Elke gast moet je verwelkomen met een hartgrondig: 'Goddank!' aldus Benedictus, de grondlegger van het kloosterleven. Als iemand die het luiden van de deurbel altijd hartgrondig vervloekt, trof deze stelling mij als een onverwacht nekschot.
Maar, troostte ik mezelf, Benedictus had geen kinderen! Dus hij werd niet tientallen keren per dag geplaagd door het doordringende gerinkel van een mishandelde deurbel.
Dan had hij vast wel anders gepiept, en 'Goddank' vervangen voor een welgemeend 'Godverdomme'.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Ernstig he, dan heb ik er nog maar 2 die dat dus steeds doen...vreselijk en het mooie is als de een belt en de ander doet open zegt die ene altijd steevast tegen die ander , ik blijf niet lopen hoor!
BeantwoordenVerwijderenHet eerste wat wij zelf gesloopt hebben hier, was de bel. Je wordt hier anders je bed uitgebeld door dronken gasten die midden in de nacht brood of gebak willen. Nu worden we alleen maar wakker van dronken gasten die staan te zingen voor de etalage....zucht...
BeantwoordenVerwijderenen ach de koters die te klein zijn om bij de bel te kunnen klepperen wel met de brievenbus....(en de groten die weer hun sleutel zijn vergeten trouwens ook)
BeantwoordenVerwijderenvind je t gek,.als je in t klooster zit ben je volgens mij blij met elk verzetje toch?
BeantwoordenVerwijderenHihi, hier ook geen klooster geloof ik. Na de postbode, de pakjesman, een onwelkom vriendje-van-de-oudste en middelste die weer eens iets wil komen vertellen heb ikh et meestal ook wel gehad.
BeantwoordenVerwijderengrutjes, ik heb geen deurbel.aan de voorkant hangt t touwtje eruit en de achterdeur is altijd open.
BeantwoordenVerwijderen( de postbode etc doet dus wel eens zelf de deur open en ehm zet t pakje in de gang.)
Ik begrijp echt helemaal wat je bedoelt, maar vind het heel erg dat je dan welgemeend zo'n vloek kunt noemen. Zonder te willen beleren, vraag ik me af of je wel beseft wat je vraagt: God, verdoe mij?
BeantwoordenVerwijderenIk geniet altijd erg van je leuke blogje's, maar vind dit toch heel erg.
Groetjes Corrie
Nou ik kan me daar dus ook MATELOOS aan ergeren en ze hebben hier een voordeur verbod. Achterom alleen in noodgevallen mogen ze aan de bel hangen , dus als je arm eraf ligt of zo zeg ik dan niet omdat je heel erg moet plassen ....
BeantwoordenVerwijderenDie kinderen zijn bij mij dan al een tijdje de deur uit, toch vond ik het een zegening dat de deurbel het een tijdje niet deed. Had ik er maar geen klap opgegeven waardoor hij het weer deed, dan was ik gisterenmorgen niet gewekt voor Gods woord.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Haagje
Mmm... al hou ik het toch liever op 'Goddank', kn ik mij ook wel eens ergeren aan de deurbel. We wonen zo dat er hier ook wel gewoon een sleutel aan de buitenkant in kan zitten, dus dat levert een stuk minder gebel op. Waar stoor ik mij dan soms aan? De meeste mensen die aanbellen wil ik best zien/spreken. Het zit 'em er in dat ik graag ongestoord aan iets 'werk'. Zodat ik er in op kan gaan als het voor ontspanning is of zodat ik mijn hersens erbij kan houden als het een klus is. Meestal lukt het toch om 'Goddank'te blijven zeggen. Goddank, dat ik zoveel plannen heb en leuke dingen op mijn lijstje en Goddank dat er regelmatig een kind of groot mens aanbelt. Het zou heel naar zijn als het steeds stil was.
BeantwoordenVerwijderenHier loopt bijna alles achterom naar binnen (somns ook de postbode)wat ook niet altijd handig is maar een stuk beter als telkens de bel.
BeantwoordenVerwijderen