Spelen

'Triiiing!' gaat voortdurend die ellendige deurbel. En negeren heeft geen zin, want dan bellen ze gewoon nog een keer, en parkeren uiteindelijk treiterig hun vinger op de bel.

Dit keer was het een buurjongetje, dat verwachtingsvol naar mij opkeek en vroeg: 'Mag Ot spelen?'
'Hij is al ergens buiten,' wist ik, 'En Piet en Teuntje zijn ook al ergens aan het spelen.'
Hij blikte teleurgesteld naar zijn schoenen.
'Ik heb nog wel Jan in de aanbieding!' bood ik gul aan.
Daar klaarde hij van op, en nu zijn hij en Jan rondjes aan het fietsen.

Maar ik ben nu wel behoorlijk door mijn voorraad heen.
De volgende die aanbelt zal het met Floris moeten doen.