Schoolarts

Vorige week kwam Piet thuis met een briefje, met daarin de vriendelijke mededeling, dat hij op dinsdag 1 juli om negen uur 's ochtends bij de schoolarts werd verwacht. Op warme toon stond erbij dat het erg prettig zou zijn als een één van beide ouders ook aanwezig zou zijn. Ik vond het dan ook jammer dat de brief bruusk vervolgde: 'Zonder uw aanwezigheid zal het onderzoek niet plaatsvinden.'

Met zwaar gemoed belde ik Ots logopedist om zijn afspraak van 8.30 te annuleren. De logopedist en ik, wij hebben een zeer aangename werkrelatie: wij u-en, mevrouwen en meneren heel wat af. Wij drukten onze wederzijdse spijt uit over dit spijtige verloop van omstandigheden en hebben afgesproken elkaar volgende week dan weer te treffen.

Maar het moet gezegd, de schoolarts en haar assistente waren ook allervriendelijkst, en in vlot tempo controleerden ze Piets lengte en ogen. Met zijn vier jaren heeft hij de niet-zo-indrukwekkende lengte van één meter bereikt. 'Het is een klein opdondertje, hè?!' is dan ook een vaak gehoorde uitspraak met betrekking tot Piet.

'Ja, dat komt door mijn man hè?' wijs ik altijd ferm Floris als schuldige aan. 'Die is ook zoo klein voor een man.'

Piet vond het allemaal erg interessant, maar ik vraag me af of hij er veel van begrepen heeft, want tussen de middag vertelde hij op gewichtige toon aan Ot: 'Ot, weet je? Ik ben naar de dierenarts geweest! En ik deed het heel goed.'

1

Logopedisme

E-x-c-u-s-e-e-r- excuseer- m-i-j-n- mijn- t-r-a-g-e- trage- p-r-a-t-e-n- praten- m-a-a-r- maar i-k- ik b-e-n- ben i-e-t-s- iets t-e- te v-a-a-k- vaak n-a-a-r- naar- l-o-g-o-p-e-d-i-e- logopedie g-e-w-e-e-s-t- geweest e-n- en l-i-j-d-t- lijdt n-u- nu- a-a-n- aan l-o-g-o-p-e-d-i-s-m-e- logopedisme.

E-e-n- een o-n-f-o-r-t-u-i-n-l-i-j-k-e- onfortuinlijke a-a-n-d-o-e-n-i-ng- aandoening- w-a-a-r-b-i-j- waarbij d-e- de- p-a-t-i-ë-n-t- patiënt z-i-c-h- zich g-e-d-w-o-n-g-e-n- gedwongen- v-o-e-l-t- voelt a-l- al z-i-j-n zijn w-o-o-r-d-e-n- woorden e-e-r-s-t- eerst l-e-t-t-e-r- letter- v-o-o-r- voor- l-e-t-t-e-r- letter e-n- en f-o-n-e-t-i-s-c-h- fonetisch u-i-t- uit t-e- te s-p-r-e-k-e-n- spreken, a-l-v-o-r-en-s alvorens j-u-i-c-h-e-n-d juichend h-e-t het h-e-l-e hele w-o-o-r-d woord u-i-t uit t-e te s-t-o-t-e-n stoten.

D-e- de a-a-n-d-o-e-n-i-n-g- aandoening t-r-e-f-t- treft v-o-o-r-a-l- vooral m-o-e-d-e-r-s- moeders.
U-i-t-e-r-a-a-r-d. Uiteraard.

D-e- de v-o-o-r-u-i-t-z-i-c-h-t-e-n- vooruitzichten z-i-j-n- zijn s-l-e-c-h-t- slecht.

L-o-g-o-p-e-d-i-s-t-e-n- logopedisten b-u-i-g-e-n- buigen z-i-c-h- zich o-v-e-r- over e-e-n- een m-o-g-e-l-i-j-k-e- mogelijke r-e-m-e-d-i-e- remedie.

Z-e- ze d-e-n-k-e-n- denken- d-a-t- dat- i-k- ik l-a-n-g-d-u-r-i-g- langdurig l-o-g-o-p-e-d-i-e- logopedie- n-o-d-i-g- nodig z-a-l- zal h-e-b-b-e-n- hebben.

2

Zo maar een dinsdagmorgen

Deze dinsdagmorgen heb ik achtereenvolgens doorgebracht bij de logopedist en de orthodontist. De logopedist vertelde me dat hij Ot 'zeer geraffineerd' vindt, maar niet op een goede manier, en de orthodontist wist me te vertellen dat er met Maartjes gebit niet 'niets' aan de hand was, maar wel 'iets'.

Meer onder de indruk dan van deze diagnose was ik van het, onder architectuur aangelegde, gebouw waarin de praktijk was gehuisvest. Het was alsof ik in de toekomst stapte. Het had mij niet verbaasd als er plotseling een goddelijke stem door de witte ruimte had gegalmd met de woorden: 'Big Brother is watching yóú! Right now...'

Ook de behandelruimte was helemaal wit, met rijen tandartstoelen, van elkaar gescheiden door witte schotten. In de stoelen lagen allemaal kinderen van anno 2008, wat ik wel een beetje een wanklank vond.

Vervolgens ging Maartje terug naar school en ging ik alle andere kinderen van school halen.

En terwijl ik naar de basisschool fietste bedacht ik me hoe dienstbaar je als moeder eigenlijk moet zijn. Niet alleen dat, je moet ook altijd 'on call' zijn. Míjn agenda is allesbehalve heilig en ondergeschikt aan bezoeken aan allerlei experts, vrije dagen van school, kijklessen, meedoelessen, excursies van school waar ouders voor nodig zijn etc.

