Bij gebrek aan beter, we groeiden namelijk op in dunbevolkt buitengebied, waren wij dikke vriendjes. Op negenjarige leeftijd wankelde onze vriendschap even toen hij zijn 'krentenhond' op mij afstuurde met de Achterhoekse woorden: 'Biet Anjo! Biet!'
Angstig trok ik mij terug op onze trap, terwijl hij zijn hond stond aan te vuren mij te verslinden.
Maar je moet toch wát als er verder niemand is om mee te spelen, dus vergaf ik hem.
Op een dag trakteerde zijn moeder ons allebei op een ijsbonbon. Zorgvuldig pakte hij de zijne uit, en las de boodschap op het papiertje voor: 'Geef mij er nog één.'
Ademloos van afgunst luisterde ik: want op mijn papiertje stond alleen maar 'Veel geluk' of een andere ongewenste wens.
Nog jarenlang opende ik hoopvol ijsbonbons, op zoek naar die ene boodschap: 'Geef mij er nog één.' Pas toen ik op mijn dertigste de bewuste ijsbonbon nog niet had gevonden, drong het tot mij door: hij had het gewoon verzonnen!
Maar toch... als ik ze bij de Jamin zie liggen dan denk ik: 'Zal ik?'
Want ook al is de illusie aan flarden, het verlangen blijft.
Of wie weet, is er toch ooit één zo'n ijsbonbon geweest - een soort gouden ticket... Mooi verhaal!
BeantwoordenVerwijderenBij ons was dat met chocoladebonbons. Sommige hadden een streep (erg zeldzaam)en dan mocht je een wens doen. Ik wenste dan een TV want dat hadden wij niet en mijn droom kwam uit na vele jaren.
BeantwoordenVerwijderenIk vond ze vroeger zo mooi, magisch gewoon door die boodschappen. Maar lekker vond ik ze niet. Grappig, want ik was helemaal vergeten dat die snoepjes er waren. Net als koetjes-repen, die vieze weee chocolade, maar die koe op de wikkel....geweldig vond ik dat. Bedankt voor het oproepen van de herinnering!
BeantwoordenVerwijderenoooh, en ken je ook nog van die licht-gele papieren tube-achtige dingen waar je dan een dropstaaf in moest dopen en da was mieieieren zoet en zuur tegelijk...
BeantwoordenVerwijderenook al is de illusie aan flarden, het verlangen blijft
BeantwoordenVerwijderenzo'n zin nicole, die moet gewoon toch op een wikkel van zo'n snoepje?!
hij is te groot voor op een hartje. mocht je daar nog ns zo'n kort juweeltje voor bedenken gaan we ons vast met zn allen hartmaken dat ie gerealiseerd worden. deal?
Een ijsbonbon... hmmm.. die aten wij alleen maar op vakantie in Italie. Dan kon je een pakje van 3 kopen. Ijs met choco. Heeeerlijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar geen boodschappen op de wikkels.
Wel handige boodschap trouwens. Commercieel gezien.
En ze zijn eigenlijk best wel vies vind ik...
BeantwoordenVerwijderenHoe is het met je vriendje afgelopen? Komt hij nog elk jaar op je verjaardag??
Dit vind ik nou echt een goed verhaal!
BeantwoordenVerwijderenja hoe is t nu met je buurjongen? wil je nog wel eens ijsbonbons met hem eten?
BeantwoordenVerwijderen