Bedpartners

Nu de dagen korten, en de nachten lengen slaap ik graag onder een extra deken. Zo niet Floris, die er dan ook niet voor schroomt mijn zorgvuldig gedrapeerde deken woest weg te duwen, en op die manier mijn hele bedcompositie bederft.

Zo kon het gebeuren dat in mij een verlangen wakker werd naar twee éénpersoonsdekbedden. En in gedachten zocht ik al allemaal nieuwe, leuke dekbedhoezen uit. Er was maar één probleempje: Floris.

Zonder zich ook maar een seconde te bedenken schoot hij mijn lumineuze idee neer: 'Nee, dat wil ik niet.'
'Maar waarom dan niet,' zeurde ik, en stiekem maakte ik mij op voor een liefdesverklaring dat hij met mij onder één deken wenste te verblijven.
Floris richtte zich op in zijn volle één meter zeventig en verklaarde: 'Een eenpersoonsdekbed is veel te klein voor mij! En dan zeker steeds met mijn voeten buitenboord hangen.'

Tsja, wat kun je ook eigenlijk verwachten van een man die zich enkel met strandlakens wenst af te drogen, omdat gewone handdoeken te klein zijn voor zijn machtige torso.

Uiteindelijk had Floris het laatste woord: 'Als je het 's nachts zo koud hebt, dan kom je maar tegen mij aan liggen,' en ik zag hem tersluiks in zijn handen wrijven van genoegen.

4

Goodnight, don't let the bed bugs bite!

Floris is er van overtuigd dat we het slachtoffer zijn van een leger zgn. bedwantsen. Hij heeft deze conclusie getrokken nadat hij op geheimzinnige wijze is geprikt in zijn meest edele deel. En hoewel hij de laatste zal zijn om diens grootte te niet te doen merkte hij op: 'En die hangt heus niet buiten het bed.'

Dus heeft hij het internet afgespeurd op zoek naar een mogelijke dader, en kwam uit bij de bedwant, die volgens Floris helemaal aan het dadersprofiel (valt slachtoffer in zijn eigen bed aan) voldoet, en bovendien aan een come-back bezig is.

De vriendelijke nachtwens: 'Good night, don't let the bed bugs bite,' zal voor Floris nooit meer hetzelfde zijn.

4

Prinses op de knikker

Hoewel permanent gebroken nachten genadig tot het verleden behoren, breekt er incidenteel nog wel eens één. Afgelopen nacht kuchte en hoestte Piet me wakker, en kroop vervolgens bij ons in bed om zich ervan te verzekeren dat ik niet weer in slaap zou vallen.

Stijf als een plank lag ik te wachten op de volgende kuch, het volgende hoestje. En tussen de kuchen en hoestbuien van Piet door hoorde ik Floris luidruchtig en onbezorgd snurken.

'Floris! Niet snurken!' beet ik hem toe, en ik gaf hem een discrete schop om mijn verzoek kracht bij te zetten.
'Ik snurk niet!' kwam zijn standaard reactie.
'Welles!'
'Nietes!'
'Ik zeg toch niet zomaar dat je snurkt?!'
'Maar ik snurkte niet!'
'Wel! Joh, ik zeg toch zeker niet voor de lol dat je ligt te snurken. Ik wil ook liever slapen!'
'Ik snurk niet.'

Toen heb ik getergd het bed verlaten en ben verkast naar Piets bedje. Het was er koud en kil, en de dekens waren te kort, maar ik had het hele bed voor mezelf en het was er stil.

Toen ik 's ochtends wakker werd bleek dat ik de hele nacht op een knikker had gelegen. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik heus niet moeilijk ben.

4

Kijken mag, aankomen niet

Floris mag graag zijn affecties tonen met lichamelijk contact. Zo vindt hij het prettig gezellig bij mijn kant van het bed te komen buurten, en zijn klamme voet tussen de mijne te wrikken. En als dat niet mogelijk is dan wenst hij toch op z'n minst zijn hand op mijn schouder te leggen.

Maar na een dag alleen met vijf kinderen ben ik een 'untouchable' geworden. Ik heb geen groter wens dan het hele bed voor mij alleen en niemand die aan mij zit.

Omdat dit een weinig sympathieke wens is, en ik mij bezwaard voel, grijp ik iedere kans om mijn geweten te sussen. Dus toen Floris en ik gemoedelijk naar een aflevering van de serie Ghost Whisperer zaten te kijken en ik Jennifer Love Hewitts tv-echtgenoot uitgebreid in bed zag liggen riep ik triomfantelijk: 'Zie! Die ligt ook helemaal op haar helft! Zo heeft zij toch veel te weinig ruimte?!'

'Niet waar,' zei Floris gepikeerd. 'Hij ligt gewoon op zijn eigen helft hoor!'
Ik keek nog eens; bij nadere beschouwing moest ik toegeven dat hij inderdaad nèt op zijn eigen helft lag.
'Maar hij ligt wel bíjna op haar helft. Dat is ook irritant,' probeerde ik alsnog mijn gelijk te halen.
'Ja, maar waar moet die arme man dan liggen?' nam Floris het voor hem op.
'Véél meer naar de rand,' wist ik.

Toen stapte Jennifer Love Hewitt zelf in bed, gehuld in lange witte nachtpon, en nestelde zich tegen haar tv-echtgenoot.
'Zie je nou?!' zei Floris veelbetekenend.

Ik zag, ik hoorde, en ik zweeg.
Morgen ga ik ook zo'n nachtpon kopen.

5

Gouden moment

Piet die nog wat van dat laatste peutervet heeft met bijbehorende dikke beentjes mag graag knuffelen. Elke nacht migreert hij van zijn eigen bed naar het onze, en kijkt mij bij het ontwaken met liefdevolle oogjes aan en zegt dan: "Mama? Zullen we tnufferen?", want Piet kan de 'k' niet zeggen. En de 'r' vindt hij eigenlijk ook een Uitdaging.
Vertederd antwoord ik dan: "Ja, kom maar lekker knuffelen Piet!"
Dan schurkt Piet zich tegen mij aan, klemt zijn armpjes om mijn nek en dan knuffelen we zwijgend tot Piet de liefhebbende stilte doorbreekt.
"Mama? It vind jou lief!"

Dan knuffel ik hem nog eens extra en zie in gedachten nog vele nieuwe gangen naar Ots logopedist. Ik vraag me af of ik groepskorting kan krijgen.

1