Midden in de winternacht ging de school open

En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging van de basisschool, dat alle moeders van het land zich dienden te melden met tien culinaire traktaties per kind. Ook het Dappere Thuisblijfmoedertje investeerde heftig in 10 gehaktballetjes, 10 mini krentenbollen, en zaagde een stokbrood in 10 stukken. Toen riep zij haar nageslacht tot zich en zeide: 'We gaan.'

Door de koude decembernacht glibberden zij te voet naar de plaats des bestemming, alwaar het zeer druk en donker was. En terwijl het Dappere Thuisblijfmoedertje keek naar de schots en scheef, maar bovenal illegaal geparkeerde auto's, voelde zij zich ver verwijderd van de gedachte aan 'Vrede op aarde'.

Kippig, en nachtblind, baande het Dappere Thuisblijfmoedertje zich toen een weg door de overbevolkte school, alwaar het licht was geofferd op het altaar van de kerstsfeer, en raakte prompt haar kinderen kwijt. Een diep verlangen naar zicht maakte zich van haar meester, en zachtjes prevelde zij: 'Er zij licht. En er wás licht.' Edoch, het bleef gewoon donker. Met bevende vingers grabbelde ze naar haar zwavelstokjes, maar besefte toen: 'Dat is een heel ander verhaal.'

Gelukkig vonden haar kinderen toen háár.
Met dank aan de kwalijk riekende gehaktballetjes die ze nog steeds in haar handen hield.