Floris mag graag op donkere toon melden wat er allemaal door hem heen gaat tijdens het klussen of schoonmaken. 'Hier ben ik helemáál niet blij mee!' hoor ik dan vanuit de badkamer, gevolgd door iets wat valt, en een heleboel gevloek en getier. Door ervaring wijs geworden, negeer ik zijn voice-over berichten.
Maar vandaag berichtte Floris tegen niemand in het bijzonder: 'Ik heb iemand nodig die dit ding vasthoudt, terwijl ik met mijn priem een gaatje in de muur prik.'
Ik volgde mijn normale protocol, en hulde mij in stilzwijgen. Je moet van een monoloog geen dialoog maken, als het niet nodig is.
Maar echt rustig zat ik niet meer, en al snel kwam het volgende nieuwsbulletin. 'Waar is de priem nou weer? Welke gek heeft die opgeruimd? Ik heb echt iemand nodig die dit vasthoudt.'
Ik zette me mentaal schrap, want ik voelde de bui hangen, en ja hoor. 'NICOLE! NICOLE! JE MOET HELPEN!'
En zo werd Floris monoloog, een gespannen dialoog.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hahaha, geweldig. Wat een goeie. Ik ken er ook zo één, die luid pratend alle tegenvallers meldt.
BeantwoordenVerwijderenDie van mij is ook een kei in monologen.
BeantwoordenVerwijderenen ik maar denken dat Meneer Williams de enige was die het zo deed ;-)
BeantwoordenVerwijderenGeweldig leuk beschreven!
BeantwoordenVerwijderenGr,
Julia
:)
BeantwoordenVerwijderenJahoor. Zit weer hardop te lachen! Telkens weer zó herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenAls mannen iets in mijn muren willen prikken dan kom ik altijd heeel snel aangerend. Brrrrrrrr.
BeantwoordenVerwijderenMammalien,
BeantwoordenVerwijderenals ze de snoeischaar pakken, moet je ook meteen rennen.
Haha!
BeantwoordenVerwijderenmannen !
BeantwoordenVerwijderen