Het leven van een moeder is gevuld met paradoxen. Zo zijn er de filosofische paradoxen dat je zoveel van je kinderen moet houden dat ze je kunnen verlaten en dat je ze wortels moet geven, maar ook vleugels. Of de meer praktische paradox dat je werk alleen waarde heeft als je het bij iemand anders doet. Maar de paradox die mij op het moment het meest verwondert is de paradox van van het schoolleven.
In de jaren zestig werkte de meerderheid van de moeders thuis, en hadden de kinderen gewoon school. Geen ATV-dagen, cursussen voor docenten, etc.
Nu de overheid er op hamert dat moeders buitenshuis moeten werken, hebben de kinderen regelmatig onverwachts vrij en moet je als beetje moeder helpen op school.
Ik vind het één van de grote paradoxen van deze tijd dat, aan de ene kant alle moeders de arbeidsmarkt op moeten, terwijl tegelijkertijd kinderen nog nooit zoveel losse vrije dagen hadden en er nog nooit zoveel een beroep werd gedaan op moeders vanuit school.
3
In de jaren zestig werkte de meerderheid van de moeders thuis, en hadden de kinderen gewoon school. Geen ATV-dagen, cursussen voor docenten, etc.
Nu de overheid er op hamert dat moeders buitenshuis moeten werken, hebben de kinderen regelmatig onverwachts vrij en moet je als beetje moeder helpen op school.
Ik vind het één van de grote paradoxen van deze tijd dat, aan de ene kant alle moeders de arbeidsmarkt op moeten, terwijl tegelijkertijd kinderen nog nooit zoveel losse vrije dagen hadden en er nog nooit zoveel een beroep werd gedaan op moeders vanuit school.
