Vanochtend deed zich een prachtige 'opportunity' voor om eens even flink op te voeden. Piet had nieuwe schoenen nodig, en in de schoenenwinkel aangekomen zag ik meteen een paar verantwoorde bruine Birkenstocks liggen: afgeprijsd van 44,95 naar 24,95. Piet vond ze 'Best wel leuk mama,' maar veel mooier vond hij de lichtgevende schoenen van Geox voor 79 euro.
'Dat is dan jammer Piet!' zei ik ferm, en vinkte in gedachten tevreden af:
- Grenzen stellen
- Consequent zijn
- De leiding nemen
- Niet de vriend van je kind willen zijn
- Duidelijk zijn
- Korte zinnen
- Gevoel van je kind erkennen, maar tegelijkertijd geen twijfel laten bestaan over wat er gaat gebeuren
Maar ik had buiten de verkoopster gerekend. Die wierp een blik vol medelijden op Piet, zakte door haar knieën en sprak Piet meelevend toe: 'Wat voor schoenen zou jíj dan graag willen jongeman?
In plaats van een succesvolle Tijgermoeder, voelde ik mij toen vooral een Bitch.
:-) ze is goehoooed, heb je dr niet gevraag door welk boek zij geïnspireerd werd om het in d r hoofd te halen een heuse TIJGERmoeder onder de gordel aan te vallen ( ehm en compleet neer te halen? )
BeantwoordenVerwijderenEn toen heb je ze allebei gekocht? ;-)
BeantwoordenVerwijderenHihi, ik neem het me ook wel eens voor...
BeantwoordenVerwijderenIk-Ben-Een-Op-Voed-Ro-Bot.
BeantwoordenVerwijderenWat een enge regeltjes. Ben blij dat we die niet hanteren hier. Daarentegen krijgen ze soms tweedehandsschoenen, dus ze zijn gelukkig maar wel met scheve voetjes en kromme ruggetjes. Nou ja, het is het een, of het ander.
Brr bruine birkenstocks voor jongens er zijn grenzen hoor.
BeantwoordenVerwijderenBij ons ging dat overigens precies andersom. Dochter wilde een paar plastiek teenslippers en ging uiteindelijk met birkenstocks naar buiten, met EUR 15,00 korting dat dan weer wel. Toch altijd nog EUR 35,00 maar ze draagt ze dan ook bijna altijd.
Keuzevrijheid is een groot goed, zeker in een landje vol individualisten als Nederland. Voor opvoeding maakt men echter graag een uitzondering; daar schijnt iedereen zich straffeloos mee te moeten bemoeien :-( Het zijn zonder uitzondering vrouwen, en vaak veel jonger of ouder dan de moeders zelf. Zelf willen ze 'eerst nog even van hun vrijheid genieten' of zijn ze 'toch ook blij dat de kinderen nu zelfstandig zijn', maar desondanks kunnen ze het niet laten om de moeders-in-functie, als ze een kans ruiken, even te laten weten dat ze het he-le-maal verkeerd doen.
BeantwoordenVerwijderenHeb je niet nog ergens een chocolade-paashaas liggen, Nicole? Om even gemeen in te bijten? ;-)
Hoi Irene,
BeantwoordenVerwijderenbedankt voor je reactie! Een paashaas zou er wel in gaan, maar ik sta op rantsoen…. : (