In de regel heb ik daar geen moeite mee: het is tenslotte onderdeel van de baan. Anders is het, wanneer er een beroep op mij wordt gedaan voor dingen die ik 'fratsen' vindt. Zoals kijklessen, meedoelessen, schoolexcursies en allerlei vrije dagen van school. Daar word ik wel eens wrevelig van.

Gelukkig zijn daar ook experts voor, zoals coaches en therapeuten.
Binnenkort is er een 'kijkconsult'.
Floris en de kinderen worden om tien uur verwacht.

3

Wit voetje halen

In mijn verlangen naar goedkeuring heb ik mij samen met Ot door zijn logopedie-huiswerk geworsteld. Zorgvuldig hebben we de onbegrijpelijke plaatjes, 'Dat is een rat mama', 'Nee Ot, dat is een geit,' met kleurpotloden met de juiste letters verbonden.

'Doe maar lekker dikke strepen Ot,' moedigde ik aan, 'Dan kan de logopedist goed zien dat we de opdrachten hebben gedaan!'

Verwachtingsvol reed ik naar onze afspraak, waar ik trots Ots map liet zien. De logopedist maakte goedkeurende geluiden en ik voelde mijn hart opspringen. 'Ik heb het goed gedaan! Ik ben een goede moeder.'

En als beloning mocht ook ik een dropje pakken uit zijn snoepdoos.

1

Kwijt of vergeten

Het was alweer tijd voor een bezoek aan de logopedist maar tot Ots, en mijn consternatie, konden we zijn logopedie-map nergens vinden. Op de logopedie-map prijkt een naakte Spongebob die beschaamd zijn edele delen bedekt, en in de map zitten Ots oefeningen.

Een snelle huiszoeking leverde niets op, en ik berispte Ot over zijn slordigheid. 'Dan zeggen we maar dat we de map vergeten zijn, Ot.' besloot ik mijn tirade. Onderweg in de auto oefenden we ons verhaal. 'Ot, ìk zeg dat we hem vergeten zijn,' en dan zeg jíj: 'En we hadden gisteren nog wel urenlang geoefend, hè lieve, geduldige mama?!'

We kwamen aan bij de logopedist en ik deed mijn mond al open om mijn verhaal te doen toen de logopedist ons stralend aankeek en verkondigde: 'Ot, je map ligt hier! Ik vond hem tussen de tijdschriften!'
Snel deed ik mijn mond weer dicht en legde mijn hand op mijn hart als teken van mijn vreugde en opluchting.

Maar Ot en ik zijn gelukkig niet de enige vergeetachtigen, want toen we naar huis gingen lag daar, tussen de tijdschriften, een vergeten Diddl map met logopedie oefeningen.

Vergeten door het moeder en kind duo voor ons.
Ik vraag me af wat hun verhaal is.

0

Nalatig

Ik was vroeger een serieuze, gedreven leerlinge die altijd haar huiswerk op tijd af had. Als moeder blijk ik echter laks en nalatig.

Zo kon het gebeuren dat Ots logopedist zijn map met oefeningen inblikte en op spijtige toon opmerkte: 'Ik zie dat u deze oefeningen niet eens uit de map heeft gehaald?'
Ontkennen was zinloos gezien het onbeduimelde, spiksplinternieuwe uiterlijk van de oefeningen.
Schoorvoetend erkende ik: 'Eh nee.... het is er niet van gekomen,' en sloeg beschaamd mijn ogen te neder, terwijl ik ondertussen het principe vervloekte dat het altijd de schuld van de moeder is.

'Jammer. Heel jammer,' verzuchtte de logopedist met verwijt in zijn stem.
'Ik weet dat het heel belangrijk is,' opperde ik schuchter in een poging weer in een goed blaadje te komen.
De logopedist keek mij echter slechts zwijgend aan, en in de stilte die volgde voelde ik rode blossen op mijn wangen bloeien.

Met de pest in ging ik naar huis, waar ik een giftige mail aan Floris stuurde met de mededeling dat het allemaal zijn schuld was, en waarom híj niet met Ot had geoefend. Een korte, onplezierige mailwisseling volgde, waarbij we beurtelings onze handen in onschuld probeerden te wassen.

Uiteindelijk hebben we afgesproken dat Floris elke avond bij thuiskomst met Ot gaat oefenen. Maar, dan moet ik Floris eerst uitleggen hoe dat moet.

Volgende week is de volgende logopedie-afspraak, en tot dusver hebben de oefeningen hun maagdelijke, onbezoedelde uiterlijk nog niet verloren.

13

Mannelijke experts

Na het fiasco met Ots vrouwelijke logopedist die bezeten was van het spel Memory, had ik het helemaal gehad met experts van mijn eigen sekse. Daarom besloot ik voortaan hulpverleners van het mannelijk geslacht in te zetten. Ook in verband met de vervrouwelijking van het onderwijs waardoor jongens te weinig mannelijke rolmodellen zien en zo.

Ots nieuwe, en bovenal mannelijke, logopedist lijkt op Dennis Quaid. Ik dacht al steeds "God, wat is die man aantrekkelijk", toen ik ergens een poster van Dennis Quaid zag hangen, en er onmiddelijk Ots logopedist in herkende.

Met nieuw genoegen bezoek ik nu samen met Ot de logopedist. En, tegen mijn gewoonte in, ga ik ondertussen niet snel boodschappen doen maar blijf ik er gezellig bij zitten.

Want zo'n betrokken moeder ben ik nu eenmaal.

10