Wel jammer dat alle puzzels met een acceptabele 500 stukjes afbeeldingen van Nijntje of K3 hadden. Langzaam drong toen het besef tot mij door, dat puzzels van 500 stukjes kinderspel waren, en dat ik, voor een móói plaatje, veroordeeld was tot 1000 stukjes.
Nog immer in de ban van mijn romantische visioenen, fietste ik naar de stad, en telde daar 12,50 neer voor een Joan Steiner puzzel, met daarop een afbeelding van een huis waarin ik zelf zo zou willen intrekken.
'Je hoort het steeds vaker, dat hele gezinnen puzzelen rond de kerst,' zei de vriendelijke verkoopster aanmoedigend. 'Je legt zo'n puzzel neer, en elke keer als er iemand langs komt legt hij of zij weer even een stukje!'
Dat klonk makkelijk! Ik fleurde er helemaal van op.
Thuis gekomen zocht ik een oud schilderij om de puzzel op de leggen, en makkelijk aan de kant te kunnen schuiven, en riep alle kinderen om mij heen. Drie wierpen één blik op de puzzel en renden hard gillend weg, maar Teuntje (11) en Jan (13) bogen zich gehoorzaam over de puzzelstukjes.
'We beginnen met de rand!' verordonneerde ik, want ik heb ooit geleerd dat je puzzels altijd met de rand moet beginnen.
'Tsjongejonge, wat lijken al die stukjes op elkaar,' mompelde ik na vijf minuten, waarin een gevoel van ondraaglijke zinloosheid zich van mij meester maakte. Want wat is eigenlijk een puzzel?!
Een puzzel is een plaatje dat in stukjes wordt gehakt, om vervolgens weer in elkaar te worden gezet. Hoe zinloos is dat? Hetzelfde heb ik bij mozaïeken, waarbij mensen eerst tegeltjes aan flarden slaan, om ze vervolgens weer in elkaar te zetten.
'Het gaat om het proces, het gaat om het proces,' hield ik mezelf voor, 'en het gezellige samenzijn met de kinderen.' Maar spoedig liet mijn Calvinistische aard zich niet langer verloochenen, en bovendien moest ik koken.
Sindsdien werp ik nog regelmatig blikken op de puzzel, en dan zie ik in gedachten het flakkerend haardvuur dat ons gezin verwarmd terwijl wij saamhorig puzzelen.
En dan ga ik wat anders doen.
Zo'n puzzel blijft hier regelmatig een week of 2 liggen. Met elke keer een klein beetje erbij puzzelen.
BeantwoordenVerwijderenMaar kindlief puzzelt heel graag en draait z'n hand niet om voor een puzzel van 1000 stukjes. Dus er liggen er weer meer in de kast hier.
Maar zinloos is het eigelijk wel.
Vind het vooral rustgevend. Verder eigelijk nutteloos.
Ik heb net een puzzel klaar van Jan van Haasteren. Geweldig leuk. Maar ja als je hem klaar heb donder je hem weer in de doos. Maar het blijft leuk!;-0)
BeantwoordenVerwijderenzinloos en leuk of hoe het soms zo dicht bij elkaar kan liggen - maak je wel even een foto als ie - eindelijk - af is ;-)
BeantwoordenVerwijderenBrrr, ik krijg al de KRIEBELS als ik al die kleine rotstukjes bij elkaar zie liggen...
BeantwoordenVerwijderenËn wil je weten wat mijn heimelijk genoegen is: met één grote zwaai die hele rotpuzzel van de tafel vegen.
Ben geloof ik niet zo'n geduldig typje..
Maarre, jullie heel veel genoeglijke momentjes gewenst hoor!!
Ontspanning mag zinloos zijn. Gewoon doen. En een fotootje graag.
BeantwoordenVerwijderenHaha, ik zie het voor me.
BeantwoordenVerwijderenZo had ik eens een vriend die de zinloosheid van stijldansen benadrukte. 'Je komt altijd weer op dezelfde plaats gerecht', was zijn statement. Tja....
