Toen ik terug kwam van een rondje hardlopen, waarbij ik aanzienlijk meer van de wereld had gezien dan de bedoeling was, omdat ik weer eens verdwaalde, vond ik Piet in de kleine speeltuin. Hij was druk bezig met een plastic schepje de wipkip uit te graven. Hij was al best ver.
'Ben je aan het graven, Piet?' vroeg ik naar de bekende weg.
Piet groef driftig verder. 'Ik ben al heel ver mama!' meldde hij trots. 'Kijk maar!' en hij schudde woest aan de driftkip.
'Ik wil de oude speeltuin terug mama,' vertrouwde hij me toe. 'Daarom graaf ik deze even uit.'
Dat is mijn Piet! Klein van stuk, maar groot in ambitie!
Wil je dit blog in boekvorm op je nachtkastje hebben? Help dan mee, en word voor maar 5 euro aandeelhouder van dit blog!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Die wipkip zou ik, als ie eenmaal uitgegraven is, meenemen naar je nieuwe huis. Puntje van zorg is wel dat je nog steeds verdwaalt tijdens het hardlopen. Hoe ga je dat na de verhuizing doen, ga je dan hardlopen met de Tomtom op zak? ;-)
BeantwoordenVerwijderenGo for it, Piet!!
BeantwoordenVerwijderenEr ligt een grote toekomst bij Greenpeace voor 'm in het verschiet!
En niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken.
BeantwoordenVerwijderenDromen kunnen niet groot genoeg zijn!
BeantwoordenVerwijderenhahaha slim bekeken =D
BeantwoordenVerwijderenJa, houdt ´m dan maar eens tegen! Gelijk heeft ´ie!
BeantwoordenVerwijderenWat een superkind! :-)
BeantwoordenVerwijderenPiet wacht niet af, Piet DOET! Mag je trots op zijn :D
BeantwoordenVerwijderen