Een jaar na onze verhuizing van de stad naar het platteland kan ik nog regelmatig het gemak van de stad missen. En op donkere momenten mopper ik: 'We zitten hier ook zo in de rimboe, en de kinderen moeten zo ver fietsen naar school!'
Maar alles is relatief. Dat besefte ik toen ik Ik mis nog steeds de Hema zat te lezen en las: 'We wonen op een eiland vijf minuten van het dorp. Dat betekent dat we met de kano heen en weer gaan voor boodschappen, en mijn man naar zijn werk. Dit jaar zal mijn oudste zoon Lief elke dag met de kano naar de bushalte gaan om naar school te gaan in het volgende dorp, vijftien minuten verderop.'
Dus als de kinderen nu mopperen over de 10 kilometer die ze door weer en wind naar school moeten fietsen dan zeg ik opgeruimd: 'Wees blij dat je niet naar school hoeft te kanoën! En bovendien: wees dankbaar dat je niet Lief heet!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het Belgische 'Lieve', voor een vrouw, vind ik wèl leuk! Maar al dat fietsen, het is goed voor ze, maar ik begrijp het prima hoor. Het is heerlijk in he voorjaar en de zomer, als het zonnetje schijnt en er een briesje staat, maar als je in de striemende regen bij windkracht 6 naar school en weer terug moet trappen, is het een andere ervaring :-b
BeantwoordenVerwijderenOverigens reden mijn klasgenoten vroeger maar liefst 20! kilometer, en ook weer terug.
Ik zat lekker in de bus :-)