Netwerken voor moeders

Ik zeg het schoorvoetend: ik ben niet populair. Als er een sociogram was voor moeders dan zou ik een eenzame stip onder aan de pagina zijn.

Een gesprek met een collega-moeder zette me aan het denken; ze benadukte het belang van netwerken, het uitwisselen van ervaringen en informatie. En gezien het feit dat opvoeding een vrij solistische activiteit is met weinig positieve feedback, kan ik dit belang van harte onderschrijven.

Maar zoals ik al zei: geef me een groep, een paar minuten, en ik sta er buiten.
En toch ben ik allervriendelijkst, al zeg ik het zelf.

Toch is het niet alleen kommer en kwel in sociaal Siberië. Toen de kinderen nog klein waren organiseerde ik er moedergroepen en koffieochtenden, en nog steeds kan ik daar uitbundig van genieten. En als ik het koud krijg heb ik een handjevol vriendinnen die hartverwarmend zijn.

Vroeger reisde ik nog wel eens naar PopieJopieLand. Dan trok ik mijn sociale jas aan, en netwerkte als een wilde. Maar met het risico te klinken als Kabouter Lui uit Kabouter Plop: 'Ik werd daar zo móé van.' En de jas paste zo slecht: hij zat te strak, en ik kon me er nauwelijks in bewegen. Hij paste niet bij me.

Dus nu verblijf ik blijmoedig in sociaal Siberië, en kom er geregeld collega-moeders tegen die er ook wonen en dan netwerken we zonder dat het als het netwerken voelt.

9

De sultan en ik

Populaire mensen brengen de stijve hark in mij boven. Alle eventuele, vlotte conversatie gaat acuut op vakantie, om pas weken later terug te keren.

Het was dan ook met onaangename verrassing dat ik een felgekleurde sultan, van het recreatieteam, naar mij zag toekomen, terwijl ik aangenaam zat te verpozen in het vers gemaaide gras, en ondertussen de kinderen in de gaten hield. Het was te laat om snel op te springen en een dringende afspraak te veinzen.

'Shalom,' groette de sultan in onvervalst Amsterdams.
'Hallo,' groette ik terug met mijn Achterhoekse 'o,' en verviel in dof zwijgen.
'Oe lang bent u hier al?' vervolgde de sultan.
'Twee dagen,' antwoordde ik braaf.'
'De eerste keer?'
'Nee, de tweede.'
'Zo zo, en komt u een derde keer?'
Ik knikte maar eens, ook al is dat laatste nog maar de vraag.
'Wilt u mee op mijn vliegend tapijt?' bood hij toen gul aan.
'Nee, dank u. Ik moet zo nog koken.'

Tegen een deze huishoudelijke mededeling bleek de conversatie niet bestand. Genadig droop toen de sultan af.

Van populaire types, word ik nog minder populair.

3

De prijs van populariteit

Ik behoor in het algemeen niet tot het populaire type; zoals zovelen draag ik de emotionele littekens van de gymlessen op de middelbare school. Toch geniet ik onder mijn kinderschaar wel een soort van dubieuze populaire status!

Deze zet in zo gauw ik ergens ga 'zitten'. Zo gauw ik ergens plaatsneem laten de kinderen alles vallen en zwermen om mij heen als vliegen om een strooppot. Terwijl ik dit vertel hoor ik een vervelende nasale stem, vergelijkbaar met die van Brilsmurf, zeggen: "Het is toch juist een geschenk dat je kinderen bij je willen zijn. Sterker nog: wellicht betekent het feit dat ze meteen bij je komen als je gaat zitten, dat ze aandacht tekort komen. Nog sterker: misschien betekent dat wel dat je tekort schiet als moeder, vrouw en mens in het algemeen!"
Over impopulair zijn gesproken, maar dit terzijde.

Wat betreft mijn populariteit onder de kinderen durf ik boud te beweren dat ik populairder ben dan het het mooiste speelgoedtoestel in de mooiste speeltuin. Hoewel de toestellen uitnodigend blinken en glimmen in de zon, beklimmen de kinderen liever mij.

Ik zie dan ook grote financiële kansen door mezelf in de attractie-business te gaan positioneren. Een kaartje van veertig euro lijkt mij daarbij een alleszins redelijke som.

Tenslotte betaal je voor populariteit een prijs.

0