Windhaantje

En het geschiedde in die dagen dat het Thuisblijfmoedertje met alle winden meedraaide, gelijk een Windhaantje.

Als de wind uit het Oosten woei, en positieve verhalen meebracht over de basisscholen die ze na zorgvuldige overweging niet had gekozen, dan dacht ze onmiddellijk: 'Zie je wel! Ik heb de verkeerde beslissing genomen! Ik had die school moeten kiezen. Zou ik nog kunnen wisselen?! Snel, waar is de telefoon!'

En als de wind vanuit het Westen kwam met berichten over pubers die de nieuwe achterbankgeneratie op het platteland vormen, dan draaide het Dappere Thuisblijfmoedertje zich 180 graden om, en riep: 'Oh nee! Onze kinderen zullen hier op het platteland vereenzamen. Waren we maar in de stad gebleven.'

De Barse Houthakker zag het met lede ogen aan, en verklaarde nors: 'Waai toch niet zo met alle winden mee! Je lijkt wel een windhaantje.'
'Maar ik kan er toch niks aan doen,' jammerde het Dappere Thuisblijfmoedertje. 'Ik ben gewoon heel erg flexibel, en sta open voor velerlei inzichten,' want ze had zojuist een boek over Kernkwaliteiten gelezen.
'Je bent nu anders behoorlijk in je valkuil gevallen,' vond de Barse Houthakker, die de film Kernkwaliteiten had gezien.

Van al dat meewaaien met de wind, werd het Dappere Thuisblijfmoedertje wel heel erg moe. En toen de wind even ging liggen, hapte ze opgelucht naar adem en bedacht: 'Windhaantjes waaien weliswaar met alle winden mee, maar ze waaien nooit weg!'

9

Wereldbeeld

Er was eens een Dapper Thuisblijfmoedertje dat dacht dat de wereld rond was. Tot op een dag iemand tegen haar zei: 'Wist je dan niet dat hij plat was? Dat weet toch iedereen!'

Eerst legde het Dappere Thuisblijfmoedertje deze wonderlijke informatie naast zich neer, maar toen ze steeds vaker onheilspellende berichten kreeg dat de wereld niet zo was als zij altijd had gedacht, sloeg de twijfel toe.

En 's nachts lag ze woelend in haar bed en vroeg zich af: 'Zou de wereld dan tóch plat zijn?'
En haar tred werd aarzelend en voorzichtig, want als de aarde echt plat was, dan wilde zíj er niet afvallen!
'En als de wereld niet rond is zoals ik dacht, maar plat, wat klopt er dan nog meer niet aan mijn wereldbeeld?' fluisterde ze bezorgd tegen haar spiegelbeeld dat bezorgd terug keek.

Het Dappere Thuisblijfmoedertje besloot het zekere voor het onzekere te nemen, en een Expert in te schakelen. De expert kwam binnen, wierp één blik op het Dappere Thuisblijfmoedertje en zei: 'U bent gespannen hè? Ik zie het gewoon meteen.'

Prompt voelde het Dappere Thuisblijfmoedertje de tranen prikken, en ze mompelde verdedigend: 'Zou u niet een beetje gespannen zijn als de aarde plotseling plat bleek?'
'Oh maar dat wist ík al lang,' zei de expert. 'Daar ben ik immers expert voor. En als expert weet ik wat ik ga doen. Ik bel u voor een afspraak. Zo waar als de aarde plat is.'

5

Spanning in de keuken

'Brandt die worst niet aan?' vroeg de Barse Houthakker op kritische toon, terwijl hij zich onaangenaam in de persoonlijke levensruimte van Het Dappere Thuisblijfmoedertje drong.
'Die wordt gewoon lekker knapperig,' bitste het Dappere Thuisblijfmoedertje, want ze was niet van plan toe te geven dat de worst inderdaad enigszins zwart begon te blakeren.

'Je hebt het gas laten aanstaan,' wees de Barse Houthakker.
'Dat heb ik nodig voor het licht!' siste het Dappere Thuisblijfmoedertje, en probeerde zich om de Barse Houthakker heen te manoevreren om de aardappels af te gieten.

'Wat doe je dat onhandig,' jureerde de Barse Houthakker. 'Ik heb daar een veel handiger methode voor,' en constateerde vervolgens: 'Je hebt allemaal vlekken in je nek.'
'Hoe zou dat nou komen?!' vroeg het Dappere Thuisblijfmoedertje venijnig, maar de Barse Houthakker luisterde niet, want hij was de worst uit de pan aan het vissen.

En in gedachten noteerde Het Dappere Thuisblijfmoedertje de ingrediënten voor een splinternieuw recept: Gefrituurde Houthakker, Extra Crispy.

14

Het Hortensia Syndroom

Zorgvuldig zocht het Dappere Thuisblijfmoedertje de juiste woorden bij elkaar, en smeedde ze tot één geheel, met behulp van synoniemen, tautologieën, en her en der een eufemisme met een genereuze dosis zout.

Aan het eind van de dag leunde ze achterover en bekeek het resultaat. En als ze tevreden was, dan plaatste ze het in de etalage van haar leven die haar blog was, en wachtte op de reacties. Want het Dappere Thuisblijfmoedertje geloofde dat het antwoord op de filosofische vraag: 'Als iemand een blogpost schrijft, en niemand reageert, is die blogpost dan wel gelezen?' een ferm: 'Nee' was.

