Roep uit het verleden

Ik zat met een dampende kop thee achter de computer, klaar om eens even lekker op Marktplaats te zoeken naar goedkope vakantiebestemmingen toen er een mailtje binnen kwam. Het was gedateerd op 10 augustus 2007.

Hardenberg, 10 augustus 2007

Beste toekomstige zelf,

je bent me wellicht vergeten, maar ik jou niet en ik stuur je een vriendelijke waarschuwing vanuit je verleden, dat mijn heden is.

Rond deze tijd van het jaar zal een onverklaarbare drang in je opwellen om Marktplaats af te schuimen op zoek naar goedkope vakantiebestemmingen.

Doe het niet!

Ik spreek tot je vanuit een te kleine stacaravan met goedkope Jan Smit muziek op de achtergrond. En mocht mijn negatieve reisadvies niet afdoende zijn, kijk dan maar eens naar deze foto. Dat wil je toch niet nog een keer meemaken?

Sla deze waarschuwing niet in de wind.
Ik weet waar je woont!

Je verleden zelf

Toen slaakte ik een diepe zucht en klikte Marktplaats weg.
Misschien dat ze op eBay nog wat leuke jurken verkopen.

5

Thuis

We zijn weer thuis.

Na zeven dagen met z'n zevenen in een krappe caravan, waar steeds de raadselachtige Engelse uitdrukking: 'You can't swing a cat in here,' door mijn hoofd speelde, voelt ons huis paleiselijk.

Met een zucht van genoegen neem ik plaats op onze gedeukte Chesterfield, met het aangename gevoel dat je krijgt als je een paar schoenen uittrekt, dat eigenlijk een paar maten te klein is.

'We hebben het leuk gehad, hè Floris?' stoot ik Floris aan.
'Hmhm.'
'Het weer was dan wel niet zo goed, maar we hebben het toch maar mooi de hele week volgehouden,' verklaar ik niet zonder trots.
'Hmhm,' vindt ook Floris.
'En de hele week zo met z'n zevenen optrekken vind ik echt waardevol.'

Saamhorig genieten we van de solide ruimte van ons huis, dan besluit ik de, eenzijdige, conversatie: 'En nu gaan we nóóit meer op vakantie!'














Meer foto's? Kijk hier.

5

Trampoline

Het voordeel van het matige zomerweer is dat we de alom tegenwoordige speeltuintjes ruimschoots voor onszelf hebben. Meestal surveilleer ik dan goedmoedig vanaf een bankje, gewapend met een flesje spa en boek. Maar vandaag besloot ik, aangespoord door het aarzelende zonnetje, ook eens wat te dartelen op zo'n trampoline.

Voorzichtig sprong ik een paar keer op en neer, prettig verrast door de verende sensatie. Aangemoedigd sprong ik wat harder, en nog wat harder. Wat was ik goed zeg!

Triomfantelijk riep ik naar de kinderen: 'Kijk eens wat mama kan!' en spreidde bij mijn volgende sprong wijd mijn benen.

Memo aan mezelf: 'Ga niet heel hard springen op een trampoline als je je bekkenbodemspieroefeningen weer eens niet hebt gedaan.'

3

Kwaliteitstijd

'Zachtjes tikt de regen tegen 't zolderraam,' zong een jonge Rob de Nijs met zoetgevooisde klanken. Maar de regen die nu met bakken tegelijk uit de hemel valt, hamert onbeschoft hard op het dak van de caravan, en overstemt zelfs het geluid van vijf kinderen met hutkoorts.

Gelukkig zijn we vanochtend naar Alkmaar geweest, en zijn we dus wel 'gelucht'.

Maar hoe slecht het weer ook is, altijd kan ik rekenen op die ene vraag, die permanent op de lippen van de kinderen ligt: 'Mam, mogen we naar het (openlucht) zwembad?'

Niettemin: het moet gezegd: Je krijgt wel waar voor je geld op zo'n vakantie! Hoewel het pas woensdag is, voelt het alsof we hier al maanden vertoeven.

Op gezette tijden kijkt Floris mij vragend aan en mompelt hoopvol: 'Zou het al tijd zijn voor lunch/avondeten?'
Dan buig ik mij naar het klokje van de magnetron, trek daar vijf uur en vierendertig minuten vanaf, want door een onstuimige blikseminslag is het vanochtend ontregeld geraakt en we kunnen het niet meer goed krijgen, en verklaar: 'Nee, dat duurt nog wel een tijdje.'
'O,' verzucht dan Floris, 'ik dacht dat het toch wel later zou zijn.'
Dat komt omdat we zo genieten,' vertrouw ik hem toe.

4

De sultan en ik

Populaire mensen brengen de stijve hark in mij boven. Alle eventuele, vlotte conversatie gaat acuut op vakantie, om pas weken later terug te keren.

Het was dan ook met onaangename verrassing dat ik een felgekleurde sultan, van het recreatieteam, naar mij zag toekomen, terwijl ik aangenaam zat te verpozen in het vers gemaaide gras, en ondertussen de kinderen in de gaten hield. Het was te laat om snel op te springen en een dringende afspraak te veinzen.

