Slegte moeddur

'Vera' las ik op de gastenlijst van Teuntjes kinderfeestje, die ik moeizaam terugvond, ergens onder haar bed. Ik zocht die gastenlijst omdat ik geen benul had van het aantal genodigden, noch van hun identiteit. En als hoofd van de afdeling voorraadbeheer en inkoop had ik die informatie nodig.

Bovendien had ik diezelfde dag stamelend tegen een collega moeder moeten bekennen dat ik het precíeze aantal gasten eventjes niet wist. Vastberaden dat me dat niet nog een keer zou overkomen ging ik dus op zoek naar de gastenlijst. Maar wie was in vredesnaam Vera? Zorgelijk piekerde ik over de schande van een moeder die niet weet wie de klasgenoten van haar dochter zijn.

's Nachts lag ik te woelen onder een deken van schaamte toen mij plotseling een licht op ging: 'Vera' is natuurlijk 'Ferra!' Dat krijg je van die moderne leesmethodes die de kinderen fonetisch leren lezen.

Opgelucht concludeerde ik: 'Sie ju wel, ik ben geen slegte moeddur.'