Maar hoe meer het Dappere Thuisblijfmoedertje van haar woordkunst verwachtte, hoe stiller het was. Om zichzelf te pijnigen bezocht ze dan andere blogs, en zag hoe andere bloggers wèl veel reacties kregen, en 's avonds klaagde ze tegen haar Barse Houthakker: 'Er zijn mensen die schrijven dat ze geen inspiratie hebben, en dan plaatsen ze een foto van hun Hortensia. Veertig reacties! Ik ga gebukt onder het Hortensiasyndroom!'

De Barse Houthakker was even stil, en zei toen: 'Ze zijn gewoon stil van jouw stukjes.'

Daar was het Dappere Thuisblijfmoedertje dan weer stil van.

Zou je dit blog wel in boekvorm op je nachtkastje willen hebben? Help dan mee, en word voor maar 5 euro aandeelhouder van dit blog!

30

Vrije associatie

Op een zonnige dag overpeinsde het Dappere Thuisblijfmoedertje tijdens haar kopje koffie, het feestje dat ze de vorige dag had opgeluisterd met haar aanwezigheid, en besloot acuut kluizenaar te worden.

'Of is het kluizenares?' vroeg ze zich af, 'Misschien zelfs kluizenáárster?'
Wie jeukt heeft, moet krabben, vond het Dappere Thuisblijfmoedertje, en dus rende ze naar haar computer, en typte in: 'Wat is de vrouwelijke versie van een kluizenaar?'

Terwijl ze op het antwoord wachtte bedacht ze dat ze mooi even haar mail kon ophalen. Ze had alweer een erfenis van ettelijke miljoenen gewonnen, en er was een geweldige aanbieding voor een voordeelverpakking Viagra. Bovendien kon ze haar penis beduidend laten verlengen.
'A propos, ik moet nog draadjesvlees uit de diepvries halen!' herinnerde ze zich, en toen ze daarmee naar de keuken liep zag ze haar vereenzaamde kopje koffie staan.

'Dat is waar ook, ik was koffie aan het drinken,' mompelde het Dappere Thuisblijfmoedertje in zichzelf, en nam weer plaats.
'Wat was ik eigenlijk gaan doen,' vroeg ze zich af, en keek nadenkend in haar koffie, die zwijgend terugkeek.
'Iets met kluizen of zo...'

En toen noteerde ze op haar te-doen-lijstje: 'Kluisje kopen bij de Action.'

Zou je dit blog wel in boekvorm op je nachtkastje willen hebben? Help dan mee, en word aandeelhouder van dit blog!

9

Midden in de winternacht ging de school open

En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging van de basisschool, dat alle moeders van het land zich dienden te melden met tien culinaire traktaties per kind. Ook het Dappere Thuisblijfmoedertje investeerde heftig in 10 gehaktballetjes, 10 mini krentenbollen, en zaagde een stokbrood in 10 stukken. Toen riep zij haar nageslacht tot zich en zeide: 'We gaan.'

Door de koude decembernacht glibberden zij te voet naar de plaats des bestemming, alwaar het zeer druk en donker was. En terwijl het Dappere Thuisblijfmoedertje keek naar de schots en scheef, maar bovenal illegaal geparkeerde auto's, voelde zij zich ver verwijderd van de gedachte aan 'Vrede op aarde'.

Kippig, en nachtblind, baande het Dappere Thuisblijfmoedertje zich toen een weg door de overbevolkte school, alwaar het licht was geofferd op het altaar van de kerstsfeer, en raakte prompt haar kinderen kwijt. Een diep verlangen naar zicht maakte zich van haar meester, en zachtjes prevelde zij: 'Er zij licht. En er wás licht.' Edoch, het bleef gewoon donker. Met bevende vingers grabbelde ze naar haar zwavelstokjes, maar besefte toen: 'Dat is een heel ander verhaal.'

Gelukkig vonden haar kinderen toen háár.
Met dank aan de kwalijk riekende gehaktballetjes die ze nog steeds in haar handen hield.

14

Het Dappere Thuisblijfmoedertje en de Commissie Ouderparticipatie

Het Dappere Thuisblijfmoedertje stond de aardappels te schillen toen de deurbel weer eens ging. Zuchtend droogde ze haar natte handen aan haar rok af, en slofte naar de deur.

'Goedemorgen, ik ben van de Commissie Ouderparticipatie,' zei een keurige heer met een mijter op.
'Ben u Sinterklaas?' vroeg het Dappere Thuisblijfmoedertje aarzelend, want voor de rest ging hij gekleed in gewone burgerdracht.

'Nee hoor, ik had gewoon een koud hoofd,' antwoordde de heer, en vervolgde: 'Kan ik uw naam noteren als Luizenmoeder, Kerstboomversiermoeder en Doewatwijjezeggenmoeder?'
Onmiddellijk werd het Dappere Thuisblijfmoedertje bevangen door schuldgevoel, want in het diepst van haar wezen streden een intense afschuw van ouderparticipatie, en een eeuwig gevoel tekort te schieten al jaren een eindeloze strijd.

