Is het ouderparticipatie als je er niet onder lijdt?

Verscheurd door schuldgevoel geef ik mij tegenwoordig op om eens in de drie maanden een stuk of zes kinderen naar de techniekles in een dorpje 9 km verderop te rijden. Daar moet ik ze om een uur of 12.30 droppen bij een middelbare school en om 15.00 weer ophalen. Dat betekent tweeëneenhalf uur ledigheid, want ik ben te vrekkig om eerst weer helemaal naar huis te rijden.

Om de tijd nuttig te besteden ga ik eerst lunchen in de enige leuke uitspanning die het dorpje rijk is. Ik begin met een kop koffie, en daarna kies ik een lunchgerecht. De eerste keer koos ik een broodje kroket dat qua samenstelling wel erg veel op behangplaksel leek, dus wijs geworden koos ik de tweede keer een tosti met tomaat en ui. Die bleek overigens ook niet voor herhaling vatbaar. Ik proefde de uien drie dagen later nog. Ik spoel het lunchgerecht weg met een kop thee, en om 13 uur verlaat ik het pand.

Van 13 tot 14 bezoek ik dan de plaatselijke middenstand, en probeer de Nederlandse economie er weer bovenop te helpen. Zo scoorde ik afgelopen donderdag een leuke rode spijkerbroek voor Piet (9) die was afgeprijsd van 24,95 naar 6 euro. De laatste minuten zijn voor de Action, en om 14 uur rijd ik naar de plaatselijke bibliotheek.

Daar lees ik de nieuwste Opzij en de Privé, en prop zoveel mogelijk boeken in mijn tas, als mijn bibliotheekpasje als gastlener toestaat.

Stipt om drie uur sta ik weer bij de middelbare school, waar ik dan een kwartier moet wachten, want die kinderen zijn nooit zo stipt als ik. Op weg naar huis doorsta ik geduldig het gekrakeel achter me, en de uitwisseling van diagnoses. 'Ik heb ADHD, en jij?'

Eigenlijk is het best een gezellige middag.

Maar toen ik dat besefte bekroop mij plotseling een akelig vermoeden: 'Als ik er niet onder lijd, telt het dan wel als ouderparticipatie?!'