Moeder getroffen door onverwachte handgranaat

De handgranaat kwam uit onverwachte hoek.

Ik had mij, voor deze eerste schooldag na de vakantie, tot mijn tanden toe voorbereid: ik had zowel matching schoenen áls sokken klaar gelegd voor de kinderen, hun kleren oogden fris en ze waren geheel ontluisd.

Maar toen wierp Piet een blik op zijn rode Bibaboerderij trommeltje, en kwam tot de conclusie dat het eigenlijk roze was. De haastig aangeboden gele K3 broodtrommel deed mijn zaak geen goed, en Piet trok zich mokkend terug in de gang. Helaas had hij zijn ontbijt nog niet gegeten, dus ik 'moest' er iets mee. Anders had ik hem gewoon laten pruilen tot het moment van vertrek.

'Dan plakken we er toch gewoon even wat over heen?' opperde ik op de zelfverzekerde tonen van de eigenaresse van een succesvolle stickerfabriek. Schoorvoetend kwam Piet terug uit de gang.
Soms moet je je strijdpunten kiezen, en in dit geval leek mij een softe aanpak het beste. Je wilt een kind zo'n eerste schooldag toch niet meteen vlekkerig en behuild afleveren. Dat kan later altijd nog.

Op de computer vond ik een plaatje van die stomme Pikachu dat ik haastig uitprintte. Vervolgens lijmde ik Pikachu met grimmig genoegen, over Josje, Karin en Kristel. Helaas bleven ze irritant olijk door Pikachu heen schemeren, en Piet keek dan ook bedenkelijk.
'Mooooooi!' juichte ik huichelachtig, want het zag er niet uit.
Piet keek mij wantrouwig aan, maar zweeg gelukkig.

Op school was er nog even een moeilijk moment, toen zijn trommeltje krachtig bleek vastgelijmd aan de binnenkant van zijn rugzakje, maar met vereende krachten rukten we het los.
'En dan gaat mama straks naar de Action, en haalt een nieuwe trommel!' zei ik maar gauw, want ik zag Piets gezicht alweer betrekken. 'En zorg dat andere kinderen niet hun spullen op jouw trommeltje zetten,' siste ik er nog snel achteraan.

En toen ben ik snel naar huis gevlucht. Gelukkig kwam ik onderweg geen landmijnen tegen.