'Op dit moment komt het eigenlijk niet zo heel erg goed uit,' stamelde ze.
'Kom kom, moedertje,' vermaande de heer. 'Het kan toch niet zo zijn dat altijd dezelfde dames er voor moeten opdraaien?!' En hij schepte nog wat extra schuldgevoel op haar schouders.
Het Dappere Thuisblijfmoedertje kromp in elkaar, gebukt onder de last van zoveel schuldgevoel.

Met tranen in haar stem prevelde ze: 'Komen jullie dan mijn kinderen opvoeden en verzorgen, en het huishouden draaiende houden, als ik overspannen raak? Ik heb al zoveel op mijn bordje, ziet u.'
En ze liet de heer haar bordje zien waarop, als een scheve toren van Pisa, haar werkzaamheden balanceerden.
Van schrik deed de heer een stapje achteruit, waarbij zijn mijter van zijn hoofd tuimelde.

'Maar u ken ik!' riep het Dappere Thuisblijfmoedertje uit. 'U bent mijn Innerlijke Criticus! Die vervelende, nasale stem die mij altijd en overal de les leest!'
De heer keek beschaamd, maar hervond zichzelf snel en sneerde: 'Wat ben jij voor een rare moeder die niet graag helpt in de school van haar kinderen?! Dat is toch vet genieten!'
Het Dappere Thuisblijfmoedertje keek hem in de ogen en zag zichzelf.

'Ach u wilt ook alleen maar gehoord worden, is het niet?' vroeg ze vol plotseling mededogen.
Onmiddellijk veranderde de heer in een hoopje, huilende ellende en jammerde: 'Niemand luistert ooit naar mij.'
'Misschien als u niet zo'n irritante betweter was, dat mensen dan beter zouden luisteren,' opperde het Dappere Thuisblijfmoedertje voorzichtig.
'Denkt u?' vroeg hij beverig.
'Ik weet het wel zeker!'

En toen dronken ze samen een kop koffie, en onder het kopje Ouderparticipatie schreef het Dappere Thuisblijfmoedertje dapper: 'Nu even niet.'
En haar Innerlijke Criticus zweeg, en nam nog een slok koffie.

16

Geniet je wel genoeg?

Als voorbereiding op de Meivakantie, die maar liefst twee weken zou duren, had het Dappere Thuisblijfmoedertje zich een nieuwe attitude aangeschaft bij een Deugdenwinkel. Dit vanwege tegenvallende resultaten van eerdere attitude aanpassingen

'Het kost wat, maar dan heb je ook wat,' vond het Dappere Thuisblijfmoedertje.
En zorgvuldig las ze in de gebruiksaanwijzing: 'De deugden van de Meivakantie zijn: je hoeft niet naar de klok te kijken, je bent vrij om te doen wat je wilt, en je bent bevrijd van het keurslijf van de schooltijden. Geniet ervan!'
Aldus bekeek het Dappere Thuisblijfmoedertje de Meivakantie met nieuwe ogen, en voorzichtig ontkiemde een gevoel van waardering voor schoolvakanties.
Dat was op maandag.

Op dinsdag liep het Dappere Thuisblijfmoedertje meermalen een natte kont op tijdens een toiletbezoek, en op woensdag verongelukte ze bijkans door een rondslingerend waveboard. Gelukkig kon ze zich nog net vastgrijpen aan de trapleuning! Helaas hielp die haar niet toen ze een ongewild ritje maakte op een rondslingerende skeeler, en het Dappere Thuisblijfmoedertje voelde haar nieuwe attitude verdwijnen als sneeuw onder de zooi.

Snel rende ze naar haar gebruiksaanwijzing, en las daar op pagina 123A, sectie B, Veel Voorkomende Problemen: 'Wij zijn niet aansprakelijk voor schade, uit welke oorzaak dan ook ontstaan aan zaken of personen veroorzaakt door of in verband met het gebruik van onze deugdenattitude. Hierbij wassen wij onze handen in onschuld, zoals ook Pontius Pilatus, amen'

Toen besloot Het Dappere Thuisblijfmoeder van haar nood een deugd te maken, en schreef er een blogpost over.

12

Het Dappere Thuisblijfmoedertje heeft een droom

In het holst van de nacht ontmoette het Dappere Thuisblijfmoedertje, in het Noord-Oosten van Dromenland, een woest aantrekkelijke prins op een wit paard.

Hij keek haar diep in haar bijziende ogen en zei: 'Oh Dapper Thuisblijfmoedertje, uw ogen zijn als blauwe regendruppels, uw borsten zijn als dadeltrossen en uw huid zo fris als de ochtenddauw.'

Het Dappere Thuisblijfmoedertje viel in katzwijm bij zoveel positieve feedback, en toen ze weer bijkwam lag haar hoofd tegen de brede borst van de prins gevleid.
'Trek in een pizza Calzone?' vroeg hij zwoel, terwijl hij haar diep in de ogen keek.
'Doe maar spaghetti bolognese,' mompelde het Dappere Thuisblijfmoedertje, maar toen herinnerde ze zich dat ze niet netjes kon eten, en zei snel: 'Nee, doe maar een appel.'

