Mijn schoonvader, die graag zijn geluk beproeft met kansspelen, won zo waar acht vrijkaartjes voor pretpark Kernwasser Wunderland. Zo kon het gebeuren dat we op een zonnige zondagmorgen met het voltallige gezin, achter aansloten in een ellenlange rij om het pretpark te betreden.
Ondanks het stralende weer zonk de moed mij in de Birkenstocks, want ik houd beslist niet van mensenmassa's en 'gezellige drukte', en het liefst had ik direct rechtsomkeert gemaakt. Maar ja, dat kun je als beetje moeder je kinderen niet aan doen, dus vermande ik mezelf.
Eenmaal binnen was het alsof we een Intertoys folder inliepen, de kinderen werden helemaal gek bij het zien van al die pracht en riepen: 'Wil ik! Wil ik! Wil ik!' Maar met vijf kinderen die allemaal ergens in wilden zagen Floris en ik ons al snel genoodzaakt ons op te splitsen om iedereen te bedienen, met als gevolg dat we elkaar niet terug konden vinden. Als de twee ongelukkige Koningskinderen die malkander zo lief hadden dwaalden we tevergeefs en geërgerd door het park, op zoek naar malkander.
Pas anderhalf uur later vonden we elkaar terug, tot wederzijds chagerijn. Beide partijen beschuldigden de andere van 'onbetrouwbaarheid' en 'Jij kunt je nou ook nooit eens aan de afspraak houden!'
Om een beetje tot rust te komen besloten we gezellig te gaan lunchen. Nou is patat, frisdrank en ijs onbeperkt gratis in Kernwasser Wunderland, dus namen we grootmoedig de bestellingen op: 'Vandaag mag het kinderen!'
Maar aan welk duivels brein is het idee van onbeperkt patat, ijs en frisdrank ontsproten? Want vervolgens gingen de kinderen weer in attracties die er op gericht lijken te zijn de maag te schudden. Als wasgoed rammelden we in de attracties rond, waarbij patat, ijs en frisdrank flink werden gecentrifugeerd. Het is werkelijk een wonder dat we alles binnen hielden.
Tergend langzaam kropen de uren voorbij, maar de kinderen vonden het fantastisch. En cliché als het is: hun stralende gezichten maakten de drukte, de misselijkheid, het stof en het lawaai helemaal goed.
