Stoelgang

Hoewel Floris op het gebied van zijn gevoelsleven graag de indruk wekt dat hij zo diep gaat als een lekgeprikt kinderbadje, is er één gebied waarop hij graag alles met mij deelt: zijn stoelgang.

Helaas is dat een onderwerp waarvan ik weinig gecharmeerd ben, en feitelijk elke vorm van informatie 'te veel' vindt.
Dus als Floris omstandig zijn lange broek uit doet, en in boxershorts rond paradeert, dan houd ik wijselijk mijn mond.

In naïever tijden, toen ik nog een jong onschuldig bruidje was, vroeg ik verwachtingsvol: 'Waarom doe je je broek uit?'
Dan lichtte Floris gezicht op, en antwoordde hij gretig: 'Ik ben blij dat je dat vraagt! Ik moet namelijk zo Poepen! En hij moet nog even rijpen.'

Van mijn onschuld was zo al snel weinig over, evenals van mijn dromen over prinsen op witte paarden. Want als zo'n prins begint te verhalen over het aantal keren dat hij een grote boodschap doet, dan verliest hij onherroepelijk zijn koninklijke glans.

Tegenwoordig prevel ik daarom: 'Laat deze gang maar aan mij voorbij gaan.'