'Hoe heb ik u lief,' declameerde haar prins. 'Laat me de manieren tellen!'
Verwachtingsvol keek het Dappere Thuisblijfmoedertje naar hem op.
'Ehm... ehm,' zei toen de prins, die alleen aan het begin van de Engelse les had opgelet, en zodoende de klok wel had gehoord maar geen benul had waar de klepel zich bevond.
Gelukkig voor hem werden op dat moment de pizza Calzone en de appel bezorgd.

Het Dappere Thuisblijfmoedertje baadde zich in de romantiek van het moment, en laafde zich aan de bewondering van haar prins, terwijl ze moeizaam van haar appel peuzelde. Ze nam delicate kleine hapjes om elegant over te komen, maar met verlangende ogen blikte ze naar de Pizza Calzone van de prins.
'Het is wel vermoeiend, zo'n prins,' verzuchtte ze. 'Steeds zo de schijn ophouden en mijn beste beentje voorzetten.'

Toen schrok ze ruw wakker, want de Barse Houthakker wierp zijn onderbroek op haar hoofd.
'Sorry,' riep hij, 'dat ging per ongeluk.'
'Jaja,' mompelde het Dappere Thuisblijfmoedertje.

Maar die avond kookte ze Spaghetti Bolognese, en terwijl ze die ongegeneerd met grote happen opvrat, kleurde haar mond rood.
'Je lijkt wel een clown,' zei de Barse Houthakker, en klopte haar liefhebbend op haar hand.

En het Dappere Thuisblijfmoedertje glimlachte, want prinsen komen in allerlei vormen.

14

Het Dappere Thuisblijfmoedertje en De Rommelpotten

Het Dappere Thuisblijfmoedertje had haar zaakjes goed geregeld. Regelmatig keek ze tevreden om zich heen in haar huisje, en zei dan tegen zichzelf: 'Alles is precies zoals het moet zijn. Niet te warm, niet te koud. Niet te strak, niet te los. Niet te slordig en niet te netjes. Het is precies goed zoals het is.'

Maar op een kwade dag kwamen er zes Rommelpotten in haar huis, en met hun grote voeten stampten ze over alles wat het Dappere Thuisblijfmoedertje zo zorgvuldig had opgebouwd.
'Zo moet dat niet,' jammerde het Dappere Thuisblijfmoedertje in protest toen De Rommelpotten hun jassen op de grond gooiden, en hun schoenen op de salontafel. Maar ze hoorden haar niet eens. Behalve de Grootste Rommelpot, want die riep beledigd: 'Ik wil ook wel helemáál weg gaan hoor!'

Stiekem vond het Dappere Thuisblijfmoedertje dat zo gek nog niet, maar omdat ze dat ook weer zo onaardig vond klinken, prevelde ze verontschuldigend: 'Nee joh, blijf gerust. Mi casu es su casa en zo.'
'Zo is het maar net,' zei de Grootste Rommelpot, 'en vergeet dat niet!' En toen gooide hij nog wat rommel rond, en trok de stekker uit de oven waarin het Dappere Thuisblijfmoedertje dapper een ovenschotel probeerde te garen.

Het Dappere Thuisblijfmoedertje deed haar mond al open om haar ongenoegen uit te spreken, maar de Grootste Rommelpot was haar voor en zei brutaal: 'Ik heb dit stopcontact nodig voor mijn laptop. Hoe kan ik anders computerspelletjes spelen aan de keukentafel, en die plek bezet houden zodat jij de tafel niet kunt dekken?!'

Toen ging Het Dappere Thuisblijfmoedertje maar naar buiten, want daar kwamen De Rommelpotten nooit. Die waren namelijk niet naar buiten te meppen.

Ze haalde diep adem en zei tegen zichzelf: 'Alles is ijdelheid.'

24

In ziekte en gezondheid

Verzwakt als ze was door de Kerstvakantie, en veertien dagen fulltime en famille, was het Dappere Thuisblijfmoedertje kansloos tegen het plotseling oprukkende Kotsvirus.

Toen ze even niet keek, besprong het haar, en werd ze van het ene op het andere moment kotsmisselijk. Ze werd zelfs zo misselijk dat ze spontaan haar eten liet staan, en naar bed vluchtte.
'Kinderen, niet de boel helemaal afbreken hè?' riep ze nog zwakjes, terwijl ze zich de trap opsleepte en haar bed in. Daar wachtte ze geduldig op de cavallerie in de vorm van haar Barse Houthakker.

En het was met grote vreugde dat ze zijn sleutel in de voordeur hoorde, maar de Barse Houthakker had zijn eigen agenda.
'Waar is mama?' hoorde ze hem vragen.
'Mama is hartstikke ziek in bed,' antwoordde de kinderschaar, en onderbrak even haar vernielingen.
Met hoopvol kloppend hart wachtte het Dappere Thuisblijfmoedertje op de schrik die nu in zijn stem zou doorklinken, het warme medeleven en de liefdevolle zorg. Maar het enige dat ze hoorde was: 'Ik ben ook ziek. Ik werd helemaal niet lekker in de trein.'