'Shalom,' groette de sultan in onvervalst Amsterdams.
'Hallo,' groette ik terug met mijn Achterhoekse 'o,' en verviel in dof zwijgen.
'Oe lang bent u hier al?' vervolgde de sultan.
'Twee dagen,' antwoordde ik braaf.'
'De eerste keer?'
'Nee, de tweede.'
'Zo zo, en komt u een derde keer?'
Ik knikte maar eens, ook al is dat laatste nog maar de vraag.
'Wilt u mee op mijn vliegend tapijt?' bood hij toen gul aan.
'Nee, dank u. Ik moet zo nog koken.'

Tegen een deze huishoudelijke mededeling bleek de conversatie niet bestand. Genadig droop toen de sultan af.

Van populaire types, word ik nog minder populair.

3

Opklaringen

Tegelijkertijd met het weer is ook de algehele stemming opgeklaard.

Nu de zon de wolken en regen heeft verdrongen, ziet alles er heel anders uit. Jan Smit zou er vast een lied over kunnen zingen, als Josua Stegmann hem in 1672 niet was voorgeweest met: 'Nu daagt het in het Oosten, het licht schijnt overal!''

Weliswaar komen de opklaringen vanuit het westen, maar een kniesoor die daar op let.

1

Op vakantie

Eens per jaar verruilen wij onze comfortabele twee-onder-een-kap woning voor een te krappe caravan, het mag natuurlijk niet teveel kosten, want dat is 'zo leuk voor de kinderen.' Grimmig geniet ik van het op-vakantie-zijn.

'Wat hebben we het gezellig he, kinderen!' juich ik vastbesloten. 'Állemaal de jassen aan, want het regent wel een beetje.'

Omdat een caravan nu eenmaal een beperkte ruimte heeft, hebben onze verhuurders een optimistische groene luifel aan de voorkant bevestigd, zodat we bij weer en wind, nacht en ontij toch buiten kunnen zitten. Treurig drupt daar nu de regen af, want de zon heeft het voor gezien gehouden en is naar zonniger oorden vertrokken. Om de druilerige sfeer te verlichten spelen we dan maar de enige cd in de caravan, van Jan Smit, die zorgvuldig rijmelend zingt over het leven, en dat het maar voor even is.

Ondanks al onze luifelruimte voel ik toch wel eens even de behoefte me terug te trekken. Dan open ik een van de vele deurtjes, waarachter een wc, kast, of slaapkamer schuilgaat. Regelmatig sta ik dan oog in oog met het glaswerk, want al die deurtjes lijken op elkaar.

Zwijgend hef ik dan een denkbeeldig glas naar mijn weerspiegeling.

Op de vakantie!

7

Kamperen

"Kamperen (kampeerde, heeft gekampeerd), (onoverg.) ergens tijdelijk verblijf houden, met de bijgedachte zich te moeten behelpen; vertoeven, zitten." Iedereen die hoorde dat we naar de Sprookjescamping op vakantie gingen wist enthousiast te vertellen dat het daar 'hartstikke leuk!' was. En de folder dreigde veelbelovend: 'Ja ouders, u zult zich menigmaal afvragen of er nog tijd is om zelf iets met uw kinderen te gaan doen!'. Ik had een caravan geboekt voor zes personen, want volgens van Dale is kamperen immers 'behelpen' dus dan moet je niet te kinderachtig doen over te weinig bedden of ruimte of zo. Op een zonnige zaterdagmiddag in augustus kwamen we aan. Nu ben ik geen ervaren kampeerder dus keek ik tersluiks naar de andere ouders, om te kijken wat je zoal moet doen om te kamperen. 'Zitten' blijkt daarbij een sleutelelement. En dat is volgens mij ook meteen het beste aan kamperen: zelfs als je zit doe je iets, je bent immers aan het Kamperen. Dus nam ik plaats in een tuinstoel en kampeerde. Ik kampeerde, en ik kampeerde, maar eerlijk gezegd vond ik het nogal saai. Streng zei ik tegen mezelf: "Meid dat komt gewoon omdat je nog niet onthaast bent! Je moet er gewoon even doorheen." Dus kampeerde ik nog wat meer, en langzaam maar zeker voelde ik mezelf steeds somberder worden. En volgens mij had er ook iemand aan de tijdvertragingsknop gezeten, want de tijd kroop tergend langzaam voorbij. Maar elke dag om vijf uur en half acht kwamen alle kampeerders in beweging. Dan schoot iedereen in zijn Crocs, en liep en masse achter Bumpie, de campingmascotte aan in een griezelige imitatie van de film Invasion of the Body Snatchers. Om mij heen leken andere ouders vet te genieten van al dat kamperen, en ik gaf mezelf mentaal een schop, dat ik meer moest genieten. Hartstikke leuk toch een week lang op een camping met als doelgroep kinderen van nul t/m tien! Wat geeft het dat ik eigenlijk zevenendertig ben. Zegt iedereen niet altijd: als de kinderen het leuk hebben, dan hebben de ouders het ook leuk?! Nou dan. Maar toen Floris op dag vier meende te moeten grappen dat we natuurlijk ook al op vrijdagavond i.p.v. zaterdagochtend naar huis zouden kunnen gaan, schoten spontaan de tranen in mijn ogen in een mengeling van ontroering en verlangen, en met omfloerste stem bracht ik uit: "Met zulke zaken moet je niet spotten Floris!". En dus gingen we vrijdagavond naar huis. En genieten dat ik doe!

4