Gastvrijheid

Onze deurbel gaat zo vaak, dat niemand er meer op reageert. Iedereen hult zich in nors zwijgen, en wacht af wie het eerst 'breekt'. Meestal is dat Maartje, die de pech heeft dat haar slaapkamer vlakbij de voordeur is.

'Dit is de laatste keer dat ik het doe!' schreeuwt ze dan, waarna ze op even luide toon de naam van de geschrokken bezoeker brult. 'Het is Pim!'

Jan heeft de meeste aanloop, en zijn vrienden zijn door ervaring wijs geworden. Tegenwoordig posteren ze zich onder zijn raam, en bellen hem dan mobiel: 'Jan, ik ben er. Kun je open doen?'

Helaas is de telefoon hetzelfde lot beschoren als de deurbel, en zo kon het gebeuren dat we op een zonnige dinsdag in mei op de voicemail deze stoffige boodschap vonden: 'Jan, ik ben er. Jan? Jan? Ben je daar? Jan? Ik krijg het koud!'