Maar in plaats van dat zijn fysieke toestand mijn innerlijke Florence Nightingale wakker schudt, wordt het Kreng in mij wakker. Met nauw verholen ergernis zie ik hem schuifelen, en voel een onweerstaanbare drang hem eens flink te schoppen. Bovendien vrees ik zijn bacillen die hij gul in het rond sproeit. Helaas weet Floris dat, en dat maakt zijn lijden nog groter.
'Je wilt het liefste dat ik weg ga,' klaagt hij vol zelfmedelijden vanaf de bank, waar hij is neergestreken.
'Helemaal niet waar! Waarom zeg je toch zulke stomme dingen!'
'Het is toch zo!'
'Rust nou maar lekker uit,' probeer ik met mijn liefdevolste stem, en voeg er hoopvol aan toe: 'Dan kun je morgen weer lekker naar je werk!'
Een man met griep verkeert al ras in terminale staat (van ontbinding) En jij ziet het niet. Pappen en warm houden en morgen z'n schoenen klaarzetten bij de deur naast de autosleutels. Want er zijn grenzen natuurlijk... en die eindigen idd op maandagmorgen.
BeantwoordenVerwijderendas balen ja.. ik heb gelukkig ene ander exemplaar hier lopen die altijd maar door gaat en nooit tijd neemt om uit te zieken. wat ook weer t uiterste is .. want alleen maar doorgaan als je ziek bent is ook niet echt goed en ik zit me dan steeds maar zorgen te maken..
BeantwoordenVerwijderenVreselijk he..ik had van de zomer hier ook een zieke man die beweerde dat ik niet van hem hield en niet voor hem wilde zorgen...dat houden van doe ik wel maar dat zorgen ARGGGGGGGGGGGGGG
BeantwoordenVerwijderenHihihi. Wij hadden hier net even ook zoiets.
BeantwoordenVerwijderenik: "Jee, wat maak jij je druk seg!"
hij: "pfff. Ik ga wel weg ergens anders rusten."
ik: "pfff, relax seg!"
Soms zijn ze ook echt onuitstaanbaar :)
Volgens mij heb je twee soorten vrouwen: vrouwen die er wel en vrouwen die er niet tegen kunnen. Ik word ook niet goed van zieke mannen. 't Is zelfs zo erg dat ik, nadat ik eerst even heel liefdevol een kopje thee heb gezet, er agressief van word en onmiddellijk dáárna óók ziek word en dan altijd nog een graadje erger dan hij.
BeantwoordenVerwijderenoef.sterkte nicole.. straks blijft hij morgen ook thuis! t erge vind ik dat ik me dan altijd verbeeld dat dat een gezellig dagje samen gaat worden, en dat t dat dus nooit wordt.
BeantwoordenVerwijderenwatjes zijn het zieke mannen
BeantwoordenVerwijderenUit mijn hart gegrepen. Ik dacht altijd dat ik het verzorgende type was, tot ik voor het eerst mijn huis deelde met een zieke man. Vreselijke wezens zijn het (dan). Ik probeer altijd heel liefdevol "schat, ga lekker in je bed liggen - twee bverdioepingen hoger- dan zorg ik voro de rest". Maar hij stinkt er niet in. Weet ie ook wel dat hij dan nóg minder aandacht/medelijden krijgt...
BeantwoordenVerwijderenVrede zij met jullie allebei!
BeantwoordenVerwijderen*proest - lach*
zit hier met een brede grijns op het gezicht ((-;
BeantwoordenVerwijderenZó herkenbaar.....ik kan zorgen voor zieke kinderen...beessies maar voor een zieke man...nope!!
Mijn man is héél stoer als hij echt wat heeft....liesbreuk....aneurysma...you name it.....je hoort hem niet klagen.
Maar....als hij verkouden is...dan gaat hij bijna dood....en is hij zó zielig...grrrr...
Tja...en dáár kan ik dan weer niet zo goed tegen...dus ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal.
Ik hoop voor jou dat hij héél snel beter is en weer lekker naar zijn werk!!
groetjes Carla.
Zieke mannen zijn vreselijk, weet elke vrouw. Zucht.
BeantwoordenVerwijderenIk blijf het een moeilijk punt vinden...echtgenoten met 'griep'.
BeantwoordenVerwijderenIn het begin van onze huwelijksjaren was ik vol begrip...dat is nu compleet verdwenen.
Toen ik enige tijd geleden in bed lag met ischias en tramadol moest slikken, verliet hij rustig het huis zonder mij een ontbijtje te brengen, dat deed mijn zoon voor mij...
