Machtstrijd

Ik ben geen vogelfan, maar na het lezen van De Jaarlijst van Sally Hinchcliffe, over Vogelaars die stad en land afreizen om te kunnen noteren dat ze de gevleugelde adelaar hebben gezien, ben ik ze schoorvoetend iets meer gaan waarderen.

Regelmatig maak ik nu mentale notities van de vogels die ik 'spot', zoals daar zijn: duiven, merels, kraaien, mussen en iets buitenissiger, het koolmeesje. En dan voel ik mij een beetje Vogelaar.

Maar het is niet bepaald een verfijnd gevogelte dat mijn pad kruist, dus toen ik een Roodborstje in onze struiken spotte begon mijn hart sneller te kloppen. Ik karde naar de Action voor vetbollen, om het Roodborstje vorstelijk te onthalen, en 's avonds vertelde ik trots aan Floris: 'Ik heb een Roodborstje gespot!'

Minachtend keek Floris naar mijn bollen, die als vettige kerstballen in onze struiken bungelden. 'Brood is veel goedkoper!'
En toen rende hij naar de keuken, en begon als een wilde ons brood in hapklare brokjes te snijden, waarna hij het de tuin in slingerde. Tevreden verklaarde hij: 'Zie je wel, dat vinden ze veel lekkerder.'

Nu zijn Floris en ik in een stille, doch grimmige strijd verwikkeld wiens voedsel het meest gewaardeerd wordt. Het is dezelfde machtstrijd als die over de vraag wie het hardste werkt, wie het ziekst is en wie het kinderachtigst.

Op die laatste ligt Floris voor.
Dat wil ik best toegeven.