Modderen

Het hele weekend knaagde het al aan mij: de wetenschap van nalatig moederschap. Want had ik Piet niet beloofd een potje Stratego met hem te spelen? En had ik het vervolgens niet jammerlijk laten afweten?

Troosteloos roerde ik door de magere spekreepjes, die altijd de onhebbelijke gewoonte hebben zwart te blakeren, en plotseling wist ik wat mij te doen stond: 'Piet zullen we een potje Stratego spelen?!'

En terwijl ik inténs zat te genieten, toen Piet zich zeer langdurig afvroeg of hij zijn Mineur op mijn Verkenner zou zetten, dwaalden mijn gedachten naar mijn jeugdtrauma, ook wel bekend als de Stratego Manoeuvre. Een zeer vernuftige manoeuvre die mijn ouders geheel ten onrechte op het conto van mijn jongere zusje schreven.

Van pure nijd parkeerde ik mijn Maarschalk op een bom van Piet, en moest vervolgens met lede ogen toezien hoe hij in snel tempo mijn Generaal en Spion om zeep hielp. Mijn manschappen hadden sowieso sterk te leiden onder de wrede hand van mijn zevenjarige zoon, die met zijn zevenjarig brein zijn leger op zeer ingenieuze, compleet onbegrijpelijke wijze had gepositioneerd.

Nu heb ik altijd gevonden dat een snelle dood te prefereren is boven een lange lijdensweg, en dus nam ik met mijn allerlaatste Verkenner een grote sprong en wierp mij op, wat ik meende dat een bom was.
'De Vlag' zei Piet beteuterd.
Aangenaam verrast besefte ik dat mijn kamikaze actie mij de overwinning had opgeleverd, en even vergat ik dat ik De Moeder was, en deed langdurig mijn schurkenlach: 'Hahaháááàà!' gevolgd door mijn overwinningspolka.

De hele dag knaagt het nu al aan mij. De wetenschap van nalatig moederschap. Want had ik niet het goede voorbeeld moeten geven, en had ik het vervolgens niet jammerlijk laten afweten?

Maar terwijl ik troosteloos de verbrande spekjes wegmikte, drong het plotseling tot mij door, met onverwachte warmte: 'Vrede zij met MIJ!'