Wie wat bewaart, die heeft zooi

Floris' onverwachte vakantie tijdens de Voorjaarsvakantie leek mij een mooie gelegenheid voor hem om eens even flink op te ruimen. Achter de woonkamer hebben wij namelijk een ruimte die wij Het Hok noemen.

In Het Hok prijkt een grote diepvries waarin het varken van neef Henk verblijft. Tot zover niks aan de hand, maar in Het Hok staan ook twee uitpuilende stellingkasten met dozen vol spullen-die-je-misschien-ooit-nodig-kunt-hebben.

En die dozen zijn gevuld met allerlei spullen waarvan Floris geen afstand wil doen. En naast die kasten staan nog meer spullen die Floris wil houden. Het Hok kun je dan ook alleen betreden met een pikhouweel, een helm en een heel goede levensverzekering.

Maar ik heb visioenen van de zee aan ruimte als die stomme dozen met zijn spullen weg zouden zijn. En dus opperde ik nonchalant: 'Zeg, misschien is het wel een goed idee als je je spullen uit Het Hok haalt deze vakantie.' Onmiddellijk betrok Floris gezicht, dus ik voegde er snel op kruiperige toon aan toe: 'Als het je kan behagen natuurlijk, uwe doorluchtigheid.'
'Ik zal wel zien,' mompelde Floris, wat zoveel betekent als: 'Als de kinderen niet meer om de haverklap vrij hebben van school, vanwege studiedagen, calamiteitenverloven of simpelweg omdat ze 'te veel les hebben gehad.'

Dit soort zaken moet je diplomatiek aanpakken, dus trok ik mij elegant terug, in de hoop dat mijn suggestie zou ontkiemen in Floris' brein. Maar na een uurtje werd ik ongeduldig, en besloot het ontkiemen een beetje te helpen.
'En, heb je er al over nagedacht of je je spullen gaat opruimen?'
Een geërgerd 'Hmpf' was het antwoord.
'Ik zou het wel héél fijn vinden!' benadrukte ik.
'Ik zal wel eens zien,' kwam hetzelfde antwoord.

Toen had ik mij opnieuw elegant moeten terug trekken, maar vijftien jaar huwelijk hebben mij weinig geleerd, en dus begon ik aan te dringen.
'En wanneer weet je het dan?'
'Ik zal wel zien.'
'Over een kwartiertje? Dan kom ik over een kwartiertje vragen of je het doet? Ja? Ja? Ja?! Tot over een kwartiertje dan!'

Tien minuten later:

'En, weet je het al?!'
'Zeur toch niet zo, ik zal wel zien.'
'Zal ik het anders doen?! Ik doe het graag!'
'Nee, als je dat maar laat! Ik doe het zelf wel.'
Nu rook ik de overwinning, en met nauw verholen triomf riep ik: 'Oh fijn! Wanneer dan?'
'Ik zal wel zien.'

Feitelijk heb je voor het huwelijk ook een pikhouweel, helm en een goede levensverzekering nodig.