Als hij nu ziek is 'stap ik gewoon over hem heen'.
Sorry voor al die meelezende mannen die wel echt ziek zijn, maar mijn begrip is de laatste 25 jaar zeer sterk gedaald bij de eerste symptomen van 'griep' bij mijn echtgenoot.
Moeders zijn héél sterk!!!!!
An
Verschrikkelijk is het. Als ie een keer moet hoesten kermt ie zo hard dat ik het nummer van de Monuta al aan het opzoeken ben. Heeft ie een longontsteking gaat uit plichtsbesef werken, gevolg: verwaarloosde longontsteking.
BeantwoordenVerwijderenWil best thee zetten enzo maar zodra ie gaat mummelen dat het met honing beter is voor zijn zielige keeltje wil ik hem liever doodschieten dan verzorgen.
Haha, gezellig daar.
BeantwoordenVerwijderenIk herken het, je bent absoluut niet alleen.
Ik hoop dat hij snel beter is.
Oeps, een lotgenote. En ik lees hierboven dat we niet bepaald alleen zijn, haha! Het is een plaag, die zieke mannen.
BeantwoordenVerwijderenIk herinner me dat mijn man eens met een koutje in bed lag en naar me kuchte: 'Nu weet ik wat het is om te bevallen, schat'.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij zit het in dat Y-chromosoom. Het is ook internationaal. In het begin van ons huwelijk zaten we gemiddeld twee keer per jaar op de Eerste Hulp, omdat mijn man zeker wist dat hij iets vreselijks onder de leden had. Iedere keer riep ik dat het vast meeviel, iedere keer wist hij zeker van niet en iedere keer bleek ik gelijk te hebben.
De laatste keer vermoedde hij zelf een gescheurde middenrif, nadat hij onze dochter (toen 2) wat enthousiast had opgetild. Ik wist dat bagatelliseren geen zin had, dus ik tilde de kinderen in de auto ('O leuk, mogen we in onze pyjama?!') en toog naar de Spoedeisende Hulp. Terwijl we zaten te wachten op de uitslag van de röntgenfoto, lag er iemand in het hokje naast ons te kreunen: 'Schick mir zu Hause! Ich möchte zu Hause sterben!' Overduidelijk een man. Met een ingegroeide teennagel - of iets anders marginaals. De dokters gingen er dan ook uiterst laconiek mee om.
Voordeel was wel dat mijn man hierna ook tot zelfinzicht was gekomen. We hebben de afgelopen 6 jaar geen spoedeisende klachten meer gehad. Ook het gescheurde middenrif bleek op miraculeuze wijze genezen - op de röntgenfoto was niets te zien.
haha, ja die mannen.. Lachen al die reacties! Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie geweldige reacties! Ik heb me rot gelachen, en ben er helemaal van opgeknapt!
BeantwoordenVerwijderenNu Floris nog...
Haha ,lachen. Mannen met een griepje zijn dan ook echte ........
BeantwoordenVerwijderenMijn eerste echtgenoot kreeg een blindedarmontsteking in de week dat ik met de babies (jawel, een tweeling) thuis kwam uit het ziekenhuis. En niks kraamhulp, hoor, als je al 5 dagen in het ziekenhuis was geweest.
BeantwoordenVerwijderenHet is al 25 jaar geleden, maar als ik er nog aan denk: dat gekerm op de bijrijdersstoel, "oooooooo, mijn buik. Voorzichtig rijden...."
10 dagen daarvoor zat IK op die bijrijdersstoel. En toen was hij ook niet zo voorzichtig!
Geweldige verhalen en o zo herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenZou Jos nog durven reageren?? (-;
Hahaha, ik heb er echt niets aan toe te voegen.
BeantwoordenVerwijderenBehalve dan dat ik bijna in mijn broek pieste van de reactie van Valhalla. '.....wil ik hem liever doodschieten dan verzorgen.'
Arme, arme Floris. Gelukkig heb ik wel medelijden met hem. Heel veel.
BeantwoordenVerwijderenO nee, jij hebt er ook zo een, ERRUG!
BeantwoordenVerwijderenHelp... een zieke man in huis ;)
BeantwoordenVerwijderenHahahh...wat een heerlijke reacties!!! En wat allerverschrikkelijkst herkenbaar....
BeantwoordenVerwijderenIk dacht dat ik de enigste was die zo dacht en reageer op "zieke" mannen....niet dus.....hahahhaha..een verademing om te lezen!
whahahahaha! wat herken ik dit!!! is die van jou ook zo "zielig" als hij ziek is?
BeantwoordenVerwijderen