Nu de zomer, in een laatste stuiptrekking plotseling heus zomert, besloot ik het mooie weer goed te benutten en met de kinderen naar de grote speeltuin te gaan, zoals het in mijn handboek De Goede Moeder staat voorgeschreven.
Ik installeerde me aan één van de picknicktafels en de kinderen renden wild rond. Het is mijn favoriete manier om een leuke moeder te zijn: gewoon gaan zitten op een A-lokatie en de kinderen hun gang laten gaan.
Ik boog me over mijn ambitieuze boek 'Vrouwen en Ambitie' van Anna Fels, en genoot van het zonnetje, slechts onderbroken door een paar andere moeders die vroegen of de plaatsen naast mij vrij waren, wat ik gul bevestigde.
Maar plotseling dreven donkere wolken over mij heen: rookwolken om precies te zijn. Eén van de aangeschoven dames had een sigaret opgestoken, en de wind blies die precies in mijn gezicht. Ik verbeet me in stilte en probeerde me te concentreren op mijn boek, terwijl ik tersluikse blikken wierp om te zien of ze de sigaret al bijna op had. Na tien minuten tweedehands rook drukte ze genadig het stompje van haar sigaret uit, en ik haalde opgelucht adem. Maar niet voor lang, want ze greep onmiddellijk een nieuwe sigaret en stak hem aan.
'Zeg er dan wat van lafbek,' fluisterde mijn Innerlijke Assertieveling. 'Jij zat hier immers het eerst?
'Ze hadden toch kunnen vragen of je er bezwaar tegen had dat ze een sigaret opstaken?' voegde mijn Innerlijke coach er aan toe.
'Straks krijg je kanker van al die tweedehands rook,' riep mijn Innerlijke Hypochonder.
'Ja maar, ja maar, ik kan ze het roken toch niet verbieden,' sputterde mijn innerlijke lafbek.
Op mijn boek kon ik mij niet langer concentreren van ergernis, en plotseling hoorde ik mezelf zeggen: 'Mevrouw? Zou u misschien uw sigaret kunnen uitdoen? Ik zit steeds in uw rook,' en ik blikkerde vriendelijk met mijn tanden om te laten zien dat ik het alleen maar positief bedoelde.
De dame keek me onthutst aan, en mompelde: 'Oh, ja. Goed hoor.'
'Het mag anders hoor, buiten!' bitste haar gezelschap.
'Maar ik vraag het toch heel vriendelijk,' antwoordde ik.
Ik word nog wel eens stoer.
10
Ik installeerde me aan één van de picknicktafels en de kinderen renden wild rond. Het is mijn favoriete manier om een leuke moeder te zijn: gewoon gaan zitten op een A-lokatie en de kinderen hun gang laten gaan.
Ik boog me over mijn ambitieuze boek 'Vrouwen en Ambitie' van Anna Fels, en genoot van het zonnetje, slechts onderbroken door een paar andere moeders die vroegen of de plaatsen naast mij vrij waren, wat ik gul bevestigde.
Maar plotseling dreven donkere wolken over mij heen: rookwolken om precies te zijn. Eén van de aangeschoven dames had een sigaret opgestoken, en de wind blies die precies in mijn gezicht. Ik verbeet me in stilte en probeerde me te concentreren op mijn boek, terwijl ik tersluikse blikken wierp om te zien of ze de sigaret al bijna op had. Na tien minuten tweedehands rook drukte ze genadig het stompje van haar sigaret uit, en ik haalde opgelucht adem. Maar niet voor lang, want ze greep onmiddellijk een nieuwe sigaret en stak hem aan.
'Zeg er dan wat van lafbek,' fluisterde mijn Innerlijke Assertieveling. 'Jij zat hier immers het eerst?
'Ze hadden toch kunnen vragen of je er bezwaar tegen had dat ze een sigaret opstaken?' voegde mijn Innerlijke coach er aan toe.
'Straks krijg je kanker van al die tweedehands rook,' riep mijn Innerlijke Hypochonder.
'Ja maar, ja maar, ik kan ze het roken toch niet verbieden,' sputterde mijn innerlijke lafbek.
Op mijn boek kon ik mij niet langer concentreren van ergernis, en plotseling hoorde ik mezelf zeggen: 'Mevrouw? Zou u misschien uw sigaret kunnen uitdoen? Ik zit steeds in uw rook,' en ik blikkerde vriendelijk met mijn tanden om te laten zien dat ik het alleen maar positief bedoelde.
De dame keek me onthutst aan, en mompelde: 'Oh, ja. Goed hoor.'
'Het mag anders hoor, buiten!' bitste haar gezelschap.
'Maar ik vraag het toch heel vriendelijk,' antwoordde ik.
Ik word nog wel eens stoer.