Zo'n puzzel wil best aardig branden schijnt :-)
BeantwoordenVerwijderenIk zeg: in de kado-lade ermee ;)
BeantwoordenVerwijderenIk heb hier een dreumes die driemaal daags een puzzel uit de kast trekt die NET te moeilijk voor hem is. En wie mag hem dan weer aan een stuk in de doos zien te prutsen?? Juist. Arggghh.
BeantwoordenVerwijderenEen mooie puzzel kun je ook op een ondergrond plakken, een mooie rand erom en je hebt een prachtige wandversiering waar héél veel mensen met respect en genoegen naar kijken. Onze dochter maakte de Tower Bridge. Nog steeds mooi.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet en tot laters
Gerrie
Hahah laten wij hier thuis nou hetzelfde idee hebben gehad ;-) we hebben er een puzzelmat bij aangeschaft dan kan je hem oprollen en wegzetten ;-)heel handig staat ie achter de kast.
BeantwoordenVerwijderenIk ben in de VS opgegroeid, niet ver van de grens van Canada, en als wij (mijn twee broertjes en ik) ijsvrij hadden (soms wel een hele week, als er sneeuw genoeg was!) en mijn moeder het niet meer uithield, dan bracht ze ons naar de speelkamer (in de kelder, klinkt erger dan dat het is, het is daar heel gewoon) en gooide ze zo'n tien puzzels op een grote hoop, graaide alles door elkaar en zei: "Zo! Als jullie ze allemaal in elkaar hebben gezet, kunnen jullie weer naar boven." Dan liep ze weer naar boven en ging ze door met haar dagelijkse doen. Ze was (is) een vrouw die de zin van puzzelen wel zag, op zijn tijd.
BeantwoordenVerwijderenDus heel erg gezellige beelden van puzzelen heb ik niet, al was het meestal wel zo, na een poosje, toen wij drieen als team streden tegen Zij-Die-Boven-Bonbons-Zit-Te-Eten. Sommige puzzels waren maar 50of 100 stukjes, maar er was altijd een van 500 stukjes, met heel veel lucht en wolken. Die zie ik nog zo voor me, al was dat wel 30 jaar geleden.
Mijn eigen kinderen puzzelen ook heel graag, mooi om te zien en ik hoop dat het zo blijft. Al zou ik wel af en toe een speelkamerkelder willen hebben, vooral in die tweede week van de kestvakantie...
Hihi, met Kerst hebben mijn ouders ook altijd een puzzel klaarliggen. En iedere keer als je er langs loopt leg je een stukje en maak je een babbeltje met deze of gene! Die interactie is wel prettig, want we zijn met velen van allerlei leeftijden en zo is het contact met bijv. je 19 jarige neef snel gelegd. En met vele handen blijft het ook leuk, ik moet er niet aan denken om zo'n puzzel grotendeels in mijn eentje te moeten leggen!
BeantwoordenVerwijderenProbeer eens een Wasgij puzzel dan: je weet niet wat je moet puzzelen...Ik ben er redelijk verslaafd aan en wil nooit meer een andere "simpele" puzzel met een voorbeeld...
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Annelies
Nou Nicole: Ik krijg alleen maar visioenen van familieleden die elkaar de hersens inslaan boven die puzzel! Wat heb IK een hekel aan puzzelen! En wat vind ik het een tijdsverspilling! In mijn praktijk werkte ik ook met een aantal dyslectische en/of ASS (autisme)- kinderen. Die konden op 3-4-jarige leeftijd soms al beter puzzelen dan ik. Ik had zo'n autistisch jongetje en die maakte puzzels van 1250 stukjes ONDERSTEBOVEN in een razend tempo. Dan draaide je hem om en dan zag je de voorstelling.... Hij was een jaar of acht toen hij dat flikte.
BeantwoordenVerwijderenVeel plezier, maar ik zou de puzzel in het haardvuur gooien en dan gezellig met de hele familie er omheen gaan zitten, wat lijkt me dàt knus!
Ben niet Calvinistisch van aard, maar snap volledig wat je bedoelt!
BeantwoordenVerwijderen