Krijg de ballen

Ik was bij de spelotheek om mijn waveboard terug te brengen, en hoorde dat de al jarenlang geplande verhuizing naar het spiksplinternieuwe pand van de bibliotheek niet doorging. En dat bovendien de school begerig haar oog heeft laten vallen op het lokaal waarin de spelotheek bivakkeert.

'Wij als vrijwilligers, zouden persoonlijk aansprakelijk zijn als we in dat nieuwe pand gaan,' sprak een vrijwilliger op sombere toon. 'We zouden ons huis zelfs kwijt kunnen raken.'
'Maar sponsort de gemeente jullie dan niet?' verbaasde ik me.
De vrijwilliger schudde zwaarmoedig het hoofd.
'Goh, en de gemeente sponsort wel de busreis van één kilometer van school naar het centrum van de stad om de kinderen carnaval te laten vieren,' verwonderde ik me nog wat meer.
'Tsja,' mompelde de vrijwilliger gelaten, en saamhorig zwegen wij en dachten hetzelfde: 'Stomme gemeente!'

Toen voegde een dame zich bij ons en zei op opgewonden toon: 'Ja, en weet je, de gemeente wilde ook de Graafschap niet sponsoren! Ze zijn gered door een bedrijf, maar anders was er geen Graafschap meer!'
'Is dat niet die voetbalclub?' vroeg ik voorzichtig, want ik kon haar verontwaardiging maar moeilijk plaatsen.
Ze knikte geestdriftig.
Toen viel er een verblufte stilte, want ik vind het moeilijk dezelfde verontwaardiging te voelen voor een stel mannen dat achter een bal aanrent, als een stel ploeterende vrijwilligers.

Maar de dame keek mij vol verwachting, en met rode konen aan, duidelijk in afwachting van bijval, en dus besloot ik haar in haar eigen taal toe te spreken: 'Ach soms moet je gewoon een balletje opgooien, en soms sla je dan de bal mis. Dan kun je de bal beter doorspelen, want wie kaatst kan de bal verwachten. Ook al snap je er de ballen van. En tja, een balletje kan raar rollen, en nu ligt de bal bij de gemeente. De bal is rond.'
En ik wierp haar een blik vol sympathie toe.
Maar ik zag haar denken: 'Krijg de ballen.'