'Alles te weten maakt niet gelukkig,' schijnt mijn oma-van-vaderskant verzucht te hebben. En aangezien ze veertien kinderen baarde en opvoedde, hebben haar woorden extra gewicht voor mij. Bovendien heeft ze diverse spreekwoorden aan haar kant: 'Je moet geen slapende honden wakker maken,' en 'Wat niet weet, wat niet deert.'
En je kunt je inderdaad afvragen of ze er gelukkiger van was geworden als ze had geweten van de bijna-dood-ervaring van mijn vader in het slootje achter op hun land. Of dat het Henkie was die het beeld van de Heilige Antonius per ongeluk onthoofdde met zijn katapult. Hoewel hun broertje Jopie daar wel gelukkiger van was geworden, aangezien hij de schuld kreeg.
Maar als moderne ouder anno 2012 valt het niet mee om niet alles te weten. Zo moet je ten allen tijde bereikbaar zijn, en dankzij de mobiele telefonie kun je niet meer zeggen: 'Ik was niet thuis. Sorry.' En elke vrijdagmorgen krijg ik een mailtje van de mentor van Jan (15) met daarin zijn (gebrek aan) prestaties en zonden. Ook van mijn twee dochters word ik geacht alles te weten: de moderne ouder is verplicht regelmatig in het zogenaamde magister te kijken om zijn of haar kind te controleren op aanwezigheid en cijfers. Het is dat ik het wachtwoord niet meer weet, maar anders zou ik echt alles weten.
En als ik stiekem denk aan mijn oma's woorden, en denk: 'Ik hoef niet alles te weten, en de kinderen hebben ook ruimte nodig om hun eigen fouten te maken' dan jagen de experts mij wel de stuipen op het lijf met hun enge verhalen en onheilsprofetieën. Hun boodschap is duidelijk: 'Als ouder moet je alles weten wat er mis kan gaan!'
Maar deze week werd het mailtje van Jans mentor vooraf gegaan door een mailtje van Jan himself. Dit schreef hij:
Hai mam ik heb een negen voor engels ^_^
~Jan
En hij sloot af met: "live long and may the force be with you"
(Sent from iPod)
Toen wist ik: Het komt wel goed met Jan.
En daar werd ik echt gelukkig van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Inderdaad alles weten is gewoon te veel en geeft stress... laat ze af en toe maar een bloeper maken is véél gezonder... ik ben er prima groot mee geworden :)
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar, dat verhaal van je oma. Vroeger ging dat was, was dat zo en maakte je je er wat minder druk om allemaal. Mijn oma had zich kapot gelachen om al die fietshelmpjes, diagnoses en ouderparticipaties. Geen tijd voor. Bovendien komen ze er zo ook wel. Of anders maar niet.
BeantwoordenVerwijderenOverigens ben ik wel een moeder van mijn tijd, ik wil alles weten en zou mijn kinderen het liefst met een webcam op het hoofdje op pad laten gaan, om ze desnoods halverwege zelf nog wat bij te kunnen sturen. Argggh... Dank voor dit inzicht. Ik ga mijn leven beteren.
BeantwoordenVerwijderenAls ik ergens moe van wordt is het dat wel, alles te moeten weten en te kunnen voorkomen..zucht..alles lijkt wel maakbaar tegenwoordig!
BeantwoordenVerwijderenEn met Jan komt het helemaal goed ;-)
Kom je blog net tegen, zo herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenOok lekker relativerend deze post, ben ook een zeer aanwezige moeder die het liefst alles wil weten haha.
Zoon is nu pas 1.5 dus heeft er nog geen last van.
Hopelijk blijft hij het niet erg vinden :p
De kinderen uit groep 8 van onze basisschool hebben allemaal een eigen mobieltje -op die van ons na en nog één ander vriendje. Ik geef mijn kinderen de grenzen aan van hun bewegingsvrijheid en ga ervan uit dat ze zich aan de regels houden. Ik moet er niet aan denken dat mijn moeder -die behoorlijk militant was- destijds de keus had gehad ons een mobieltje te geven: "Big mother is watching you!" Stel je voor, zit je in de jeugdsoos braaf aan een colaatje en ineens gaat de telefoon: "Ja, met Mama, hoe laat kom je thuis? En je zit toch niet stiekum bier te drinken hè?" Genant man!
BeantwoordenVerwijderenLaten we het alziende oog maar aan onze schepper overlaten en onze kinderen gewoon vertrouwen. "Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken." (Spreuken 22:6, NWV)
Kinderen hebben ook recht op privacy, vind ik. Ik stoor me aan ouders -meestal moeders- die op hun Facebookpagina i.p.v hun eigen pasfoto een foto van de kinderen neerplanten, terwijl het niet zelden juist déze ouders zijn die hun kinderen waarschuwen géén foto's van zichzelf zomaar op internet te zetten.
Leef je regels voor, is mijn advies. En in mijn geval is dat: communiceer zoveel mogelijk rechtstreek met mensen, indien dat mogelijk is. Dat voorkomt veel misverstanden en schept meer duidelijkheid en vertrouwen.