Ik fietste met Piet achterop naar de stad, toen plotseling mijn achterwiel onheilspellend begon te reutelen, en het trappen wel erg zwaar werd.
Een meneer die voorbij fietste keek geïnteresseerd op toen ik langs ratelde, en toen ik noodgedwongen afstapte stopte hij met piepende remmen, en zei: 'Uw naaf zit op slot!'
Nou ontbreekt het mij op fietsengebied geheel aan kennis, verder dan 'dynamo, stuur en wielen' kom ik niet, en nederig vroeg ik: 'Wat is een naaf meneer?'
De meneer wees op dat glimmende ding midden in het achterwiel, van waaruit alle spaken steken.
'En uw wiel is ook zo krom als een hoepeltje!'
Ik voelde wel dat als mijn fiets een patiënt was, diens toestand uitermate zorgelijk was.
'En de buitenband ligt er ook naast!' deed de vriendelijke meneer er nog een schepje bovenop. 'Kijkt u maar!'
Zorgelijk keek ik naar de buitenband die inderdaad opzij was geschoven.
'U kunt het beste de band laten leeglopen' vond de meneer opgewekt, en begon aan het ventiel te draaien, dat muurvast bleek te zitten.
'Had ik nou maar mijn tangetje bij me,' mompelde de man, die er inderdaad uitzag als iemand die goed geoutilleerd door het leven gaat.
'Nou ja, dan zet ik de fiets hier wel neer, en dan moet mijn man me maar ophalen,' besloot ik.
'Ik kan de band anders wel lek príkken! Had ik nou maar mijn mes bij me,' en hij tastte rond in zijn jaszakken. 'Misschien lukt het ook met mijn sleutel,' en vakkundig boorde hij zijn sleutel in de achterband die onmiddellijk luidruchtig zijn laatste adem uitblies.
'Zo, nu kunt u er weer mee lopen!'
'Misschien kan ik er zelfs wel op fietsen!' opperde ik hoopvol, want een lekke band vind ik geen reden om te lopen.
Maar nu keek de meneer mij streng aan: 'Dan helpt u de hele fiets naar z'n grootje!'
Braaf ben ik toen met Piet naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker gewandeld, en ik zag de meneer nog een paar keer omkijken of ik niet toch stiekem fietste. Dan wuifde ik vriendelijk en riep nog maar eens een keer: 'Heel erg bedankt meneer!'
En met een warm gevoel liep ik naar de dichtsbijzijnde fietsenmaker, want het is niet elke dag dat je een Barmhartige Samaritaan ontmoet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Hattie toevallig een rode jas en een lange witte baard..?
BeantwoordenVerwijderenze bestaan dus toch nog ;-)
BeantwoordenVerwijderenja joepie en vrede was met hem!
BeantwoordenVerwijderenEhm... en was dat lek prikken écht nodig? Ik ben net zo'n kennert als jij maar eea komt een weinig deskundig over.
BeantwoordenVerwijderenhihi persoonlijk zou ik echt niet weten of ik dan pissig of dankbaar moest zijn. potjandoppie!
BeantwoordenVerwijderenHij had je wel een lift kunnen geven (op zijn witte paard?!)
BeantwoordenVerwijderenvind dat lekprikken wat dubieus,.
BeantwoordenVerwijderenmaar wat erg zeg, dat jij je totaal onbewust was van de preterminale fase waarin jou achterwiel zich bevond! jij slechte slechte fietsenmamma!
Kijk 'ns aan, wat een behulpzame man! Ze bestaan dus nog!
BeantwoordenVerwijderen