Maar de piercing hoef ik niet hoor, mama!

Jarenlang leek het mij het ultieme genoegen: een zoon die behagen schepte in persoonlijke verzorging, en zijn kapsel. Om mij heen klaagden moeders over de grote gelpotten die er per dag door heen gingen, maar bij mij stond de gelpot eenzaam te verstoffen. 'Boeien,' vond Jan.

Het voordeel was wel dat ik zijn kapsel kon dicteren, en invullen naar mijn persoonlijke voorkeur. En het was pas toen zijn Amerikaanse Facebook vriendinnnetje mij mailde met het dringende verzoek níet Jans vettige lokken te kortwieken, dat ik met een schok besefte: ik ben mijn alleenrecht op Jans kapselkeuze verloren. Dat werd nog eens bevestigd toen Jan mij een foto liet zien van een jongen met een gruwelijke coupe, en de gelaatskleur van Flexa Winterwit, en zei: 'Dit kapsel wil ik mama!'
Troostend voegde hij er aan toe: 'Maar de piercing hoef ik niet hoor.'

Toen verlangde ik plotseling hevig naar de tijden dat hij haardrachten 'Boeien' vond. Maar ja, je bent moeder, en je wilt zo'n kind niet in zijn persoonlijke integriteit aantasten, en dus betaalde ik 12 euro zodat Jan er extreem stom uit kan zien.

En 's avonds in bed las ik zuchtend: 'Be careful what you wish for. It may come true.'