Praten met Jan

Ik heb gemeend een schoonmaakprotocol te moeten invoeren: elke week mág een ander kind de badkamer schoonmaken. Ik zie mij hiertoe genoodzaakt, door grove nalatigheid van mijn kant.

'Wrijf maar wat harder hoor Jan!' spoorde ik hem aan toen het zijn beurt was, en hij teder met de schuurspons langs de badkuip streek.
Jan giechelde, en keek verveeld.
'Ja, lach er maar om,' sprak ik verbitterd.
'Dat doe ik toch ook,' vond Jan opgewekt.

En toen hij begon uit te leggen waarom hij een vrijstelling verdiende voor schoonmaakwerk, kapte ik hem af en zei pedagogisch incorrect: 'Jan, nou moet je even je kop houden,' waarop Jan koeltjes antwoordde: 'Ik was ook niet van plan hem weg te geven.'

Praten met Jan is als een spelletje squash in je eentje. Hoe je de bal ook slaat, je krijgt hem hoe dan ook terug. Meestal in je gezicht.

En terwijl ik in vertwijfeling de haren uit mijn hoofd rukte besefte ik: 'Praten met Jan is als praten met Floris.'
Toen heb ik eerst maar een grote chocolade Sinterklaas opgevreten.
Die zei tenminste niks terug.