Luizenalarm

Het was maandagmiddag, half vier. Ots vriendje nam de laatste hap van Teuntjes appel, en verklaarde met volle mond: 'Ik ben vanmiddag lekker thuis gebleven van school.'

'Och, was je ziek?' vroeg ik meelevend.
Hij nam een flinke slok van Piets appelsap, en antwoordde: 'Nee, ik heb luizen, en de juf heeft me naar huis gestuurd.'

Ik staarde hem aan door de vlekken voor mijn ogen, terwijl ik diep ademhaalde om de paniek te bedwingen. Hij keek vol vertrouwen terug, en berustend mompelde ik: 'Letten jullie wel goed op dat jullie niet met jullie hoofden vlakbij elkaar zitten?'
'Dat is goed Otsmoeder, ik let wel op!' beloofde hij trouwhartig.

'Je kunt zo'n kind toch niet wegsturen?' legde ik 's avonds aan Floris uit. 'Het is zo'n schatje.'

Maar die moeder komt er hier niet meer in.

zie ook luizen bestrijden!