Wat vind ik je mooi, mijn allerliefste!

Ik ben het vermogen te tafelen lang geleden verloren, toen het besef tot mij doordrong dat ik voortaan tegelijkertijd kokkin, butler en dienstmeid was tijdens het avondeten.

Nu val ik dagelijks op mijn eten aan, alsof het elk moment kan wegrennen, en ben dan ook rijkelijk vroeg klaar. De tijd die ik dan moet wachten tot de rest eindelijk klaar is, mag ik graag vullen met wat Bijbel Educatie.

Om een en ander fris te houden, wissel ik regelmatig van bijbel. Momenteel lezen we Bijbelverhalen opnieuw verteld, waarin incest, moord, bedrog en broedertwisten elkaar in rap tempo opvolgen.
'De bijbel is erg mama!' hoofdschudde mijn zestienjarige dochter. En ik kon niet anders, dan haar schoorvoetend gelijk geven.

Maar vandaag kwam ik op een christelijk, Amerikaans blog enige zeer vredelievende, huwelijkse wenken tegen! Ik las ze met interesse, want gisteren had ik een kleine aanvaring met Floris over fietsen die niet in het schuurtje stonden, en borden die hij niet in de afwasmachine terugzette. Als twee boze lepels, hebben we met de ruggen naar elkaar, verbitterd de nacht doorgebracht. Ik was dus wel in voor wat tips.

Het bijbels advies luidde elkaar toe te spreken volgens Hooglied 1, vers 15 en 16.

Hij: Wat vind ik je mooi, mijn allerliefste! Je bent zo mooi; je ogen zijn zo teer als duiven.
Zij: Ik vind jou ook mooi, mijn liefste. Het is heerlijk om met jou samen te zijn. Wij liggen samen tussen het gebladerte.

Om te voorkomen dat Floris niet op dezelfde vredelievende lijn zit als ik, heb ik zijn tekst naar zijn werk gemaild, zodat hij mij vanavond op de juiste wijze kan begroeten. En dan gaan we daarna samen in het gebladerte liggen.

Daar hebben we genoeg van, want Floris vertikt het de struiken te snoeien.