Tanken

Ik vind tanken maar ingewikkeld, en laat dat dan ook het liefst aan Floris over. Maar soms doet zich het onfortuinlijke toeval voor dat het oranje lampje alarmerend oplicht als ik alleen ben, en dan zie ik mij genoodzaakt zelf te tanken.

Dat doe ik dan gewoon bij het dichtstbijzijnde pompstation, uit angst dat de auto voortijdig het leven laat, en uit venijn. Want Floris rijdt graag tien kilometer om voor de allergoedkoopste benzine, tankt voor een zuinige tien euro, en rijdt de tank vervolgens leeg op weg naar huis.

Vandaag kwam ik bij een Shell pompstation terecht en zocht tevergeefs naar de pomp met de juiste brandstof.
'Heeft u benzine nodig?' vroeg een behulpzame pompbediende met de uitstraling van Frans Bauer in Bananasplit.
Ik knikte.
'Rijdt u dan maar een bochtje naar nummer tien,' en hij wees behulpzaam een pomp aan.

Gehoorzaam reed ik er naar toe, om tot de ontdekking te komen dat de tank van de auto weer eens aan de verkeerde kant zat. Ik zat mij net te bezinnen of ik zou keren om de auto via de andere kant bij de pomp te positioneren, toen de pompbediende opdook bij mijn raampje.

'U moet een eindje naar voren rijden!' wist hij.
Braaf reed ik ettelijke meters naar voren, maar met nog steeds de tank aan de verkeerde kant.
De pompbediende knikte goedkeurend.
'Is die slang wel lang genoeg?' vroeg ik aarzelend.
'Ja hoor,' verzekerde de pompbediende mij, en vond onze relatie ver genoeg gevorderd om tot tutoyeren over te gaan. 'En wat zie je er luchtig uit!'

Dit soort gezelligheidspraatjes slaan mij met onmiddellijke stomheid, dus ik mompelde iets bevestigends, en begon de slang af te wikkelen onder toeziend oog van de pompbediende.
Helaas wikkelde ik mezelf er bij in, waardoor de slang tekort bleek. Blozend wikkelde ik mezelf er weer uit en duwde de pomp in de opening onder toeziend oog van de pompbediende, wiens blikken me nu wat nerveus begonnen te maken.

Want in de lucht, hingen als een slechte ballonstrip, de woorden: 'De mijne is langer.'