'Ik heb veel geleerd van al dat gedoe met Jan!' verkondigde ik trots aan Floris.
'Ik kan er nu véél beter tegen als er iets is, en laat mij niet meer zo maar uit het veld slaan!' en ik reutelde nog wat door over Ying en Yang, dat elk nadeel z'n voorbeeld hep, en dat je, in het restaurant dat het leven is, moet genieten van de dagspecial.
En steeds onbevangener las ik in het schriftje, ja, zelfs een zekere nonchalance nam bezit van mij. Slechte berichten verwachtte ik eigenlijk niet meer.
En op mijn beurt bejubelde ik nog maar eens in het schriftje hoe blij ik was met alle positieve berichten over Jans prestaties.
Dus trof mij het schrijven van gisteren als een onverwacht nekschot: 'Jan doet het goed, maar op het gebied van sociale vaardigheden heeft hij nog veel te leren. Hij maakt weinig tot geen contact met zijn klasgenoten.'
Toen bleek mijn persoonlijke groei niet bestand tegen gepeperde waarheid, en even pijnlijk als voorheen, brandde mijn moederhart.
En verontwaardigd riep ik: 'Opzouten! Dit had ik niet besteld!'
Ik kan me je reactie heel goed voorstellen! Beide; die 'zonder' zorgen en die met zorgen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Margreet
pff nou dat komt wel goed hoor no worries
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen! Dit doet pijn, verdomd veel pijn.... Pfff
BeantwoordenVerwijderenAuw! Dat had je nou net niet willen horen. Balen. Ze moeten toch wat voorzichtiger zijn met het moederhart.
BeantwoordenVerwijderenDat soort zinnetjes hakken er altijd in........ Het is je kind.
BeantwoordenVerwijderenMaar Jan is Jan, en hoeft zo nu en dan niet alles samen te doen. Samen zijn wel ( ik denk nu aan jouw schrijven van laatst waar hij samen met een vriendje was, die op de overloop een spelletje deed terwijl Jan iets op zijn kamer aan het doen was en beide jongens waren volmaakt tevreden met de situatie ), maar samen doen dat is iets anders.
En inderdaad, het komt goed met Jan, nee, nog beter, het IS goed met Jan, maar dat moet het onderwijs nog inzien...maar dat komt ook nog wel.
Ach meid toch....dikke knuffel voor je!
BeantwoordenVerwijderenAch en het ging zo lekker. Natuurlijk wil je dit niet horen!
BeantwoordenVerwijderenHeel begrijpelijk dat je dat niet wil horen. Toch maar vertrouwen op de toekomst ;)
BeantwoordenVerwijderenHoe herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenVoor mij het allerpijnlijkste moment? Ik kan er nog om huilen. De diplomauitreiking van oudste!
Waar hij ineens kwijt was. Sta je daar in je goeie goed, midden in een zaal vol mensen. Ruim een uur later kwam mijnheer rustig aanwandelen, had in de stad bij een stripverhalenwinkel rondgeneusd. Hij liet zich toch niet voor gek zetten ( verhaaltje over elke leerling). Dit jaar (hopelijk) diplomauitreiking van dochter. Maar de pijn van sommige dingen gaat nooit meer over.
Ja, dat is lastig.
BeantwoordenVerwijderenMaar vergeet niet dat hij net op een nieuwe school zit, moet je altijd even de kat uit de boom kijken. Bovendien zijn de klassen kleiner, dus minder kans dat je iemand hebt waar het mee klikt. En ik denk ook dat de klas waar hij inzit niet uitblinkt van de sociale talenten.
Niet dat het dat allemaal beter maakt, maar geeft wellicht een ander perspectief.
heel herkenbaar, mijn dochter heeft pdd-nos en een kleine klas. In de pauzes vond ze aansluiting genoeg maar in de klas zaten maar 2 andere meiden en daar klikte het niet mee. volgens de mentor lag dat natuurlijk aan mijn dochter en haar sociaal-emotionele problematiek. Alsof je iedereen maar aardig moet vinden en er verplicht mee om moet gaan. Ik heb het al heel snel naast me neergelegd. Hij kletst maar!
BeantwoordenVerwijderenKom op, er zijn natuurlijk altijd kinderen die wat meer op zichzelf zijn.
BeantwoordenVerwijderenGroet Thea
Mijn man heeft Asperger en die zegt altijd "Ik heb geen probleem met mijn autisme maar mijn omgeving" Vind ik wel een goeie eigenlijk.. Wat vind Jan er zelf van?
BeantwoordenVerwijderengr. mirjam
Jan heeft geen probleem, maar de juf heeft nu met hem als leerdoel gesteld dat hij elke dag met één kind een praatje moet aanknopen. En dat doet hij braaf.
BeantwoordenVerwijderen