Toen hoorde ze zijn snelle voetstappen de trap opdenderen, en ging haar slaapkamerdeur open. Echter voordat het Dappere Thuisblijfmoedertje haar mond kon open doen, riep de Barse Houthakker al: 'Ik ben ziek, ik ben ziek!' Maar het Dappere Thuisblijfmoedertje hoorde vooral: 'Eerste! Eerste, ik was lekker eerste!'

En toen ging de Dappere Houthakker lekker in een warm bad liggen, want hij had het toch zooo koud.

En het Dappere Thuisblijfmoedertje ging naar de wc, want zij moest kotsen.

23

Het Dappere Thuisblijfmoedertje bereikt een mijlpaal

En het geschiedde in die dagen van haar levensreis, dat het Dappere Thuisblijfmoedertje mijlpaal 40 bereikte. Omdat ze dat een bijzondere mijlpaal vond ging ze er bij stil staan, en mompelde in zichzelf: 'Het zou zo maar kunnen dat ik op de helft van mijn levensreis ben!' en ze deed de diepe buikademhaling om zich bewust te worden van de rijkdom van het moment, en probeerde de zonnegroet te doen, waarbij ze pijnlijk haar nek verrekte.

'Het leven begint bij veertig!' schreeuwde plotseling iemand in haar oor. Het Dappere Thuisblijfmoedertje keek op en zag een vlotte dertiger met een koffer vol opzichtige mokken met daarop het getal veertig.
'Drie voor de prijs van vier,' prees de dertiger aan. 'En omdat u het bent doe ik er zo'n ordinair t-shirt met 'Nu gaan alle remmen los!' bij!'
Maar het Dappere Thuisblijfmoedertje hield niet van schreeuwerige merchandise en dus bedankte ze vriendelijk.

Toen werd ze bijna onder de voet werd gelopen door een reiziger die zijn handen voor zijn ogen hield.
'Excuseer,' vroeg het Dappere Thuisblijfmoedertje, 'maar waarom houd u uw handen voor uw ogen? Zo ziet u toch niks?'
'Dat is ook de bedoeling,' antwoordde de reiziger, want ik voel me nog twintig en wens daarom niet geconfronteerd te worden met mijlpaal 40!' en hij rende ziende blind verder.

Het Dappere Thuisblijfmoedertje vervolgde haar levensreis vol goede moed. Na een paar dagen werd ze ingehaald door een andere reiziger.
'Is het de moeite waard, of is het alleen maar bergafwaarts vanaf hier, oh Dapper Thuisblijfmoedertje?' vroeg de reiziger.
'Het pad is interessant en het uitzicht veelbelovend,' prees het Dappere Thuisblijfmoedertje aan.

'Vertel me, Dapper Thuisblijfmoedertje,' vroeg de reiziger, 'hoe zagen je dagen er uit voordat je mijlpaal 40 bereikte?'
'Ik had lief, zorgde voor mijn kinderen en had plezier in mijn werk,' antwoordde Het Dappere Thuisblijfmoedertje.
'En nu je mijlpaal 40 gepasseerd bent, hoe breng je nu je dagen door?'
Ik heb lief, zorg voor mijn kinderen, heb plezier in mijn werk en ik sta daar vaker bij stil,' antwoordde Het Dappere Thuisblijfmoedertje.

'En als je me nu wilt excuseren: ik moet even naar een fysiotherapeut want ik heb zojuist mijn nek verrekt toen ik de zonnegroet wilde doen. Ik ben nu eenmaal geen dertig meer.'

20

Omdat ik het waard ben

Het Dappere Thuisblijfmoedertje bewees zichzelf graag een dienst, en dus besloot ze op een zonnige zaterdagmorgen zichzelf te plezieren door alvast haar werk voor zondag te doen. 'Because you're worth it!' mompelde ze, terwijl ze de zwarte ring in de badkuip wegpoetste met behulp van Cilitbang en een schuursponsje, en voegde er aan toe: 'Beng, de ring is weg!'

En toen ze zondag wakker werd strekte ze zich genietend uit, in de prettige wetenschap dat haar werk voor die dag al gedaan was. Maar bij het ontbijt kreeg het Dappere Thuisblijfmoedertje een ingeving: 'Als ik vandaag mijn werk voor maandag doe, hoef ik het maandag niet meer te doen!' En dus stortte ze zich op de altijd groeiende wasberg.

Die maandag werd het Dappere Thuisblijfmoedertje verheugd wakker: 'Mijn werk is al af!' en ze huppelde naar het ontbijt. De tijd die was vrijgekomen gaf het Dappere Thuisblijfmoedertje tijd om na te denken en zo kon het gebeuren dat ze een idee kreeg: 'Als ik nu vandaag het werk voor dinsdag vast doe, dan hoeft het dinsdag niet meer!' Zo gezegd, zo gedaan, en toen de barse Houthakker die avond thuiskwam glom en blonk het huis van boven tot beneden.

Die woensdag vroeg het Dappere Thuisblijfmoedertje zich af wat ze toch eens zou doen met de vrijgekomen tijd. 'Ik weet het! Als ik vandaag het werk voor donderdag doe, heb ik donderdag lekker vrij!' En dus lapte ze de ramen en maakte alle houtwerk schoon.

En op donderdag deed ze het werk van vrijdag en veegde alle herfstbladen op een hoop, en gooide ze in de grijze container.

