Tot de kookwekker gaat

Terwijl ik grimmig de tuin van onkruid ontdeed, met als enig soelaas de kookwekker die langzaam de zestig minuten wegtikte die ik van mezelf moest tuinieren, contempleerde ik of het argument: 'Het doosje zit vol' grond is voor echtscheiding.

Ik vroeg namelijk Floris, die geniet van een extra vrije dag, of hij de brandnetels wilde verwijderen en ook meteen het onkruid onder het keukenraam. Na vijf minuten kwam hij aangeslenterd, en verbaasd vroeg ik: 'Ben je nu al klaar?'
'Het doosje zat voor het onkruid zat vol,' verklaarde Floris. 'Dus ik kan niet meer verder.'

'Edelachtbare, hij zei dat het doosje vol zat,' legde ik in gedachten aan de rechter uit, terwijl ik nog wat Zevenblad uitrukte. 'Dat is toch grond voor echtscheiding?'

Maar voor de rechter zijn vonnis kon geven, ging de kookwekker en werden zowel Floris als ik, gered door de bel.