Engelse woonprogramma's. Elke zondagavond helpen bijv. Phil en Kirsty, in prachtig Engels, wanhopig zoekende stellen aan woonruimte.

Laatst was het zoekende stel een broer en zus, die door samen te kopen, hun eerste stap op de 'property ladder' wilden zetten. Want als er iets is dat ik wel heb geleerd van Engelse woonprogramma's, dan is het wel dat het zaak is die ladder te beklimmen.

Broer en zus kregen diverse appartementen en flats voorgeschoteld, waarvan met name een flat met zgn. authentieke elementen in de smaak viel. Er was maar één nadeeltje: de twee slaapkamers waren nogal verschillend van grootte. De ene was riant met uitzicht op het park, en de andere had precies genoeg ruimte voor een eenpersoons bed en keek uit op een blinde muur.

'Daar hebben we het nog wel over,' merkte Zus gedecideerd op.
De camera zoomde in op het gezicht van Broer, en ik kon wel zien dat hij er weinig vertrouwen in had.

Aan het eind van de uitzending gingen Phil en Kirsty op bezoek bij Broer en Zus om te kijken hoe het nou was geworden. Zus deed open, en verwelkomde ze de woonkamer in, die ze helemaal naar haar smaak had ingericht. Broer stond er wat verloren bij, zijn handen ongemakkelijk in zijn zakken.

'En,' stelde Phil de hamvraag: 'wie heeft nou de grote kamer?'
Zus gooide nonchalant heur haar naar achteren en zei: 'Ik natuurlijk.'

Ik wil mijn eigen sekse niet afvallen, maar ik denk niet dat Broer ooit kans maakte op de grote slaapkamer.

En als ik naar school fiets, en meester Pim zie in het op het grasveld neergegooide noodlokaal, terwijl zijn collega juf Pien in zijn oude lokaal huist, dan schud ik medelijdend mijn hoofd.

In sommige gevallen delft het sterke geslacht altijd het onderspit.

En dat vind ik eigenlijk best sneu.

En als je me nu wilt excuseren, dan ga ik even tegen Floris zeggen dat ik zijn kasthelft óók nodig heb.

1

Relatieperikelen

Je kunt niet dertien jaar moederen, en overgeleverd zijn aan de grillen van kinderen en het schoolsysteem, zonder dat dit zijn sporen nalaat. Bij mij heeft zich dit vertaald in een overweldigend verlangen dat de deur in de klink wordt gedaan.

Zo kon het gebeuren dat, toen Floris op een regenachtige avond thuiskwam, ik niet jubelde: 'Wees welkom, liefde van mijn leven, licht in mijn ogen! Laat mij u koesteren aan mijn hijgende boezem,' maar nors riep: 'Deurrr in de klink!'

'Ja zo,' mompelde Floris en begon zich te ontdoen van jassen, tassen, oordopjes en Birkenstocks, die hij in een wanordelijk hoop op mijn nette tafel gooide.
Maar 'zo' is voor mij allang niet goed genoeg meer.

Dus ik herhaalde met kracht mijn eerdere statement: 'Deur in de klinkkk!'
'Joh, zeur toch niet zo!' merkte Floris nu geërgerd op.
'Doe dan de deur in de klink! Je weet toch dat dat belangrijk voor me is?!'
'Ja zo.'
'Nee nu!'
'Als ik er klaar voor ben!'
'Ik vind jouw asociaal.'
'En jij bent een zeur.'
'Niet, jij moet gewoon die deur in de klink doen.'
'Ik ben niet asociaal, jij bent een zeur.'

Net wilde ik in woede de deur zelf dan maar sluiten, toen Floris besloot dat het hem kon behagen hem in de klink te doen.

'Liefde is een werkwoord,' zeggen ze.
Dat is een open deur die niemand meer in de klink kan doen.

4