'Wie doe ik na?' riep Maartje, en keek rond met de verwilderde blik van een konijn dat de koplampen van een grote vrachtwagen ziet naderen, en weet dat zijn laatste uur geslagen heeft.
'Mama, die ergens binnen komt!' bleek het triomfantelijke antwoord.
'Wacht, ik heb er nog één!'
Maartje imiteerde een soort van Quasimodo die duidelijk te diep in het glaasje had gekeken. 'Mama, die thuiskomt van het hardlopen!'
En toen rolde ze gierend van het lachen over de vloer, samen met Jan.
Ik ben erg populair bij mijn kinderen.
Als bron van vermaak...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Oh, en dat 'nadoen' blijft nog járen doorgaan ;-)
BeantwoordenVerwijderenJa, mooi die levende spiegels.
BeantwoordenVerwijderenhehe, weet je dat ook weer ;-)
BeantwoordenVerwijderenKinderen kunnen zo wreed zijn. :o)
BeantwoordenVerwijderenOch hemeltje en nu? Ik weet nog een goede haptonoom in de buurt... ;-)
BeantwoordenVerwijderenPrijs jezelf gelukkig met kinderen met humor (-;
BeantwoordenVerwijderenWat een lieverds zeg die kinderen van jou. ;-)
BeantwoordenVerwijderenPubers, altijd zo lief en attent ;o)
BeantwoordenVerwijderenKinderen zijn eerlijk. En als ze om je kunnen lachen, ben jij een goede moeder.
BeantwoordenVerwijderenGr,
NZ
Hahahaha! Mijn Zoon1 roept tegenwoordig om het minste of geringste 'ALLEMACHTIG' en lacht dan zelf heel hard, omdat hij mij dan nadoet. Kennelijk.
BeantwoordenVerwijderenEn dan ga jij Maartje een keer nadoen als ze teveel huiswerk heeft opgekregen!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk, zo'n giechelende puber!