De school was koud één dag begonnen, of ik werd al bij de juffen geroepen omdat ze 'even met mij wilden praten'.
Het nieuws kwam niet onverwacht, want had ik niet de hele vakantie gestreden tegen de laffe guerilla attacks van het luizenleger? Desalniettemin trof de berichtgeving mij als een mokerslag: 'Er zijn dode neten gevonden, en die moeten er uit.'
Ik bedwong met moeite een gil, marcheerde naar huis, en besloot: 'Nú is het klaar!!! Nú gaan ze allemaal kaal!'
En met bevende handen belde ik de kapper.
Die middag vond de Slag Tegen de Luizen Augustus 2011 plaats, en ik ben verheugd te kunnen vertellen dat ik de winnares ben.
Maar de haren van de kinderen hebben we helaas niet kunnen redden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
fotootjes???;-)
BeantwoordenVerwijderenIk ben benieuwd wie ehmm het laatst lacht in deze ehmmm queste ;-)
Foto! Foto! Foto!
BeantwoordenVerwijderen't Blijft een strijd, ben ik bang... Maar ach, een lekker fris kort koppie kan toch nooit kwaad??
BeantwoordenVerwijderenOoo jeeeeee waar blijft toch die real life soap!
BeantwoordenVerwijderenOh jee, en dat al na één schooldag ....
BeantwoordenVerwijderenDus die luizen kwamen van een kouwe (kale) kermis thuis!
BeantwoordenVerwijderenOh nee toch, en nu begint 't in je eigen haardos te kriebelen ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroet
Maar het zijn toch D.O.D.E neten? Waar hebben ze het dan over?
BeantwoordenVerwijderenDan is de strijd toch over? Waar moet dan over gepraat worden?
Belinda, vertel mij wat. Maar blijkbaar zijn dode neten ook een probleem.
BeantwoordenVerwijderen