In ziekte en gezondheid

Verzwakt als ze was door de Kerstvakantie, en veertien dagen fulltime en famille, was het Dappere Thuisblijfmoedertje kansloos tegen het plotseling oprukkende Kotsvirus.

Toen ze even niet keek, besprong het haar, en werd ze van het ene op het andere moment kotsmisselijk. Ze werd zelfs zo misselijk dat ze spontaan haar eten liet staan, en naar bed vluchtte.
'Kinderen, niet de boel helemaal afbreken hè?' riep ze nog zwakjes, terwijl ze zich de trap opsleepte en haar bed in. Daar wachtte ze geduldig op de cavallerie in de vorm van haar Barse Houthakker.

En het was met grote vreugde dat ze zijn sleutel in de voordeur hoorde, maar de Barse Houthakker had zijn eigen agenda.
'Waar is mama?' hoorde ze hem vragen.
'Mama is hartstikke ziek in bed,' antwoordde de kinderschaar, en onderbrak even haar vernielingen.
Met hoopvol kloppend hart wachtte het Dappere Thuisblijfmoedertje op de schrik die nu in zijn stem zou doorklinken, het warme medeleven en de liefdevolle zorg. Maar het enige dat ze hoorde was: 'Ik ben ook ziek. Ik werd helemaal niet lekker in de trein.'

Toen hoorde ze zijn snelle voetstappen de trap opdenderen, en ging haar slaapkamerdeur open. Echter voordat het Dappere Thuisblijfmoedertje haar mond kon open doen, riep de Barse Houthakker al: 'Ik ben ziek, ik ben ziek!' Maar het Dappere Thuisblijfmoedertje hoorde vooral: 'Eerste! Eerste, ik was lekker eerste!'

En toen ging de Dappere Houthakker lekker in een warm bad liggen, want hij had het toch zooo koud.

En het Dappere Thuisblijfmoedertje ging naar de wc, want zij moest kotsen.