Kind en internet

Je kunt geen tijdschrift openslaan zonder een bombardement aan waarschuwingen over kind en internet over je heen te krijgen. Het is alsof je nietsvermoedend een keukenkastje opent voor een lekker blik ananas, en de hele kastinhoud op je hoofd dondert.

Achter elk blik ananas of leuk dertienjarig meisje, schuilt een blik bruine bonen dat over de datum is, het equivalent van een vies oud ventje dat kwijlend zijn kans afwacht je kind te verleiden haar boezem te ontbloten, zodat hij haar daarmee vervolgens kan chanteren.

Zoiets knaagt aan een moederhart, en dus sluip ik regelmatig door het huis, spiedend over kinderruggetjes naar hun computerscherm. Daarop zijn ze dan diep in gesprek met dezelfde klasgenoten die ze enkele minuten geleden nog gedag hebben gezegd.

Wantrouwig lees ik de conversaties, klaar om vieze, oude mannetjes te ontmaskeren, maar struikel over de volstrekte onzin die zich daar op het scherm voltrekt.

Giechelend typen ze elkaar de grootst mogelijke onzin, en gebruiken daarbij zoveel mogelijk onbegrijpelijke afkortingen. Maar laatst had ik toch beet, want toen kreeg Teuntje een berichtje met de tekst: 'Ik kan je bloed wel drinken!' met een bloederig emoticonnetje.
'Ahaaaaa!' dacht ik triomfantelijk. 'Het is maar goed dat ik zo'n alerte moeder ben!'

Gespannen wachtte ik Teuntjes reactie af, en met wild kloppend hart zag ik hoe ze zich na enig nadenken over het toetsenbord boog en typte: 'Lief Vampiertje, wat deed de juf stom vandaag hè? En waar heb je die leuke emoticons gedownload?!'