Dagelijks strijd ik een nobele strijd om mijn kinderen goede manieren bij te brengen. Eén daarvan is dat ze netjes: 'Wat zeg je?' vragen als ze iets niet verstaan. Het lompe: 'Huh?' kan mij niet bekoren, en kan rekenen op een scherpe wedervraag mijnerzijds: 'Wát zeg je?!'
Helaas bleek deze methode niet bestand tegen de logica van Jan…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
LOL!
BeantwoordenVerwijderenBekend...
(helaas)
Een consequent kereltje.
BeantwoordenVerwijderenGheghe, verschrikkelijk ja het woordje "huh?" van de kids als ze je zogenaamd niet goed verstaan, maar op deze manier in tekst en beeld vertaald is het wel errug grappig!
BeantwoordenVerwijderenOok ik probeer mijn kinderen goede manieren bij te brengen maar hoor hier veel te vaak hè of duh !
BeantwoordenVerwijderenMijn kinderen sloffen ook nog eens heel erg, en daar word ik zo moe van en loop dan ook regelmatig te gillen "voeten optillen "
Groet Thea
Jan is cool
BeantwoordenVerwijderen;-)
Groet, Erna
Bij ons was het altijd... "wat...." en dan antwoorde ik "Zak patat". Werkte erg snel, alleen ik was het zó gewoon te zeggen dat ik het er p.o. ook uitflapte tegen een dochter van een ander, haar vader was erbij... oeps.....
BeantwoordenVerwijderenBij ons komt nadat ik gezegd heb 'Wat zeg je' een hele diepe zucht...
BeantwoordenVerwijderenArgh, zo herkenbaar....
BeantwoordenVerwijderenWaarom zou je het beter hebben dan een ander?
BeantwoordenVerwijderenGr,
Julia