Op vrijdag had ze dus de handen vrij, en besloot zichzelf nog een dienst te bewijzen door het werk voor zaterdag alvast te doen.

Toen werd het zaterdag en Het Dappere Thuisblijfmoedertje deed een pijnlijke ontdekking: 'Ik heb mezelf ingehaald! Ik heb mezelf de hele week diensten bewezen, en nu ben ik weer waar ik begon.'

Met die woorden pakte ze een boek en een grote chocolade Sinterklaas en ging snel op de bank liggen voor ze zich kon bedenken.

'Because you're worth it,' zei ze plechtig en beet het hoofd van Sinterklaas af.
Want sommige dingen kun je niet van te voren doen.
Genieten van het moment bijvoorbeeld.

20

Het Dappere Thuisblijfmoedertje roeit

Dapper roeide het Dappere Thuisblijfmoedertje haar levensbootje over de woelige baren, terwijl ze luidruchtig zong: 'I will survive!'. Maar van al dat roeien werd het Dappere Thuisblijfmoedertje wel een beetje moe en dus liet ze de riemen rusten en keek eens om zich heen.

'Zou het niet veel makkelijker zijn als ik een zeil had?' dan hoefde ik niet zo hard te roeien, mompelde het Dappere Thuisblijfmoedertje. En omdat dit verhaaltje nergens op slaat kon het zo maar gebeuren dat haar bootje plotseling een zeil kreeg.

'Halleluja!' jubelde het Dappere Thuisblijfmoedertje.

'Nu hoef ik niet meer zo hard te roeien, en kom toch vooruit.'

Maar dan moet je wel wind hebben, ontdekte het Dappere Thuisblijfmoedertje. Zonder wind in haar zeilen lag het levensbootje van het Dappere Thuisblijfmoedertje werkeloos in het water en kwam ze nergens.

'Ach had ik maar een motor,' jammerde toen het Dappere Thuisblijfmoedertje. 'Dan had ik de wind niet nodig,' en toen deed ze net alsof ze niet keek zodat geheime krachten haar wens in vervulling konden laten gaan.

En ja hoor, toen ze weer opkeek prijkte in haar boot een 124kW motor.

'Hm,' zei het Dappere Thuisblijfmoedertje, niet om een gegeven motor in de bek te kijken, maar hoe werkt zo'n ding in godsnaam?

Uit films herinnerde het Dappere Thuisblijfmoedertje zich dat je aan zo'n motor moet rukken, en dus rukte ze dat het een lieve lust was, maar het kreng sloeg niet aan. 'Bovendien,' zei het Dappere Thuisblijfmoedertje aan wie werkelijk niets ontging: 'is al dat geruk net zo hard werken als roeien!'

Zo dobberde het Dappere Thuisblijfmoedertje toen oeverloos rond in haar hybride zeil/motor/roeibootje. En de dagen werden weken, en de weken maanden, en toen kreeg het Dappere Thuisblijfmoedertje zin in een Big Mac, maar ja die heb je niet op de woelige baren.

Gelukkig kreeg ze toen een open deur ervaring. Plotseling kwam er uit de hemel een prachtig licht en een stem zei: 'Je moet roeien met de riemen die je hebt!'

Toen gooide het Dappere Thuisblijfmoedertje de nutteloze motor overboord, van het zeil maakte ze een rok en toen roeide ze met de riemen die ze had naar de dichtstbijzijnde Mac Donalds.

Want als je roeit met de riemen die je hebt kun je heel ver komen.

6

Het Dappere Thuisblijfmoedertje geniet

'Oh, ik geniet toch zo van de grote vakantie!' jubelde het Dappere Thuisblijfmoedertje. En tegen ieder die ze tegen kwam vertelde ze: 'Zes weken lang vrijheid, blijheid, wat wil een mens nog meer! Ik onderneem allemaal leuke dingen met mijn kinderen en ik laat zo heerlijk de boel de boel.'

Maar iedere keer dat ze jubelde werd haar verschijning een beetje valer, en iedere keer dat ze pochte dat ze het zo naar haar zin had, werd ze een beetje kleiner.
Op een gegeven moment begon het zelfs de Barse Houthakker op te vallen. 'Zeg, heb je nou jezelf te heet gewassen?' zei hij lollig, en viel bijna van zijn stoel van het lachen.
Het Dappere Thuisblijfmoedertje lachte als een moeder met kiespijn en zei: 'Dat komt omdat ik zo ontzettend geniet.'

Maar toen ze dat zei verdween het laatste beetje kleur uit haar gelaat en kromp ze ineen tot cashewnoot formaat.
'Hé, hoe denk je het huishouden en de catering te doen op die manier,' riep de Barse Houthakker verbolgen.
Het Dappere Thuisblijfmoedertje zag zelf ook wel in dat het leven op cashewnoot formaat niet makkelijk is, en ging hulp zoeken bij de buurtheks, die na haar faillissement een succesvolle doorstart had gemaakt.

