'Ik heb last van cognitieve dissonantie,' vertrouwde ik Floris toe, bij het ontbijt.
Floris was druk bezig zijn matze met 6 cm hagelslag per vierkante centimeter te bedekken. Maar hij mompelde bereidwillig: 'Hmhm.' Dat is zijn manier om te laten merken dat hij 'luistert'.
Na twintig jaar huwelijk beschouw ik dat als aanmoediging, dus ik vervolgde: 'Mijn beeld van een Goede Moeder klopt niet met hoe ik moeder ben! Een goede moeder doet de hele dag spelletjes met haar kinderen, en vindt dat nog leuk ook. Een goede moeder rijdt gráág haar kinderen elke dag naar allerlei clubjes, en een goede moeder is dól op ouderparticipatie. En ik voldoe daar niet aan.'
'Hmhm,' vond Floris en nam een hap van zijn hagelslagberg.
'Heb jij daar dan geen last van?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Vraag jij je nooit af of je het wel goed doet als vader?'
'Als je maar niet sigaretten gaat halen, en niet meer terugkomt,' schokschouderde Floris. 'Dat is echt slecht voor kinderen.'
'Dus jij staat al in de plus als je er gewoon maar bent,' ontdekte ik.
'Ja,' bevestigde Floris met volle mond.
'Wat heb je de lat dan lekker laag liggen!' vond ik.
'Hmhm,' bevestigde Floris.
Toen kreeg ik een nieuwe aanval van cognitieve dissonantie.
Omdat ik meer zoals Floris wilde zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hahaha! ! Herkenbaar! Tot aan de hagelslagberg aan toe.
BeantwoordenVerwijderenMijn man eet geen hagelslag, maar verder klinkt hij hetzelfde.
BeantwoordenVerwijderenDie van jou mag wel wat lager, want je hoeft echt niet óveral aan mee te doen zeg, en dan heb jij en 5 ook nog. Maar die lat van Floris...daar mag je hem wel eens een pak voor zijn broek mee geven!
BeantwoordenVerwijderen