De boodschap achter Rupsjenooitgenoeg

Het is me eindelijk gelukt de schokkende novelle Rupsje Nooitgenoeg in de bibliotheek te vinden. Na grondige bestudering van de diepere lagen en boodschap van dit boek, deel ik mijn bevindingen graag met jullie.

Rupjesnooitgenoeg: een diepgaande analyse

In Eric Carle's aanklacht tegen de consumptiemaatschappij Rupsjenooitgenoeg, is de hoofdpersoon Rupsjenooitgenoeg, een tragische metafoor voor de moderne vrouw, die altijd meer, meer, meer moet. De moderne vrouw dient ten allen tijde een goede werknemer, liefhebbende moeder en sexy partner te zijn. Maar genoeg is het, in de woorden van Carle: 'nog altijd niet'.

Uit frustratie neemt ze steeds meer voedsel en consumptiegoederen tot zich, en dit leidt tot een onfortuinlijke vorm van zowel lichamelijke als geestelijke obesitas. Eric Carle omschrijft deze tragische uitkomst van het nooitgenoegprincipe als volgt: 'Hij was een grote, dikke rups geworden.' Waarbij Hij de moderne vrouw representeert.

Uiteindelijk leidt deze symbolische obesitas tot een terugtrekken uit de maatschappij, en in zichzelf keren: de rups wordt een cocon. In onze maatschappij herkenbaar als het steeds populairder wordende 'retraite'. Na enige tijd van bezinning, komt de vrouw terug in een nieuwe vorm: de rups is een vlinder geworden. Als vlinder heeft zij vleugels, en kan zij zich losmaken van de zwaartekracht, oftewel de beklemmende definitie van emancipatie als arbeidsparticipatie en economische zelfstandigheid.

Het boek heeft een open einde. Carle laat de lezer in het ongewisse over de toekomst van de moderne vrouw die zichzelf heeft getransformeerd van slachtoffer van het nooitgenoegprincipe, tot vlinder.

Ik kan alleen maar hopen dat ze geen Eendagsvlinder blijkt…

Berichten van Het Moederfront in je mailbox? Voer je email adres in!


Delivered by FeedBurner