Goed nieuws en slecht nieuws

Meestal zit ik er met mijn inschattingen wat de kinderen leuk vinden volledig naast, en ik heb de stoffige duplo, kapotte touwladders, lekke ballen en vermolmde gezelschapsspelletjes om het te bewijzen.

Maar nu heb ik goed nieuws, en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat de kinderen de Playstation, die we van een goede fee cadeau kregen (bedankt Patrick!) precíés zo geweldig vinden als ik had verwacht. Mijn moederlijke intuïtie zegeviert eindelijk!

En het slechte nieuws is dat de kinderen de Playstation, die we van een goede fee cadeau kregen (bedankt Patrick!) precíés zo geweldig vinden als ik had verwacht. Mijn innerlijke pedagoge zit heel hard te huilen in een hoekje.

3

Als moeders domme dingen doen

Al maandenlang lonken ze naar me met de belofte van urenlang speelplezier: Trampoline en Playstation. In gedachten zie ik de kinderen urenlang buitelen en spelen op zo'n grote trampoline. Ik zie ze daar de stress van hun dag van zich afspringen en er filosofische gesprekken op voeren terwijl ze zachtjes deinen op hun rug. Maar Floris wil het niet.

Floris vind een grote trampoline 'onzin,' en een 'sta in de weg'. En aangezien ik Floris nodig heb om een grote diepe kuil te graven voor de trampoline heeft mijn verlangen zich toen verplaatst naar een playstation.

Dus toen ik even een vrije minuut had, dansten mijn vingers in een luchtige quickstep over het toetsenbord, en typten de woorden 'marktplaats.nl' en vervolgens 'playstation' in. En laat er nou op één km afstand een playstation te koop zijn! Met kloppend hart en een aangename rush van adrenaline mailde ik de verkoper dat ik, Nicole Orriëns, uit naam van mijn zoon Ot, 55 euro wilde bieden. En in gedachten hoorde ik Willie Nelson zingen: 'If you've got the money honey, I've got the time!'

Op weg naar huis, van school, vertelde ik de kinderen opgewonden van mijn actie. Maar wie schetst mijn verbazing toen zowel Jan als Teuntje mij de wind van voren gaven, en mij dringend aanraadden de verkoper te mailen dat ik er van af zag. Op strenge toon zei Jan: 'Ot is toch al computer-verslaafd! En wanneer wou je hem dan laten spelen?!'

Zo niet Ot. Die liep zich te verkneukelen bij het vooruitzicht van een heuse playstation en bood aan dat hij wel hoger dan 55 euro wilde gaan. Maar de koude douche van Teuntjes en Jans afkeuring, die ik schoorvoetend als terecht erkende, deed me verklaren dat 55 euro het maximum was. 'En' vervolgde ik vergoelijkend, 'de verkoper zal het toch wel te weinig vinden,' in een poging weer in een goed blaadje te komen van Teuntje en Jan.

Maar nu richt mijn verlangen zich opnieuw op een trampoline.

De vraag is alleen: hoe krijg ik Floris zo ver dat hij een kuil voor een ander graaft?

4