De buurtheks wierp een blik op het Kleine Thuisblijfmoedertje, dat ze maar ternauwernood wist te ontwijken.
'Ik zie het al! Dapper Thuisblijfmoedertje, je bent het slachtoffer van sociaal wenselijk gedrag! Je moet in het vervolg eerlijker zijn, dan word je vanzelf weer jezelf,' kakelde de buurtheks.
'Ja maar,' jammerde het Dappere Thuisblijfmoedertje, 'dan vinden ze me een slechte en ondankbare moeder!'
'Jammer dan!' zei de Buurtheks streng, en overhandigde haar 10 proefflacons Robijn Fleur en Fijn. 'Als aanvullende kuur moet je deze drie keer daags gebruiken, maar alleen uitwendig! En wel de kuur afmaken, hè!'

De volgende keer dat iemand aan het Dappere Thuisblijfmoedertje vroeg of ze ook zo genoot van de Grote Vakantie zei ze dapper: 'Mwah...'

En toen leefde ze nog lang en gelukkig, in full color en op één meter zeventig formaat.
Hoewel kwade tongen beweren dat het één meter achtenzestig is.

17

De nieuwe burgerlijkheid

Het Dappere Thuisblijfmoedertje was op verjaardagsvisite en proefde net goedkeurend de aangeboden slagroomtaart toen de conversatie zich wendde tot Het Leven.

'Toen ik negentien werd nam ik een sabbatical en wandelde de wereld rond,' verkondigde een uit de kluiten gewassen dame met bijpassende kuiten.
'Toen ik tweeëntwintig werd plukte ik druiven in Spanje en verdiende steeds net genoeg om de volgende boomgaard te halen,' deelde trots een dame rechts van het Dappere Thuisblijfmoedertje mee.
'Toen ik achttien werd ging ik als au pair naar Amerika, en reisde daarna nog een jaar rond met in Greyhound bus,' riep iemand aan de andere kant van de kamer.

Het Dappere Thuisblijfmoedertje knikte en zei met volle mond: 'Groots en meeslepend wil ik leven!'
Wat heb jij dan gedaan? vroeg de dame rechts.

'Toen ik tweeëntwintig was sprong ik in het diepe, en verbond mijn lot in voor en tegenspoed aan een man, waarna wij in vlot tempo vijf kinderen kregen waar ik nu fulltime voor zorg.'

Het was even stil. Toen kuchte iemand zenuwachtig en riep tegen niemand in het bijzonder: 'En, gaan jullie nog op vakantie?"

13

In voor- en tegenspoed en in weer en wind

Het Dappere Thuisblijfmoedertje genoot van de stilte na de storm. In aangename luwte bracht ze haar dagen door, tot opnieuw een storm opstak.
'Snotverredikkeme,' verklaarde het Dappere Thuisblijfmoedertje. 'Wat nou weer! Als het niet het een is, dan is het wel het ander. En nu is het de Barse Houthakker.'

'Ik ben ontstemd over de huidige gang van zaken,' verklaarde de Barse Houthakker op gewichtige toon. 'Het moet anders, en beter. Ik heb daarom gemeend een eisenpakket te moeten samenstellen. Graag presenteer ik dat aan jou. Waar het op neer komt is dit', de Barse Houthakker kuchte even. 'ik wil minder van dittum en meer van dattum. Morgen gaan mijn eisen in. Succes er mee, en dat meen ik oprecht.'

Het Dappere Thuisblijfmoedertje keek hem een moment zwijgend aan.
Toen zei ze: 'Joh, je staat voor mijn zonnetje. Weet je dan niet dat ik momenteel in de luwte wens te verblijven?' en ze maakte een handgebaar alsof ze een lastige vlieg wegwoof.
Maar in plaats van op te hoepelen begon de Barse Houthakker op barse toon zijn eisenpakket toe te lichten.

Terwijl ze luisterde voelde het Dappere Thuisblijfmoedertje langzaam maar zeker de zon verdwijnen en plaats maken voor wind en regen.
'Wie denk je wel dat je bent? God?!' vroeg ze pinnig.
'Ik heb gesproken,' zei de Barse Houthakker, 'en nu wens ik er niet meer over te praten,' en hij keerde het Dappere Thuisblijfmoedertje zijn rug toe.
Het Dappere Thuisblijfmoedertje ontplofte bijkans van woede. 'Pardònnn?!'

Echt gezellig werd het die dag niet meer, maar bij het ochtendgloren van de nieuwe dag verscheen een waterig zonnetje. Het Dappere Thuisblijfmoedertje gaf een laatste steek onder water, en de Barse Houthakker stootte nog wat onder de gordel, maar het ging niet meer van harte

'Fijn hè, die stilte na de storm,' stootte het Dappere Thuisblijfmoedertje kameraadschapelijk de Barse Houthakker aan.
'Ja,' antwoordde die, 'tenzij het de stilte vóór de storm is.'

5

Hoe er een eind kwam aan de Queeste van het Dappere Thuisblijfmoedertje

Vier lange maanden lang zocht het Dappere Thuisblijfmoedertje naar de Heilige Graal van de juiste middelbare school voor haar zoon.

Aan het begin van haar queeste ging ze, vervuld van naïef optimisme, naar de Heilige Graal winkel en zocht zich daar een prachtige gouden Graal uit in het genre Tweetalig Gymnasium.
'Doe mij die maar!' wees ze nonchalant, en glimlachte de winkelbediende vriendelijk toe.

