Als vrouw uit een gezin met alleen maar meisjes, kijk ik regelmatig met verwondering naar de samenstelling van mijn eigen gezin: de mannen zijn overduidelijk in de meerderheid.
Gefascineerd bekijk ik hun doen en laten. Ik beschouw het als een mooie kans het mannelijk geslacht van zo dichtbij te mogen aanschouwen.
Terwijl de meisjes zich regelmatig verdiepen in een boek, doen de jongens niets liever dan computeren. Jan heeft al een diagnose PDD-NOS aan zijn broek hangen, en het zou me niets verbazen als Ot volgt.
Hoewel volgens mijn oma 'het hele Duitse leger is zo geboren', blijf ik het een wonder vinden dat uit een vrouwenlichaam een mannenlichaam wordt geboren!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Het is ook een wonder. En ik blijf me verbazen over het andere geslacht. Rare wezens zijn het.
BeantwoordenVerwijderenToen ik als aanstaande alleenstaande moeder zijnde op de echo zag dat ik een dochter verwachtte, heb ik een vreugdekreet geslaakt. Echt.
ah...een lotgenoot, ik blogde laatst ook al over al het mannelijke dat om me heen stuitert.
BeantwoordenVerwijderenAl zou ik ze voor geen goud willen missn, vreemde wezens zijn het vaak wel. Hahaha!
Ik kan mij nog herinneren dat Willemijn en Wessel samen onder de douche stonden, en dat willemijn ineens krom ging staan en vol interesse keek naar...
BeantwoordenVerwijderenVervolgens keek ze naar zich zelf en nog eens weer naar broerlief..
Ja, er was verschil...
En dan dat pddnos, wij moeten volgende week naar het autisch centrum in Groningen voor een gesprek en onderzoeken..
goed weekend, Cobi
Het is inderdaad een heel ander ras, maar het blijft interessant om te aanschouwen.
BeantwoordenVerwijderenJe oma is een wijze vrouw..
BeantwoordenVerwijderenknap van je.
BeantwoordenVerwijderenik had maar 1 bakvormpje, doe alleen aan meisjes.
Grinnik.........(-:
BeantwoordenVerwijderenHier alleen maar meisjes. En een papa met een plasser zoals jongste zegt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben bijna vergeten hoe meisjes zijn, hier in Casa Repel: ik begin mezelf ook steeds vaker als een halve vent te gedragen om er een beetje bovenuit te komen
BeantwoordenVerwijderenik vind het iedere dag were een wonder als ik naar mijn kleine mannetje kijk!
BeantwoordenVerwijderenZe zijn ook niet te begrijpen. Maar als je daar mee stopt en accepteert dat ze nou eenmaal anders zijn vallen ze soms wel mee. Denk ik.
BeantwoordenVerwijderenEerst was het andersom, zegt men.
BeantwoordenVerwijderen