Ze was maar een moeder

Op dinsdag vouw ik altijd de was, en Jan heeft de gewoonte opgevat dan om mij heen te drentelen, en mij te trakteren op muziek vanaf zijn mobieltje. Zo nu en dan komt er ook een smartlap voorbij, en terwijl ik de tranen nog wegpinkte vanwege het droevige lot van Ben Cramers Clown, kondigde Jan plotseling aan: 'Mama, ik heb verkering!'

Terwijl ik Piets petieterige onderbroekje opvouwde hoorde ik mijn innerlijke omroeper afkondigen: 'Gordels om, u betreedt onbekend terrein!'
'Wat leuk Jan!' jubelde ik. 'Wáár heb je haar leren kennen?'
'Op Facebook.'
'Je weet dat ze dan eigenlijk een vies oud mannetje kan zijn, hè Jan?' want deze moeder houd haar vakliteratuur goed bij hoor!
'Dat is ze niet,' zei Jan goedmoedig. 'Kijk maar,' en hij presenteerde mij op zijn mobieltje een jeugdig, blond meisje dat mij fris toeblikte. 'Ze heet Sigrid!'

Als hedendaagse moeder vind ik het belangrijk de kanalen van communicatie wijd open te houden, en dus jubelde ik nog maar eens: 'Hartstikke leuk Jan!'
Zwijgend vouwde ik nog wat onderbroeken op, en bedacht toen ineens: 'Waar woont ze eigenlijk?'
'In Zweden!'

'Hoe praten jullie dan met elkaar? Toch niet met een webcam?'
'Ja,' knikte Jan.
Door mijn hoofd spookten prompt de horrorverhalen die vakliteratuur heten, en schoorvoetend vroeg ik: 'Jan, als jullie met elkaar praten met de webcam, hoe gaat dat dan?'
'We houden onze kleren aan hoor mama!' zei Jan goedmoedig, want ook hij kent mijn vakliteratuur.
'Als je nou ineens zin krijgt om je kleren uit te trekken Jan, dan kom je eerst maar even bij mij hè?' vond ik nodig om te zeggen.
Dat vond Jan maar een rare opmerking, en hij speelde nog maar eens Ben Cramers clown af.

Maar nu had ik geen medelijden meer met die stomme clown, en dacht grimmig: 'Wacht maar, als je moeder was geweest!'

Zou je dit blog wel in boekvorm op je nachtkastje willen hebben? Help dan mee, en word voor maar 5 euro aandeelhouder van dit blog!