Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Je correspondente
Nicole Orriëns
Populair
-
Berichten van Het Moederfront in je mailbox? Voer je email adres in! Delivered by FeedBurner -
Als comment junkie zijn er diverse wegen die je kunt bewandelen, of logjes die je kunt schrijven. Op nummer 1 staat de aankondiging dat je... -
Als ik van iemand een cactus cadeau krijg, dan ben ik geneigd dit persoonlijk op te vatten. Vinden ze me soms prikkelbaar? En als het niet... -
'Ik doe 10 koekjes voor het kerstdiner!' kondigde Teuntje aan. 'Mag dat wel, elk jaar koekjes?' aarzelde ik. 'Bovendien... -
Ik ben ten prooi gevallen aan het Amerikaanse make-over programma 'Style by jury', waarin make-over kandidaten op gruwelijke wijze v...
LOL!
BeantwoordenVerwijderenHet platteland is fijn, maar geen gemeentelijke avondopeningen of werken tot vijf uur. Leuk stukje.
BeantwoordenVerwijderenLeuk! En zo herkenbaar. Een militaire operatie, zo'n document ophalen en aanvragen...
BeantwoordenVerwijderenDat is raar, volgens mij hoe en ze er alleen bij aanvragen bij te zijn?
BeantwoordenVerwijderenJa maar bij het aanvragen moesten ze verplicht tekenen. En toen ik de kaarten ging ophalen kreeg ik te horen dat de kinderen erbij moesten zijn omdat ze getekend hadden. Duh….
VerwijderenDe haren uit je hoofd kun je wel trekken, als je je in ons bureaucratisch systeem moet begeven! Zo heb ik eens -voor mezelf- een ID proberen aan te vragen (jaaaaren geleden). Keurig een pasfoto in de V&D laten maken, was de foto niet goed. En na de tweede keer nóg niet. Te groot, te klein, één oor, er mankeerde aldoor wat aan en ik maakte de dame achter het loket duidelijk dat ik maar een arme sloeber met een uitkering was en me niet zoveel foto's kon veroorloven. "Ja, u kunt ze ook beter bij een fotograaf laten maken." Ja, weet je wat dát kost? In die tijd dan? Daarom ging ik ook naar een fotohokje in de V&D. Inmiddels had de dame me zó vaak teruggestuurd dat ik die fotograaf makkelijk had kunnen bekostigen. Enfin, toen ik tenslotte toch naar de fotograaf ging, kon ik het niet laten. Met de juiste pasfoto's op zak toog ik opnieuw naar het hokje en overhandigde bij de dame van het loket een pasfoto waarop ik een wel héél rare bek trok (ik had eerst mijn middelvinger willen opsteken, -op de foto dus- maar dat leek me bij nader inzien toch niet zo'n goed idee).
BeantwoordenVerwijderen"Ja, dìt kunnen we natuurlijk niet accepteren," sputterde de dame.
"Natuurlijk niet," repliceerde ik, en overhandigde mijn Echte Pasfoto´s. Maar há, ik had mijn gram.
Ken je die film van Obelix en Asterix, die een overheidsgebouw inmoeten om het één of andere document te regelen? Ze worden van het kastje naar de muur egstuurd en eenmaal buiten zijn ze rijp voor de witte jassen :-) Hele leuke film op momenten als deze, ik ben de titel allen vergeten. Gelukkig hebben we Google ;-)