'Helaas mevrouwtje, die kan ik u niet geven, maar mag ik u deze aanbieden?' De winkelbediende presenteerde een grauwe, doffe Graal die er uit zag alsof hij zo van de schroothoop kwam. 'Een echt koopje mevrouw, en met authenticiteitsbewijs. Het is een echte Bijzonder Onderwijs Graal!'
Het Dappere Thuisblijfmoedertje haalde verontwaardigd haar neus op. 'Dat is wel de laatste Graal die ik wil!' en met die woorden liep ze de winkel uit op zoek naar de juiste Heilige Graal.

Ze zocht en ze zocht, maar nergens vond ze de Graal die ze wilde, en als ze hem vond dan kon ze hem niet krijgen. De dagen werden weken, en de weken werden maanden. Wanhopig ging het Dappere Thuisblijfmoedertje toen maar terug naar de Heilige Graal winkel en zei mokkend: 'Doe me dan in vredesnaam die oude roestbak maar.'
De winkelbediende pakte de Bijzonder Onderwijs Graal en overhandigde hem aan het Dappere Thuisblijfmoedertje die hem schoorvoetend aannam.

Maar toen ze hem aanraakte voelde ze een vreemde tinteling in haar lichaam. 'Hm, het lijkt wel alsof ik vreugde en opluchting voel,' zei ze verbaasd. 'Deze Graal is alles wat ik niet wilde, en toch ben ik er hartstikke blij mee. Hoe vreemd is dat?!'
'Ach mevrouwtje,' zei de winkelbediende die eigenlijk God was in vermomming. 'Als je heel lang in de regen hebt gelopen, dan is de drup zo gek nog niet.'
'Vet!' zei het Dappere Thuisblijfmoedertje, en gaf de winkelbediende die dus eigenlijk God was een high five.

En toen danste ze blijmoedig naar buiten met haar Heilige Graal. En als je heel goed luistert dan kun je haar horen jubelen: 'Halleluja! Halleluja!'

17

SBS6 cancelt serie

SBS6 stopt met de serie het Dappere Thuisblijfmoedertje Zoekt Een Middelbare School.

'De verhaallijn was volstrekt ongeloofwaardig en veel te ingewikkeld geworden,' aldus de heer van Hinkel, medialaan 45 te Hilversum, die anoniem wenst te blijven.

In de aflevering die vanavond zou worden uitgezonden kreeg het Dappere Thuisblijfmoedertje het heuglijke bericht dat er een plek was gevonden voor haar zoon op een soort 'overbruggingschool', waar kinderen die tussen wal en schip dreigen te vallen een jaar lang worden begeleid.

Maar, voorwaarde voor toelating op de overbruggingsschool, is dat het kind staat ingeschreven bij een reguliere middelbare school. Het kind staat dus ingeschreven op school a (regulier vervolgonderwijs), maar geniet zijn onderwijs op school b (overbruggingsschool).

Om hiervan gebruik te kunnen maken moest de zoon van het Dappere Thuisblijfmoedertje dus eerst worden ingeschreven in het regulier onderwijs, waarvoor hij eerder al geweigerd was.

Dit betekende dat het Dappere Thuisblijfmoedertje opnieuw terug moest naar de wachtkamer, in afwachting van een hernieuwd verzoek om inschrijving in het regulier onderwijs.

'Dat snapt toch geen hond,' verklaarde de heer van Hinkel.

In plaats van Het Dappere Thuisblijfmoedertje Zoekt Een Middelbare School zendt SBS6 nu de Fabeltjeskrant uit, een serie waarin sprekende dieren de hoofdrol spelen.

'Dat is een stuk geloofwaardiger,' aldus de heer van Hinkel.

15

Als je huilt

Terwijl ze her en der wat stof afnam, kweelde Het Dappere Thuisblijfmoedertje luid, en niet gehinderd door enige klankzuiverheid:

'Wohohoo yes, I'm the great pretender!
Pretending that I'm doing well.
My need is such,
I pretend too much,
I'm lonely but no one can tell...'

Een weinig opbeurend lied ontdekte Het Dappere Thuisblijfmoedertje, en ze voelde plotseling hete tranen opwellen.

'Snel, een ander lied!' mompelde ze, maar het enige dat haar inviel was Paul van Vliets lied: 'Er schuilt een huilbui als een onweer in elk van ons, stel dat wij ons even laten gaan.'

'Wat is er toch met mijn Innerlijke Discjockey aan de hand?!' vroeg ze zich verontwaardigd af. 'Ik zie mij genoodzaakt de dialoog met hem aan te gaan.'
'Hé Innerlijke Discjockey, wat is dat voor ongein met die deprimerende liedjes!'
'Tsja,' stamelde de Innerlijke Discjockey, 'ik heb een zoon in groep 8 en die is tussen wal en schip gevallen, waarbij de wal het reguliere onderwijs is en het schip het speciaal onderwijs.'
'Zeg maar niets meer,' riep het Dappere Thuisblijfmoedertje, 'Daar weet ik alles van!'

En toen zongen ze heel hard, en heel vals uit André van Duins monsterhit 'Als je huilt': 'En als je samen huilt, dan huilen we gewoon voor twee!!'

7